دولت دوشادوش کنترل بازار ارز، سکه یا خودرو، باید ذهن‌ها را آرام کند. باید «ترس از آینده» را جدی بگیرد، وگرنه این ترس به خودی خود، آینده را تغییر می‌دهد.
به گزارش تابناک به نقل از روزنامه جوان؛ «ذهنیت منفی جامعه» خود نوعی دشمن نامرئی اقتصاد کشورمان است و مسئولان باید این دشمن را جدی بگیرند و اجازه ندهند مسیر اقتصادی در بیرون از مرزها نوشته شود چراکه چنین مسیری از چاله به چاه خواهد بود.
نکته دیگری که نباید از آن غافل شد، این است که با بازگشت احتمالی تحریم‌ها، مسئولان نباید پشت این محدودیت‌ها پنهان شوند و هر نوع ناتوانی یا ضعف در مدیریت را به تحریم نسبت دهند، چه آنکه تحریم‌ها، برای اقتصاد ایران چیز تازه‌ای نیستند.
سال‌هاست کشورمان تحت سخت‌ترین فشارهای خارجی قرار دارد و در همین شرایط، ظرفیت‌هایی برای رشد، صادرات، تولید و تاب‌آوری نیز تجربه شده است، بنابراین توجیه ناکارآمدی با تکیه بر تحریم‌ها راه به جایی نمی‌برد و به بی‌اعتمادی عمومی نیز دامن می‌زند. مردم، از دولت و حاکمیت انتظار دارند در بزنگاه‌ها، مسئولیت‌پذیر باشند و با کلی‌گویی از زیر بار پاسخگویی فرار نکنند. اگر با برنامه، مدیریت، شفافیت و تعامل عمل شود، می‌توان حتی در سخت‌ترین شرایط، ثبات نسبی ایجاد کرد. مسئولان باید نشان دهند که آمادگی لازم برای مواجهه با سناریوهای پیش‌رو را دارند. فرار از مسئولیت، بزرگ‌تر از خود تحریم به اقتصاد ضربه می‌زند.
جان کلام آنکه، آنچه امروز بیش از هر عامل خارجی اقتصاد کشورمان را تهدید می‌کند، فضای روانی ناشی از بی‌اعتمادی و انتظار برای اتفاقات نامعلوم است. دولت باید بداند که اتکای صرف بر متغیرهای بیرونی و امید بستن به تحولات خارجی، تکرار اشتباهی است که یک‌بار در دهه۹۰ آزموده شد و نتیجه‌اش چیزی جز فرسایش توان اقتصادی، تعلیق سرمایه‌گذاری‌ها و افزایش انتظارات تورمی نبود. تجربه آن سال‌ها به وضوح نشان داد معطل ماندن برای تصمیمات قدرت‌های جهانی، اقتصاد را در وضعیت نیمه‌تعطیل قرار می‌دهد و هر شوک خارجی، ده‌ها برابر بزرگ‌تر از اثر واقعی‌اش، ذهن جامعه را دچار بحران می‌کند. دولت فعلی باید از این تجربه درس بگیرد و مسیر خنثی‌سازی تحریم، تقویت تولید داخلی، شفاف‌سازی سیاست‌ها و گفت‌وگوی مداوم با مردم را در اولویت قرار دهد. شرط عبور از بحران، داشتن اراده برای حرکت در مسیر استقلال اقتصادی است.
