به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، علی جمالوند، خطاط، نقاش و دیوارنویس در استان خوزستان است که آثار او در سطح کشور و حتی در برخی کشورهای خارجی نیز به چشم می‌خورد.
جمالوند از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۲ شاگردی کرده و در این حرفه آموزش دیده است. او به رکنا می‌گوید: «وقتی دوران سربازی‌ام در تبریز شروع شد، انگیزه‌ای پیدا کردم تا کار را به‌صورت حرفه‌ای ادامه بدهم. امروز در سراسر کشور فعالیت می‌کنم.»
به گفته خودش، علاقه به هنر از دوران کودکی در او وجود داشته است: «من دهه شصتی‌ام. از همان دوران ابتدایی کنجکاوی زیادی برای یادگیری داشتم. حتی یادم است در کلاس دوم بارها به من تذکر دادند که چرا حروف را متفاوت می‌نویسم. بعدها همین تفاوت باعث شد تمرین کنم و به هنر خطاطی علاقه‌مند شوم. سال ۷۶ در شهر خودمان نفر اول شدم و همین برایم انگیزه بزرگی شد.»
این هنرمند تاکید دارد که مدارس همیشه در صدر اولویت کاری او هستند: «دوست دارم مدارس زیبا باشند. چون می‌دانم آنها نه سرانه‌ای دارند و نه بودجه‌ای، دستمزد زیادی نمی‌گیرم. در بسیاری موارد هم با هزینه شخصی خودم کار می‌کنم. مخصوصاً در مناطق محروم و صعب‌العبور که از جیب خودم هزینه می‌کنم تا دانش‌آموزان فضای شادتری داشته باشند.»
او می‌گوید تاکنون حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ مدرسه را در خوزستان دیوارنویسی و نقاشی کرده است: «من اهل اصفهانم اما بزرگ‌شده خوزستانم. سال‌هاست در دزفول زندگی می‌کنم و بیشترین مدارس استان خوزستان را من کار کرده‌ام.»
جمالوند امسال نیز به مناطق محروم رفته و فعالیت‌هایی انجام داده است: «در سردشت، حاشیه‌های دزفول، روستاهای اطراف، کرخه و آبادان کار کرده‌ام. اخیراً هم در روستایی نزدیک اروندکنار که نخلستانش آتش گرفته بود، به کمک خیرین تصمیم گرفتیم رنگ بخریم و مدارس منطقه را رایگان رنگ‌آمیزی کنیم. یکی از دوستانم، آقای خالدی قهوه‌الدیوَان، برای خرید رنگ همراهی‌ام کرد و این کار را بدون هیچ چشم‌داشتی انجام دادیم.»
این هنرمند درباره سبک کاری‌اش توضیح می‌دهد: «همه طرح‌ها را ذهنی کار می‌کنم و هیچ‌وقت سراغ پروژکتور و شابلون نمی‌روم. هنر باید ذاتی باشد نه مکانیکی. حتی در ارتفاعات هم همین‌طور کار می‌کنم.»
به گفته جمالوند، نظر دانش‌آموزان برایش اهمیت زیادی دارد: «وقتی به مدرسه‌ای می‌روم، از بچه‌ها می‌پرسم چه رنگ‌ها یا طرح‌هایی را دوست دارند. در مدارس ابتدایی از رنگ‌های شاد استفاده می‌کنم. در دبیرستان‌ها طرح‌ها متناسب با شرایط سنی و تحرک دانش‌آموزان طراحی می‌شود. چون خودم کارشناس تربیت بدنی و فوتبالیست بوده‌ام، در حیاط مدارس، بازی‌های پویا را هم متناسب با گروه سنی دانش‌آموزان طراحی می‌کنم.»
جمالوند درباره هزینه‌ها می‌گوید: «قانوناً خود مدارس باید هزینه را پرداخت کنند، اما واقعیت این است که یا مدیران از جیب خودشان می‌دهند یا والدین کمک می‌کنند. خیلی وقت‌ها هم خیرین همراه می‌شوند. حتی با نماینده دزفول، آقای پاپی‌زاده، صحبت کردم که نوسازی، رنگ و وسایل را در اختیارمان بگذارد. من دستمزد نمی‌خواهم، فقط رنگ لازم دارم، چون دیگر توان خرید آن را ندارم.»
او توضیح می‌دهد: «اگر قرار باشد قیمت‌ها متری حساب شود، هزینه‌ها بسیار بالا خواهد رفت. برای یک مدرسه کوچک هم بسته به متراژ، هزینه بین ۱۰ میلیون تا ۱۰۰ میلیون تومان می‌شود. قبلاً سود ما حدود ۷۰ درصد بود، اما امروز کمتر از ۵۰ درصد است، چون بیشتر هزینه‌ها صرف خرید رنگ و پرداخت به نیروها می‌شود.»
این هنرمند درباره کیفیت رنگ‌ها می‌گوید: «اولویت من همیشه استفاده از رنگ‌های ایرانی است. رنگ های ایرانی جزء و بهترین‌ها هستند. گرانی رنگ‌ها اما معضل بزرگی است. هر یک یا دو ماه یک‌بار افزایش قیمت داریم. برای مدارس، معمولاً از رنگ‌های آکریلیک یا تمام‌پلاستیک استفاده می‌کنم تا هم قابل شست‌وشو باشند و هم ماندگار.»
جمالوند شهریورماه را فصل اصلی کاری خود می‌داند: «با شروع مدارس حجم کار زیاد می‌شود. بعد از آن هم بیکار نمی‌مانم و سراغ پروژه‌های دیوارنویسی تبلیغاتی و زیباسازی می‌روم. با شهرداری‌ها و دهیاری‌ها همکاری دارم. در کل کشور کار می‌کنم و حتی تجربه فعالیت در ارمنستان و گرجستان را هم داشته‌ام. با این حال ترجیح می‌دهم در کشور خودم بمانم و برای ایران کار کنم.»
