به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ خشکسالی «اعتباری» در بافت‌های فرسوده، سرانجام گلایه متولی «نوسازی» این محدوده‌های شهری از سیاست‌های بانک‌مرکزی را موجب شد.
متولی نوسازی بافت‌فرسوده در دولت اعلام کرده، «براساس آنچه در کارگروه شورای عالی مسکن مصوب شد، قرار بود یک چهارم از وام‌های ساخت مسکن‌ملی برای نوسازی بافت‌های فرسوده صرف شود، اما هنوز این موضوع محقق نشده و تامین مالی ساخت‌وسازهای مسکونی در بافت‌های فرسوده شهرهای ایران با مشکل عدم حمایت تسهیلاتی از سمت شبکه بانکی روبه‌رو است.»
این مقام دولتی بخش مسکن خواستار توجه بانک مرکزی به «موضوع ضرورت فرسوده‌زدایی از مناطق مسکونی شهرها» شد. همچنین قرار است مصوبه کارگروه بافت فرسوده شورای عالی مسکن برای تضمین اجرا، در جلسه پیش روی این شورا، مطرح شده و به تصویب برسد.
گزارش «دنیای‌اقتصاد» در این باره حاکی است، طی ۴ سال گذشته، نزدیک به ۶۰۰ هزار واحد مسکونی در زمین‌های ۹۹ساله، از وام کم‌بهره ساخت مسکن‌ملی استفاده کردند اما در مقابل، سهم بافت‌فرسوده حدود ۱۵۰ هزار فقره تسهیلات بوده است؛ با این تفاوت که تسهیلاتی که شبکه بانکی برای ساخت مسکن در بافت‌های فرسوده –درون شهرها- پرداخت می‌کند، با نرخ سود مصوب بانکی است، اما این وام، روی زمین‌های ۹۹ساله –بیرون شهرها- با نرخ سود حمایتی تخصیص می‌یابد.
سال ۱۴۰۲، بانک مرکزی در بخشنامه‌ای، مصوب کرد، تسهیلات موضوع مسکن‌ملی با اولویت زمین‌های ۹۹ساله پرداخت شود.
این در حالی است که در دوره مسکن‌مهر، هم زمین‌های ۹۹ساله و هم بافت‌های فرسوده، از وام ساخت مسکن با نرخ‌های ۴ درصد، ۷ درصد و ۹ درصد، بهره‌مند شدند.
نرخ‌ها برحسب مقیاس جمعیتی شهرها، شناور تعیین شده بود.
در سال‌های اخیر اما، «راه اصلی» تخصیص منابع اعتباری برای تولید و عرضه مسکن، عملاً با دست‌اندازهای متعدد روبه‌رو شد و منابع به جاهایی برای ساخت هدایت شد که «خرج دولت و هزینه متقاضیان» برای «شهرشدن» این جاها، چندین برابر بیش‌از جای اصلی است.
