بدون شک یکی از فعال‌ترین صنایع کشور صنعت آب و فاضلاب است؛ صنعتی که ایران در بخش طراحی و مهندسی و اجرای آن، از کشورهای تراز اول جهان بوده و امروزه با توان داخلی، هر نوع پروژه‌ای در بخش آب و فاضلاب، بدون کوچکترین وابستگی به خارج از کشور، اجرایی می‌شود.
در این صنعت پویا که به دلیل ارتباط تنگانگ با مهمترین نیاز زندگی مردم یعنی "آب شرب" به‌صورت مستمر پروژه‌هایی را در سراسر کشور در حال اجرا دارد، اعداد عجیبی به‌چشم می‌خورد که نشان‌دهنده بروز مشکلات جدی در این بخش است.
برای تابستان سال جاری ۱۹۲ پروژه رفع تنش آبی در کشور تعریف شد که برای به‌ثمر رسیدن این پروژه‌ها به بیش از ۲۷ همت تأمین منابع مالی نیاز بوده اما کمتر از ۳ همت اعتبار مالی به این پروژه‌ها تزریق شد.
میزان بدهکاری بخش آب و صنعت آب و فاضلاب به پیمانکاران، مشاوران و تأمین‌کنندگان پیش از اجرای این پروژه‌ها، بیش از ۴۷ همت بوده که با اجرای این پروژه‌ها، بدون شک افزایش چشم‌گیری داشته است؛ در واقع صنعت آب و فاضلاب با ایجاد بدهی انباشته، در حال کار است.
ارزان‌بودن نرخ آب و فاصله بین قیمت تمام شده با قیمت عرضه آب در تمامی بخش‌ها از جمله بخش کشاورزی، ریشه این ناترازی مالی است. در اثر قیمت‌گذاری تکلیفی، بالغ بر ۲۱۷ هزار میلیارد تومان (همت) به مصرف‌کنندگان آب در بخش‌های مختلف مصرف به صورت سالانه، یارانه پنهان پرداخت می شود.
