خبرگزاری مهر، گروه استانها - هما اکبری: مهناز خوشکردار را شاید بتوان یکی از مصادیق آیه شریفه «وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ» دانست؛ زنی که از میان زندگی روزمره، مسیر خلوص و خدمت را برگزید و در کسوت مددکار قوه قضائیه، عمری را در حمایت از مظلوم، احقاق حق و نجات خانوادههای گرفتار گذراند.
خدمت در قوه قضائیه برای مهناز صرفاً یک شغل نبود از زندان شهران و ورامین تا اوین و قصر، او همیشه امانتدار دلهای شکسته بود وظیفهاش مددکاری بود، اما دلش را هم به کار میآورد.
همکارانش از او به عنوان زنی یاد میکنند که فشارهای بیرونی را هرگز به خانه نمیآورد، سفارشها را دقیق بررسی میکرد و اجازه نمیداد حق مظلومی زیر پا بماند او از آن دست مددکارانی بود که برای آزادی زندانیان نیازمند بیسروصدا کمک مالی جمع میکرد.
از دامان مادر تا اوج ایثار
مهناز خوشکردار در سال ۱۳۵۲ در تهران متولد شد او فرزند نخست یک خانواده مذهبی و اصالتاً فومنی بود، پدر و مادرش با تمام سادگی و سواد محدود فرزندان خود را با تربیتی عمیق آمیخته به ایمان و اخلاق بزرگ کردند.
«سید اشرف میریحییپور» مادر شهید خوش کردار در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: مهناز از کودکی با نظم و اراده بود در هنرهای دستی مانند گلدوزی و خیاطی مهارت داشت، اما عشق واقعیاش، خدمت به مردم و صبوری در برابر سختیها بود.
وی افزود: تحصیلات مهناز در رشته مددکاری اجتماعی از دانشگاه آزاد رودهن، زمینهای شد تا استعدادهای درونی او در حمایت از آسیبدیدگان اجتماعی به شکوفایی برسد اما در کنار کار حرفهای، زندگی او پر بود از رنگ ایمان و معنویت.
مادر شهیده خوش کردار ادامه داد: مهناز عاشق زیارت عاشورا بود چله میگرفت، قرآن و دعای نادعلی همواره همراهش بود و در دفتر کار و ماشینش کتاب دعا و قرآن میگذاشت و برای کسانی که التماس دعا میگفتند، از من میخواست سوره یاسین بخوانم دلش به شدت با خدا بود.
مادر مهربان، همسر فداکار
مادر شهیده خوشکردار ادامه داد: مهناز دو فرزند پسر داشت و با عشق از مادر شدن یاد میکرد رابطهای صمیمی با فرزندانش داشت و در دل زندگی شلوغ اداری و اجتماعی، هیچگاه محبت و تربیت فرزندان را رها نکرد.
وی گفت: خواهر و برادرهایش او را تکیهگاه میدانستند؛ مهربان، متواضع و همیشه آماده کمک او حتی مراقب بود مبادا برادرش، که تکفرزند پسر خانواده بود نگران شود.
ازدواج و تحصیل؛ اولویتها و تصمیمهای زندگی
«علی خوش کردار» پدر شهیده مهناز خوشکردار در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: در اعیاد با چندین خودرو به مشهد مقدس میرفتیم، تهران، شمال و اصفهان هم مقصدهای همیشگی ما بود مهناز سفر را دوست داشت و همیشه در محافل خانوادگی، کمکحال ما بود با اینکه مستأجر بودیم، هیچگاه از این وضعیت شکایتی نداشت.
وی افزود: مهناز که همواره تحصیلات را اولویت زندگیاش قرار داده بود، با وجود داشتن خواستگار تا ۲۲ سالگی منتظر ماند تا تحصیلاتش را به پایان برساند و سپس ازدواج کرد مراسم ازدواج او ساده و در منزل برگزار شد.
پدر شهیده خوش کردار ادامه داد: یکی از بزرگترین آرزوهای مهناز سفر به کربلا بود او قصد داشت در تابستان مرخصی بگیرد و همراه خانواده این زیارت را تجربه کند، اما جنگ ۱۲ روزه باعث تعویق این سفر معنوی شد.
وی ادامه داد: پیش از شروع جنگ مهناز بارها به مادرش توصیه میکرد که به شمال برود و بچهها را همراه خود ببرد اما خود میگفت: «نه، من باید اینجا بمانم.»
صبح روز شهادت؛ پروازی به سوی معبود
وی اضافه کرد: صبح دوم تیر مهناز در خانه ما بود و با اندکی تأخیر راهی محل کار شد با وجود هشدارهایی مبنی بر ماندن مهناز تأکید کرد که جلسه مهم شورا دارد و باید برود قبل از رفتن به مادرش گفت: مامان نگران نباش، به سرعت نمیروم هر دو آیه الکرسی را خواندند و خداحافظی کردند.
پدر شهیده خوش کردار ادامه داد: در ساعت ۱۲ همان روز حادثه ناگوار رخ داد ابتدا اجازه ورود به محل کار مهناز را نداشتیم و از وضعیت او بیخبر بودیم. پس از سه روز پیگیری برای شناسایی پیکر مهناز به بیمارستان مراجعه کردیم مهناز تنها دو روز در طول جنگ ۱۲ روزه به سر کار نرفت، چراکه حس مسئولیت و تعهد او باعث شده بود در کنار همکاران حاضر باشد.
پرواز به سوی آسمان با نشانههای حضور فرامادی
خواهر و خانواده شهید مهناز پس از دفن او در قطعه ۴۲ شهدای بهشت زهرا تهران بارها خوابهای آرامبخش و معنوی از او دیدهاند مهناز در خواب مادرش کلید طلایی ۸ تایی را نشان داد و گفت: این کلید، کلید ۸ بهشت است خانه من در بهشت است.
مهناز نسبت به شهدا و بخصوص شهدای جوان نگاه ویژهای داشت و نگران بود که جوانان بسیاری زندگی خود را فدای آرزوهای بزرگ کردند او آرزو داشت به همراه خانواده به کربلا سفر کند و همچنین به برادرش پیشنهاد کرده بود که با او به مشهد یا کربلا برود تا آرامش و شفاعت شهدا را بگیرند.
میراثی از ایمان، مسئولیتپذیری و خدمت
شهیده مهناز خوشکردار با زندگی سراسر مهر، ایمان و تعهد، و شهادتی مظلومانه در مسیر خدمت به مردم نام خود را در صفحه زرین ایثار و فداکاری این سرزمین ماندگار کرد.
او الگویی برجسته از یک زن مؤمن، مادری دلسوز، همسری همراه و کارمندی متعهد بود که تا واپسین لحظات عمر، مسیر خدمت، فداکاری و مسئولیتپذیری را ترک نکرد.