عصرایران- جعفر شریف‌امامی (۲۷ خرداد ۱۲۹۱ تهران – ۲۶ خرداد ۱۳۷۷ نیویورک) مهندس و سیاستمدارِ ایرانی دورانِ پهلوی بود که دو دوره نخست وزیر ایران و به مدت پانزده سال رئیس مجلس سنا بود. او هم چنین از مهره‌های اصلی جریان فراماسونری در ایران بود. او در سال ۱۳۶۱ با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد مصاحبه کرد. در این مجال به آن بخش از صحبت هایش می پردازیم که از نظر خودش اصلی ترین دلیل سقوط شاهنشاهی محمدرضا پهلوی را ذکر می کند:
«محمدرضا پهلوی سی و چند سال سلطنت کرد، تجربه پیدا کرد. افراد را می شناخت و با تجربه ممتدی که پیدا کرد، به برخی کارها آشنا شده بود، ولی تردیدی نیست که در خیلی از مسائل او نمی‌توانست صاحب نظر باشند.
ولی اخیرا کار به جایی رسیده بود که دیگر هیچ کس را قبول نداشت و نظر خودش را صاحب ترین نظر میدانست.
بدیهی است که روی تجربه زیادی که داشت در برخی مسائل دارای نظر بود، اما اینطور نبود که یک نفر به همه مسائل طوری تسلط داشته باشد که همه چیز را بهتر از همه بداند.
او زیاد به مشورت با دیگران معتقد نبود. اواخر اصلا مشورت نمی‌کرد و کسی هم اگر به او مشورت میداد ،اگر که آشنا نبود به این که به یک نحوه ای مشورت را بیان کند که قابل هضم و قابل قبول برای محمدرضا پهلوی باشد، اصلا ناراحت میشد و نمی پذیرفت و این اصلی ترین دلیل سقوطش بود.»
