فهرست مبارزان UFC همواره در حال تغییر است و قوانین سخت و بی‌رحمانه تجارت در این عرصه حکم‌فرماست. در واقع اگر نتوانید سودآور باشید یا مسیرتان رو به افول بگراید، به سرعت جایگزین می‌شوید یا تنها در قامت یک مبارز بااستعداد باقی می‌مانید. این وضعیت کاملاً طبیعی است و UFC برای حفظ این جریان برنامه‌ای ویژه یا بهتر بگوییم، مینی‌لیگی به نام سری مسابقات دانا وایت طراحی کرده است.
این سری مسابقات از سال 2017 آغاز شده است. UFC پیشتر نیز طرح‌های مشابهی را تجربه کرده بود اما این ابتکار دانا وایت است و حتی مجوز ویژه‌ای به عنوان برگزار کننده از کمیسیون ورزشی ایالت نوادا دریافت کرده است. این برنامه که در ابتدا «سری مسابقات سه‌شنبه شب دانا وایت» نامیده می‌شد، با تأکید بر استقلال خود از برند UFC فعالیت می‌کند، هرچند از UFC Fight Pass پخش می‌شود. در این برنامه گفته شده است: این UFC نیست، بلکه فرصتی است برای مبارزان نوظهور تا استعدادهای خود را نشان دهند و شاید روزی بتوانند در UFC مبارزه کنند.
اولین تورنمنت در 11 ژوئیه 2017 برگزار شد. در ابتدا، همه مسابقات در مرکز تمرین UFC انجام می‌شد اما از سال 2019، این رویدادها در ورزشگاه Apex Arena واقع در لاس‌وگاس برگزار می‌شوند. این ورزشگاه به نوعی حیاط خلوت UFC است که صرفه‌جویی قابل‌توجهی در هزینه‌های سازماندهی به همراه دارد. UFC حتی برای مدتی با سری مسابقات Contender Series Brazil نیز آزمایش کرد اما آن هم باز در لاس‌وگاس برگزار شد. از جمله مبارزانی که از این برنامه‌ها به UFC راه یافته‌اند می‌توان به جانی واکر، مایرا بوئنو سیلوا، تایلا سانتوس و تیاگو مویزس اشاره کرد.
ماهیت این تورنمنت ساده و شفاف است. هر فصل معمولاً شامل 10 رویداد است که هر کدام پنج مبارزه را در بر می‌گیرند. مبارزات، سه راند پنج دقیقه‌ای بوده و همه برای ثبت رکوردهای حرفه‌ای حساب می‌شوند. برگزارکنندگان تلاش می‌کنند استعدادهای برتر را از سراسر جهان گرد هم آورند؛ از بلژیک، پرو، بولیوی، بحرین، روسیه، سوئد، رومانی، ولز، لهستان و دیگر کشورها گرفته تا ایالات متحده و برزیل که همواره نام‌های تازه‌ای به این مجموعه اضافه می‌کنند. این مبارزان می‌توانند ورزشکارانی باشند که در رشته‌های ورزشی دیگر سرآمد بوده‌اند یا قهرمانانی از مسابقات کوچک‌تر. در ابتدا، دانا وایت همچنین پیشنهاد داده بود که پیشکسوتانی که به دنبال فرصتی دوباره در UFC هستند نیز بتوانند شرکت کنند اما نهایتاً این ایده کنار گذاشته شد و تمرکز روی نسل جوان ماند.
پاداش مبارزان در این سری مسابقات اندک است؛ تنها 5 هزار دلار برای حضور در مبارزه و 5 هزار دلار دیگر برای پیروزی. هیچ پاداش ویژه‌ای برای عملکرد یا مبارزه شبانه در نظر گرفته نشده است اما نکته کلیدی این است که مبارزان نه تنها باید پیروز شوند، بلکه باید دانا وایت را نیز تحت تأثیر قرار دهند. رئیس UFC روحیه و سلیقه خاصی دارد؛ ممکن است روزی سخاوتمند باشد و حتی با رأی‌گیری‌های نزدیک هم به همه قرارداد بدهد و روز دیگر به شدت سختگیر باشد و به زور یک قرارداد به چند نفر بدهد. تماشایی بودن و داشتن پایان قوی معیارهای اصلی در DWCS هستند. حتی مواردی بوده که مبارزانی پس از باخت نیز قرارداد گرفته‌اند (مانند خوزه مدینا)، در حالی که برخی دیگر بعد از چند برد هم کنار گذاشته شده‌اند. مثلاً کایو بورالو در یک فصل دو بار مبارزه کرد و تنها پس از تلاش دوم موفق به جلب توجه دانا شد. یا تورس فینی که پس از سومین برد خود قرارداد گرفت.
