سیاه‌چاله‌ها از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های کیهان هستند؛ اجرامی که با بلعیدن مواد اطرافشان رشد می‌کنند و در مرکز بیشتر کهکشان‌های بزرگ جای دارند.
به گزارش عصر ایران، برخی از آن‌ها به چند ده میلیارد برابر جرم خورشید رسیده‌اند، اما پرسش مهم این است: سقف رشدشان کجاست؟ رشد سیاه‌چاله‌ها به دلیل محدودیت‌های فیزیکی و عمر جهان بی‌پایان نیست. اصطکاک شدید در قرص برافزایشی و «حد ادینگتون» مانع از آن می‌شود که مواد با سرعت نامحدود بلعیده شوند.
بر اساس پژوهش‌ها، بزرگ‌ترین سیاهچاله ممکن می‌تواند ۵۰ تا حداکثر ۲۷۰ میلیارد برابر جرم خورشید باشد؛ آن‌هم فقط در شرایطی خاص. مشاهدات کنونی، از جمله غول‌هایی مانند TON 618، با این محاسبات سازگارند. بیشتر سیاه‌چاله‌ها از طریق جذب مواد یا ادغام کهکشان‌ها بزرگ می‌شوند؛ اما وجود نمونه‌هایی فراتر از این حد بسیار نادر است. به بیان ساده، سیاه‌چاله‌ها می‌توانند به‌اندازه یک کهکشان کوچک جرم داشته باشند، اما هیچ‌گاه تمام جهان را در خود فرو نخواهند برد.
