«یاسر مناع» اعلام کرد: بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی با بحران در سه زمینه روبه رو است؛ نخست، گسترش دامنه به رسمیت شناختن کشور فلسطین است که مساله فلسطین را به یک واقعیت سیاسی تبدیل می کند که عبور از آن دشوار است.
دوم، گسترش دامنه تحریم های اقتصادی یا تهدید به آن به ویژه از سوی اتحادیه اروپا که سبب بحران اقتصادی اسرائیل می‌شود، به ویژه که اسرائیل اصولا با کاهش سرمایه گذاری و کندی رشد مواجه است.
سوم، افزایش فشارهای سیاسی داخلی است. نتانیاهو به ائتلاف راست افراطی تکیه دارد که با هرگونه امتیاز دهی و عقب نشینی مخالفت می ورزد.
مناع افزود: نتانیاهو به دنبال رویکرد جدیدی است تا انزوا را پشت سر گذارد و آن خودکفایی و تقویت صنایع نظامی است که آکنده از خطر است، زیرا این خط مشی به انزوای بیشتر و فروپاشی اقتصادی به شکل فزاینده تر منجر می شود.
این تحلیلگر ادامه داد: امتیازهای تاکتیکی مانند اجازه به عبور کمک های بیشتر به غزه یا کاهش موقت عملیات نظامی، به کاهش فشارهای بین المللی منجر خواهد شد، اما این رویکرد، ائتلاف نتانیاهو را در معرض خطر قرار می دهد.
وی اضافه کرد: نتانیاهو بین تشدید تنش و انزوا از یک سو و امتیاز دهی تاکتیکی از سوی دیگر به دنبال ترکیبی عمل گرایانه است که برای او زمان بخرد و انفجار اوضاع داخلی اسرائیل را به تاخیر اندازد. اما هزینه این کار به قیمت از دست رفتن وجهه بین المللی و ثبات اقتصادی و سیاسی بلند مدت آن تمام خواهد شد.
از سوی دیگر، «امجد بشکار» دکترای علوم سیاسی و روابط بین‌الملل با اشاره به اقدام چند کشور در به رسمیت شناختن کشور فلسطین تاکید کرد: مقاومت از ۷ اکتبر۲۰۲۳(۱۵ مهر۱۴۰۲) مساله فلسطین را به صدر توجهات جهانی ارتقا داده و نتیجه عملی آن را هم اکنون در به رسمیت شناختن کشور فلسطین از سوی دولتهای مختلف شاهد هستیم.
وی افزود: به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک کشور اقدامی مهم و دارای پیام‌های سیاسی و حقوقی بسیار مهم محسوب می‌شود اما با یک واقعیت میدانی مواجه است و آن تسلط اشغالگران اسرائیلی بر این سرزمین است.
این استاد روابط بین الملل ادامه داد: کشور فلسطین امروز به لحاظ قانونی به عنوان یک ایده مشروع شناسایی شده و در عرصه بین الملل وجود داشته اما در عمل فاقد واقعیت عینی است و چالش بزرگ در برابر فلسطینیان و جامعه بین‌الملل، تبدیل این رسمیت به یک واقعیت عینی و ملموس است که اشغالگران از دهه‌های گذشته از تحقق آن جلوگیری کرده و به آرزویی برای ملت فلسطین به منظور استقلال و تاسیس یک کشور مستقل تبدیل شده است.
بشکار تاکید کرد: این مسیر می‌تواند یک تحول جدید را آغاز و توجه جهانی و حتی جهان عرب به مساله فلسطین را پس از سال‌ها بی‌توجهی به خود جلب کند چرا که در سال‌های گذشته برخی کشورها روابط خود با تل آویو را عادی سازی کردند.
وی گفت: مقاومت امروز توجهات عربی را به این مساله به ویژه در سایه افزایش تجاوزات اسرائیلی جلب کرده است. از لحاظ سیاسی این رسمیت بخشی از استراتژی فلسطینی برای برون رفت از بن‌بست افق سیاسی پس از ناکامی مسیر حل و فصل و به نوعی کاهش نقش آمریکا به شمار می‌رود.
این استاد علوم سیاسی افزود: هم اکنون جامعه بین الملل باید یک اهرم فشار دیپلماتیک علیه تل آویو ایجاد کرده، با وجود اهمیت به رسمیت شناختن کشور فلسطین اما واقعیت‌های میدانی همچنان نشان دهنده وجود فاصله زیاد با استقلال است چرا که اشغالگران بر بیش از ۶۰ درصد از اراضی کرانه باختری تسلط داشته و مرزها و گذرگاه‌ها و حریم هوایی را کنترل می‌کنند.
به گفته بشکار،شهرک سازی‌های گسترده در اراضی اختصاص یافته به کشور فلسطین انجام می‌شود و چنین شرایطی این سوال را مطرح می‌کند که آیا فلسطین می‌تواند به یک کشور قابل زندگی تبدیل شود و یا به رسمیت شناختن آن را از سوی کشورها باید تنها اقداماتی نمادین و بدون نتیجه عینی تلقی کرد؟.
