در فوتبال حرفه‌ای دنیا، پذیرفتن اشتباه یک اصل بدیهی و نشانه بلوغ ذهنی و شخصیت بازیکن است.بعد از شکست چلسی مقابل منچستریونایتد، رابرت سانچز گلر اسپانیایی چلسی به دلیل اخراج در بازی و اینکه خودش را مقصر شکست تیمش می دانست بلافاصله دست به عذرخواهی زد که در نوع خودش جالب توجه بود و البته می تواند کلاس درسی برای بازیکنان پرتوقع ایرانی باشد. سانچز در صفحه شخصی خودش نوشت: «باخت امروز تقصیر من بود. متاسفم بچه‌ها. تیم نیمه دوم تلاش زیادی کرد اما نتوانستیم به نتیجه لازم برسیم.»

 وقتی یک بازیکن بزرگ در تیمی مثل چلسی بعد از اخراج مقابل منچستریونایتد می‌ایستد و با شجاعت اعلام می‌کند که با خطای خودش باعث ده‌نفره شدن تیم و شکست شده و بابت آن عذرخواهی می‌کند، نه‌تنها جایگاهش نزد هواداران تضعیف نمی‌شود، بلکه احترام و محبوبیتش بیشتر هم می‌شود. این اتفاق ساده، یعنی قبول مسئولیت، همان چیزی است که فرهنگ فوتبال حرفه‌ای را از فوتبال ما جدا می‌کند.

بیشتر بخوانید: حمله گلر اسبق پرسپولیس به آدان: جانشین حسینی اصلا دروازه‌بان نیست/ مثل اینکه نیازمند را به طناب به دروازه بسته‌اند

در ایران اما متأسفانه ماجرا کاملاً متفاوت است. بسیاری از بازیکنان ایرانی در شرایط مشابه نه‌تنها حاضر نیستند مسئولیت اشتباهشان را برعهده بگیرند، بلکه بلافاصله انگشت اتهام را به سمت دیگران می‌گیرند. یک روز داور را مقصر می‌دانند، روز دیگر هم‌تیمی را، و حتی زمین و هوا را هم بهانه می‌کنند. به ندرت پیش می‌آید که یک بازیکن ایرانی شجاعت داشته باشد مقابل دوربین‌ها بایستد و یک «ببخشید» ساده به زبان بیاورد.

این فرهنگ غلط باعث شده فاصله بازیکن و هوادار هر روز بیشتر شود. هواداری که وقت، انرژی و حتی پول خرج می‌کند تا تیم محبوبش را حمایت کند، وقتی می‌بیند بازیکن محبوبش بعد از یک اشتباه فاحش حتی حاضر به عذرخواهی نیست، احساس می‌کند هیچ ارزشی برای او قائل نشده‌اند. به همین دلیل هم هر بار که بحران یا شکستی رقم می‌خورد، اولین کسانی که از سوی سکوها هدف شعارها و اعتراضات قرار می‌گیرند همین بازیکنانی هستند که مسئولیت‌پذیری ندارند.

واقعیت این است که در فوتبال امروز، مسئولیت‌پذیری به اندازه گل‌زدن، پاس گل دادن یا کلین‌شیت کردن اهمیت دارد. بازیکنی که می‌تواند با یک جمله صادقانه اعتماد را به تیم و هواداران بازگرداند، خیلی بیشتر از بازیکنی که فقط در زمین می‌درخشد ارزشمند است. فوتبال ایران نیاز مبرم دارد که بازیکنانش یاد بگیرند اشتباه همیشه بخشی از بازی است، اما انکار و فرافکنی چیزی جز تخریب شخصیت خودشان و فاصله گرفتن از حرفه‌ای‌گری به دنبال ندارد.

تا روزی که فرهنگ عذرخواهی در فوتبال ما جا نیفتد و ستاره‌های ایرانی جرات نداشته باشند مثل همتایان اروپایی خود مسئولیت اشتباهاتشان را بپذیرند و فقط به فکر بهانه آوردن باشند، باید همچنان شاهد چرخه باطل بهانه‌تراشی، حاشیه و فاصله بیشتر بین بازیکنان و هواداران باشیم؛ چرخه‌ای که قطعا مانع بزرگ پیشرفت فوتبال ایران خواهد شد و وضعیت از این هم بدتر می شود.