چه کسانی تاکنون از طریق این سری مسابقات وارد UFC شده و جایگاه خوبی کسب کرده‌اند؟ از جمله شان اومالی، جف نیل، الکس پرز، گرنت داوسون، آنتونی هرناندز، آنتونینا شوچنکو، میسی باربر، ادمن شهبازیان، واکر، برندن آلن، جمال هیل، تریسی کورتس، علیاسخاب خیزریف، کارلوس اولبرگ، ایگناسیو باهاموندز، عظمت مورزاکانوف، جایلتون آلمیدا، جک دلا مادالنا، مایکل مورالس، رائول روساس، بو نیکل، بورالو، پایفر، والدو کورتس آکوستا، ناظم صادقوف، گابریل بونفیم، اکرام آلیسکروف، رضوان کونیف، کارلوس پراتس، ژان سیلوا، شامیل گازیف و موریسیو روفی. این فهرست بسیار طولانی است و تنها شامل کسانی می‌شود که در رتبه‌بندی‌ها حضور دارند، عناوین قهرمانی کسب کرده‌اند یا مبارزات بزرگی را انجام داده‌اند. همچنین ستارگان نوظهوری در افق دیده می‌شوند که می‌توانند به زودی در میان 15 نفر برتر بخش‌های خود قرار بگیرند؛ افرادی چون خوزه دلگادو، منصور عبدالمالک، مالکوم ول‌میکر، آستین باشی، کیلان سالکیلد، آتبا گوتیه، کوین والیوس، اسلام دولوثوف، عبدالرحمان یحییف و بایسانگور سوسورکائف که پیشتر ذکر شد. همه اینها ارزش زیر نظر گرفتن را دارند. دانا وایت عاشق DWCS است و هیچ فرصتی را برای تمجید از این مسابقات و یادآوری اینکه این بهترین فرصت برای مبارزان جوان و بهترین برنامه تلویزیونی در حوزه MMA است، از دست نمی‌دهد. در حال حاضر بیش از 30 درصد فهرست UFC از مبارزان سری Contenders تشکیل شده است. با توجه به تازه‌ب ودن این برنامه و روند افزایشی آن، این آمار قابل توجه است. البته نمی‌توان ادعا کرد که DWCS همواره فقط مبارزان درجه یک تربیت می‌کند؛ به ازای هر شان اومالی، چند مبارز متوسط یا حتی خارج از سطح UFC هم وجود دارند که این طبیعی است و تفاوت سطح مهارت بین مسابقات محلی و برترین سازمان MMA جهان را نشان می‌دهد.
نکته مهم دیگر اینکه، مبارزانی که از طریق این سری مسابقات وارد UFC می‌شوند، قراردادهای استاندارد سطح مقدماتی دریافت می‌کنند؛ یعنی 12 هزار دلار برای حضور و 12 هزار دلار برای پیروزی. شرایط مالی بهتر را می‌توان بعدها مذاکره کرد اما آغاز کار با مبالغی ناچیز است. همین موضوع باعث شد آرتم واخیتوف قرارداد خود را فسخ کرده و به کیک‌بوکسینگ بازگردد. گرچه این برنامه به خاطر جنبه‌های مالی مورد انتقاد قرار گرفته است اما همان‌طور که اومالی، هیل و دلا مادالنا نشان داده‌اند، می‌توان از حداقل دستمزد به کمربند و حقوق‌های قابل توجه رسید. خود اومالی نیز تأکید کرده که UFC علاوه بر قرارداد، فرصت و بستر مناسبی برای دیده شدن فراهم می‌کند؛ پیروزی او در DWCS و واکنش اسنوپ داگ که به عنوان مفسر حضور داشت، از لحظه‌های ماندگار این برنامه بودند.
از منظر عملی، سری مسابقات Contender برای UFC ایده‌آل است؛ این سری محتوا و هیجان بیشتری برای طرفداران فراهم می‌کند، در حالی که به دلیل بودجه پایین مبارزان و برگزاری رویدادها در Apex، از لحاظ مالی نیز مقرون به صرفه است. فهرست مبارزان همواره به‌روزرسانی می‌شود و دانا وایت آماده است تعداد رویدادها را افزایش دهد: «اگر مبارزان جوان و مستعد کافی وجود داشته باشند، دوست دارم 52 هفته در سال این برنامه را برگزار کنم. من واقعاً عاشق این رویداد هستم. اگر حتی کمی طرفدار مبارزه باشید، این بهترین برنامه برای شما خواهد بود.»
دانا وایت قصد دارد ایده سری مسابقات Contenders را در بوکس نیز پیاده کند؛ این برنامه برای سال 2026 برنامه‌ریزی شده است. به نظر می‌رسد این فرمت تقریباً در UFC بی‌نقص عمل کرده و به بخشی جدایی‌ناپذیر از برنامه‌های تبلیغاتی تبدیل شده است. سیستم کار می‌کند، استعدادها جاری هستند و کسب‌وکار رشد می‌کند. عملاً هیچ نکته منفی قابل توجهی وجود ندارد و اگر هم باشد، بسیار جزئی است.
