با آغاز فصل بیست‌وپنجم لیگ برتر فوتبال ایران، بار دیگر معضل ورزشگاه‌ها به یکی از چالش‌های اصلی رقابت‌ها تبدیل شده است. ورزشگاه آزادی تهران که سال‌ها میزبان اصلی تیم‌های استقلال و پرسپولیس بوده، به دلیل ادامه روند بازسازی از چرخه میزبانی خارج شده و همین موضوع باعث شده تیم‌های تهرانی به ورزشگاه شهر قدس کوچ کنند؛ ورزشگاهی که بارها نارضایتی خود را از شرایط آن اعلام کرده‌اند.
این جابجایی‌ها تنها محدود به استقلال و پرسپولیس نیست. پیکان که ورزشگاه شهر قدس را خانه خود می‌دانست، حالا به اجبار به ورزشگاه دستگردی منتقل شده و از این تصمیم ناراضی است.
در همین حال، تیم‌هایی مانند چادرملوی اردکان و استقلال خوزستان نیز به دلیل آماده نبودن ورزشگاه‌های خانگی‌شان، به تهران آمده‌اند و در ورزشگاه‌های تختی و دستگردی میزبانی می‌کنند. در کنار آنها تیم‌های هوادار و سایپا که در لیگ یک هستند هم باید در این دو استادیوم میزبانی کنند. این ازدحام در ظرفیت محدود ورزشگاه‌های تهران، بحران زیرساختی فوتبال ایران را به‌وضوح نمایان کرده است.
در چنین شرایطی، غیبت ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد بیش از پیش به چشم می‌آید. این استادیوم مدرن با ظرفیت ۲۵ هزار نفر و تأییدیه A+ از کنفدراسیون فوتبال آسیا، یکی از معدود ورزشگاه‌های استاندارد کشور است که می‌تواند بخشی از بار میزبانی را به دوش بکشد.
با این حال، مشخص نیست چرا در بحرانی‌ترین روزهای فوتبال ایران، این ورزشگاه بلااستفاده مانده است. آیا مسئولان ورزشگاه حاضر به همکاری نیستند یا فدراسیون فوتبال تمایلی به بهره‌برداری از این ظرفیت ندارد؟
در حالی که تیم‌ها برای یافتن زمین مناسب سرگردان‌اند و هواداران از کیفیت پایین برخی ورزشگاه‌ها گلایه دارند، خاک خوردن ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد نمادی از بی‌سلیقگی در استفاده از زیرساخت‌های ورزشی کشور است.
