به گزراش همشهری آنلاین، حسین شریعتمدرای مدیر مسئول کیهان در یادداشتی با عنوان «تکبیرهای جامانده » نوشت:
بیانات تاریخ‌ساز و راهگشای دیشب علی زمان و صلابت مثال‌زدنی آن، یادآور این کلام ماندگار رسول خدا(ص) خطاب به علی علیه‌السلام در گرماگرم جنگ خندق بود که: «ضَرْبَةُ عَلّیٍ یَوْمَ الْخَنْدَق افْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثقلین». گوئی ذوالفقار علی است که بر فرق «عمر بن عبدود» زمان فرود می‌آید. توهمات دشمنان ریز و درشت و پادوها و غفلت‌زدگان داخلی آنها را دود می‌کند و به هوا می‌فرستد.
«مذاکره با آمریکا بن‌بست محض است... هیچ کمکی به ما نمی‌کند، هیچ سودی ندارد، ضررهای جبران ناپذیر هم دارد... ما تسلیم نشدیم و تسلیم نخواهیم شد، در این قضیه و در هر قضیه دیگری تسلیم فشار نخواهیم شد... بنا نداریم که از سلاح هسته‌ای استفاده کنیم اما غنی‌سازی را داریم... ملت ایران بر دهان کسانی می‌زند که می‌گویند نباید غنی‌سازی اورانیوم داشته باشیم... باید در همه زمینه‌ها قوی شویم... دشمن می‌خواست فتنه‌های خیابانی درست کند، مردم به خیابان‌ها آمدند اما علیه دشمن نه علیه نظام اسلامی... » و...
زمان ایراد بیانات دیشب رهبر معظم انقلاب نیز مانند همیشه، حکیمانه و هوشمندانه انتخاب شده بود. رهنمودهای حضرت ایشان می‌تواند و باید برای سخنرانی امروز رئیس‌جمهور کشورمان در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، راهگشا و نقشه راه باشد. پُر صلابت و برخاسته از عزت و حکمت و مصلحت.
در گزینش «تیتر» حیران شده بودیم و این سخن از دیباچه گلستان سعدی را وصف‌الحال می‌دیدیم. آنجا که می‌گوید
«به خاطر داشتم که چون به درخت گل رسم دامنی پر کنم هدیه اصحاب را، چون برسیدم، بوی گلم چنان مست کرد که دامنم از دست برفت».
اگر بیانات دیشب حضرت آقا به روال معمول در حضور و اجتماع مردم مطرح شده بود، به یقین مدت زمانی چند برابر پخش تلویزیونی را به خود اختصاص می‌داد. می‌پرسید چرا؟ برای این که جمله به جمله آن با تکبیرهای پی‌درپی حاضران روبه‌رو می‌شد و کسی هم مانع و جلودارشان نبود... بیانات دیشب حضرت ایشان، ده‌ها و شاید صدها تکبیر جامانده داشت...
کوبنده رجزخوانی و لاف‌های گزاف دشمنان بیرونی و توهمات ناشی از غفلت و یا وابستگی دنباله‌های داخلی.
