احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:
"شاهزاده" رضا پهلوی گفته است: "در حال برنامه‌ریزی هستیم تا پس از سقوط رژیم، مشکلات مردم به سرعت حل شود."
اطلاعات نشر یافته به رسانه‌های اسرائیل از جلسۀ محرمانۀ کابینۀ امنیتی نتانیاهو در جریان جنگ 12 روزه نشان می‌دهد که مقام‌های اسرائیلی حمله به تأسیسات زیربنایی ایران را به عنوان یکی از گزینه‌های جدی خود مورد بحث و بررسی قرار داده بودند.
یک پالایشگاه یا نیروگاه با یک حملۀ نظامی در عرض چند ثانیه نابود و به تلی از آتش و خاکستر تبدیل می‌شود، اما بازسازی آن به سال‌ها وقت و سرمایه نیاز دارد.
آمریکا در جریان دو حمله‌اش به عراق، تقریباً تمام تأسیسات زیربنایی عراق را منهدم کرد و به قول معروف این کشور را به "عصر حجر" بازگرداند. بعد از آن نه صدام حسین در طول ده سال حکومتش پس از حملۀ اول، و نه آمریکا پس از سرنگونی صدام و اشغال عراق، هیچکدام نتوانستند حتی برق مردم عراق را به سادگی تأمین کنند و مردم به تنگ آمده از گرمای کشندۀ آن سرزمین به دلیل نبود برق بارها و بارها دست به شورش زدند.
اگر آنطور که حامیان آقای پهلوی مطرح می کنند، قرار است "سقوط رژیم" به کمک اسرائیل صورت گیرد، این یعنی نابودی ساختارهای اقتصادی و زیربنایی ایران به قصد فلج کردن حکومت و عاصی کردن مردم، بخشی از برنامۀ "سقوط" است!
در حال حاضر نمی‌توان در مورد نوع سناریویی که ایران را از این وضعیت معلق خارج خواهد کرد، با اطمینان سخن گفت، اما پیامد هر یک از این سناریوهای فرضی عیان است. من اطمینان دارم که هر گونه طرح معطوف به نابودی ساختارهای زیربنایی و اقتصادی کشور، ایران را وارد دوره‌ای از تاریخ خود خواهد کرد که شرایط پس از حملۀ مغول به آرزویی دست نیافتنی تبدیل شود!
من نمی‌دانم آقای پهلوی بر اساس کدام اطلاعات و داده‌ها وعدۀ "حل سریع مشکلات مردم" پس از "سقوط رژیم" را می‌دهد اما از تمام سخنان او و حلقۀ اطرافیانش به وضوح در می‌یابم که حس ملموسی از عمق و وسعت مشکلات و لایه‌های تو در تو و پیچیدۀ فرهنگ و ساختار آگاهی مردم ایران و بخصوص دشواری‌های حکمرانی بر این سرزمین را ندارند و موضوعی بی‌نهایت بغرنج را بسیار ساده به مخاطبان خود القاء می‌کنند!
من نمی‌دانم چه محافل و حلقه‌ها و افرادی "رسالت نجات ایران" را به دوش آقای پهلوی گذاشته‌اند و هیچ فکر نکرده‌اند که این احساس رسالت و بخصوص الگویی که برای انجام آن معرفی می‌کنند، هم "شاهزاده" را در موقعیتی بسیار طاقت‌فرسا و غیرقابل تحمل می‌گذارد و هم خطر از دست رفتن تمدن ایرانی را به دنبال دارد.
رضا شاه و محمدرضا شاه هر چه گفتند و کردند ایران را وارد معرکه‌های خانمانسوزِ جنگ با متفقین و یا جنگ داخلی نکردند و نهایتاً با رها کردن تاج و تخت و خروج از کشور ، مملکت را به بعدی‌ها واگذاشتند. این بیم اما وجود دارد که "شاهزاده" با این نوع ورود بی‌محابا و انقلاب‌طلبانۀ خود در میدانی که حتی تلاش برای تحلیل دقیق ابعاد آن افهام را می‌سوزاند، ناخواسته هر دو تجربۀ نیاکان خود را خنثی و وارونه سازد و قیصریه‌ای به آتش کشیده شود.
