این قرارداد اسپانسری که توسط وزارت گردشگری کنگو هدایت بسته شده، ممکن است غیرعادی به نظر برسد. تولید ناخالص داخلی سالانه کنگو به ازای هر نفر کمتر از ۶۵۰ دلار است. بسیاری از دولت‌ها به شهروندان خود توصیه می‌کنند به این کشور سفر نکنند، جایی که بخش‌های وسیعی از آن با جنگ و بی‌قانونی دست‌وپنجه نرم می‌کند. ولی حالا چطور که این کشور تصمیم گرفته از یک تیم فوتبال ثروتمند اروپایی حمایت مالی کند؟

 

پاسخ  این سوال برای آنهایی که به جغرافیا آفریقا مسلط هستند خیلی سخت نیست. علت اصلی به رقابت با رواندا بر می‌گردد. این دو کشور سال‌هاست باهم مشکلات اساسی دارند که ریشه در نسل‌کشی رواندا و البته در مبارزه برای کنترل منابع زیرزمینی غنی از مواد خام (تانتالم، طلا، کبالت، مس و لیتیوم) به‌ویژه در شرق کنگو و مرز روانداست.

 

حالا این‌ها چه ربطی به فوتبال دارد؟

رواندا از سال ۲۰۱۸ وارد تجارت فوتبال شده، زمانی که با آرسنال قرارداد اسپانسری امضا کرد که گفته می‌شود سالانه ۱۰ میلیون دلار ارزش دارد. بخاطر همین هم هست که روی آستین‌های تیم آرسنال نوشته شده:‌ Visit Rwanda/از رواندا بازدید کنید.

این کشور توافقی مشابه با تیم‌های مطرح دیگر یعنی پاریسن‌ژرمن در فرانسه، بایرن مونیخ در آلمان و به تازگی اتلتیکو مادرید در اسپانیا هم به امضا رسانده تا بیش از گذشته روی جذب توریست سرمایه‌گذاری کند. 

 

این حمایت‌های مالی با توجه به سیاست‌های کشور رواندا البته بدون حاشیه هم نبوده. انجمن‌های بشردوستانه معروف از باشگاه‌های اروپایی خواسته‌اند تا این توافق‌ها را فسخ کنند. آنها می‌گویند نگرانی‌هایی درباره استفاده احتمالی از «معادن خونین» مناطق اشغالی کنگو برای تأمین مالی این کمپین وجود دارد و ضمنا خود رواندا هم حکومتی دارد که حقوق بشر را بارها نقض کرده اما فعلا زور پول چربیده و نام رواندا هر هفته به واسطه فوتبال در سرتاسر دنیا دیده می‌شود.

 

پس حال نوبت همسایه است تا وارد این رقابت شود. در اوایل تابستان جودیت سومینوا، نخست‌وزیر جمهوری دموکراتیک کنگو، در پایان اجلاسی که در رم توسط دولت ایتالیا و کمیسیون اروپا با حضور جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا و اورزولا فون‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا برگزار شد تا توافق به‌دست‌آمده با باشگاه روسونری را تأیید کند، این توافق را با این کلمات اعلام کرد: «پلی جدید بین دو کشور ما از طریق یک مشارکت استراتژیک که دیپلماسی، همکاری و سرمایه‌گذاری را بین تیم فوتبال آ.ث. میلان و وزارت گردشگری جمهوری دموکراتیک کنگو ترکیب می‌کند، ایجاد شده است. در راستای این برنامه، این باشگاه با استفاده از شهرت بین‌المللی و ظرفیت تأثیرگذاری بنیاد خود، در مرکز یک پلتفرم بین‌المللی قرار خواهد گرفت که هدف آن حمایت از توسعه اقتصادی و اجتماعی بزرگ‌ترین ملت آفریقای مرکزی است، که تنوع زیستی‌اش، آن را به یکی از ریه‌های زیست‌محیطی کره زمین تبدیل کرده است.»

 

 

این قرارداد بعید است گردشگران زیادی را جذب کند. اما ممکن است مزایای دیگری به همراه داشته باشد. آث میلان روابط نزدیکی با نهادهای سیاسی ایتالیا دارد. این قرارداد با سیاست‌های جدید ایتالیا در آفریق هم‌راستاست، سیاستی که سال گذشته ۵.۵ میلیارد یورو (۶ میلیارد دلار) برای آن اختصاص یافت و کنگو به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین ذی‌نفعان معرفی شده است. این قرارداد که درست پیش از توافق صلح کنگو و رواندا در واشنگتن اعلام شد، ممکن است دونالد ترامپ را هم خشنود کند. چرا؟ چون یک شرکت آمریکایی در سال ۲۰۲۲ اکثریت سهام آث میلان را خریداری کرد و در واقع این باشگاه ایتالیایی متعلق به آمریکایی‌هاست.

 

مزایای این طرح ظاهرا برای کنگو بیشتر از میلان است. این باشگاه حتی ارزش قرارداد را هم فاش نکرده. مجله اکونومیست هم گزارش داده که احتمالاً هیچ پولی به سمت این باشگاه سرازیر نخواهد شد. حتی اگر پولی هم باشد، احتمالاً مبلغ ناچیزی خواهد بود. بودجه گردشگری کنگو در سال گذشته تنها ۱۸ میلیون دلار بوده و بعید است امسال با رشد بودجه عجیب و غریبی رو به رو شده باشد.

 

این همکاری حتی ممکن است انتقاد‌هایی را از باشگاه میلان برانگیزد که چرا با چنین دولتی قرارداد بسته ولی به هرحال این همکاری تنها معطوف به یک قرارداد اسپانسریگ معمولی نمی‌شود برنامه‌هایی برای بازسازی امکانات ورزشی و راه‌اندازی یک آکادمی جوانان در کنگو وجود دارد و همین نشان می‌دهد که میلان هم می‌خواهد رابطه‌اش را با هوادارانش در آفریقا بهبود بخشد و هم شاید بعدها استعدادهایی را از دل این کشور -که زادگاه بازیکنانی چون کلود ماکه‌له‌له و استیو مانداندا بوده است- استخراج کند.