به گزارش همشهری آنلاین، مرکز رصد جمعیت کشور وابسته به سازمان ثبت احوال در گزارش اخیر خود اعلام کرد که فاصله بین تولد فرزند اول و دوم از دهه ۶۰ تاکنون به طور مداوم افزایش یافته است. در دهه ۶۰ که مصادف با اوج نرخ باروری پس از انقلاب اسلامی بود، این فاصله به طور میانگین ۳/۳ سال بود. این عدد در دهه ۷۰ به ۳/۹ سال، در دهه ۸۰ به ۵/۲ سال و در دهه ۹۰ به ۵/۵ سال افزایش یافت.
سال ۱۴۰۳ هم این این فاصله به ۵/۹ سال رسیده که نشاندهنده تغییر عمیق در الگوهای فرزندآوری است. این نشاندهنده گرایش جامعه به خانوادههای کوچکتر است.
بر اساس برآوردها و دادههای موجود، در سال ۱۴۰۱ میانگین فاصله بین تولد فرزند اول و دوم حدود ۴/۲۳ سال بود. این رقم در سال ۱۴۰۲ به ۴/۱۹ سال افزایش یافت و در سال ۱۴۰۳ به ۵/۹ سال رسید که بالاترین میزان ثبتشده تاکنون است.
این روند با افزایش میانگین سنی مادران در زمان تولد فرزند اول (۲۷/۶ سال) و بالا رفتن سن ازدواج (۲۸/۴ سال برای مردان و ۲۴/۱ سال برای زنان) همسو است.
در ۳ ماهه اول سال ۱۴۰۴ بیش از ۲۱۴ هزار ولادت ثبت شده، اما الگوی تأخیر در تولد فرزند دوم همچنان ادامه دارد. دادهها نشان میدهد که موالید فرزندان اول و دوم در یک دهه ۳۲ درصد کاهش یافته است.
