به گزارش ایسنا، ستاره تیم ملی فوتبال فرانسه و آرسنال در ۳۴سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. این فوتبالیست ۱۹۳ سانتی‌متری از قدرت بدنی بالایی برخوردار بود و که به او در کنترل میانه میدان بسیار کمک می‌کرد. ویرا در طول دوران درخشانش در آرسنال ۱۰ کارت قرمز دریافت کرد اما همچنان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ این باشگاه انگلیسی به شمار می‌آید.

پاسخ‌های پاتریک ویرا را به پرسش‌های خبرنگار روزنامه ایتالیایی کوریره دلو اسپورت را در ادامه می‌خوانید:

آیا هدف جنوا جلوگیری از سقوط است؟

لازم نیست از اعتراف به این موضوع خجالت بکشیم. سال گذشته که اینجا آمدم، ماندن در سری آ یک کار غیرممکن به نظر می‌رسید. بچه‌ها خیلی زود متوجه شدند که فصل سختی خواهد بود. ترسی ندارم که بگویم هدف ما ماندن در لیگ است و نمی‌خواهیم در پایان فصل سقوط کنیم.

از نظر رابطه‌ با بازیکنان، چه نوع مربی هستید؟

من رک و صادق هستم. بازیکنانم می‌دانند می‌توانند هر زمان برای بحث درباره مسائل به دفترم بیایند. من هم می‌توانم چیزهایی را به آنها بگویم که ممکن است نخواهند بشنوند.

شما حتماً از نام‌های بزرگی که مربیگری شما را بر عهده داشته‌اند چیزهای زیادی آموخته‌اید: ونگر، کاپلو، مانچینی، مورینیو.

ویژگی مشترک بین آنها این است که خودشان هستند و من هم نیازی به تقلید از آنها ندارم. ونگر بیشتر اهل ارتباط و معاشرت است؛ در حالی که مورینیو و مانچینی خیلی اینطور نیستند.

همکاری با مورینیو در اینتر پایان خوبی نداشت.

من در ژانویه، تنها چند ماه پیش از کسب سه‌گانه آنجا را ترک کردم اما این تقصیر من بود نه او. مورینیو همیشه همه چیز را مستقیماً به من می‌گفت و رابطه ما واقعی بود. وقتی دوباره همدیگر را ملاقات کردیم از هم دوستانه استقبال کردیم. حالا که خودم در سمت مربیگری هستم، او را بهتر درک می‌کنم.

شنیده‌ام که در ابتدا به مربی‌شدن فکر نمی‌کردید؟

بله. فقط می‌خواستم با خانواده‌ام به سراسر جهان سفر کنم.

و بعد؟

دو سال در سیتی بودم. بازیکنان جوان تماشایم می‌کردند، به حرف‌هایم گوش می‌دادند و من متوجه شدم که می‌توانم مربیگری را ادامه دهم.

حتی اگر به معنای دوری از خانواده باشد.

دوقلوهای پنج‌ساله در شرف اتمام مهد کودک هستند و دختر بزرگترم ۱۴ساله است. آنها در استراسبورگ فرانسه زندگی می‌کنند.

دلتان برایشان تنگ شده؟

آدم دلش می‌خواهد در این سن پیش‌شان باشد تا بزرگ‌شدنشان را ببیند و وقتی بعد از مدتی دوباره آنها را می‌بینم همیشه احساس می‌کنم چیزی را از دست داده‌ام.

شما در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ در زمین بودید که زیدان با سر به سینه ماتراتزی کوبید ...

همه گاهی کنترلشان را از دست می‌دهند. شخصا برای زیدان و برای تیمم متاسفم. اگر او در زمین بود، ما برنده می‌شدیم. اگر می‌توانستم یکی از بازی‌ها را دوباره بازی کنم، این بازی را انتخاب می‌کردم اما در فینال جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ ایتالیا شایسته‌ قهرمانی بود.

مربی‌ای که بیشتر از همه می‌خواهید با او کار کنید کیست؟

یورگن کلوپ.

آیا اینتر قبل از انتخاب چیوو با شما تماس گرفت؟

چیزهای زیادی دیدم و شنیدم اما هیچ تماس و پیشنهاد رسمی‌ای در کار نبود.