ف بلافاصله پس از پایان فصل گذشته، پپ گواردیولا مصاحبه‌ای طولانی با «دازن» انجام داد. او در این مصاحبه درباره فصل بدون جام منچسترسیتی صحبت کرد و با بینشی روشن درباره سختی‌های این فصل، پس از سال‌ها موفقیت، سخن گفت.
مقابل او انکو فرناندز، بازیکن سابق تیم دوم بارسلونا که حالا به‌عنوان روزنامه‌نگار حضور داشت. تفاوت کلیدی این بود که انکو زمانی در تیم دوم بارسلونا، در دسته سوم، زیر نظر گواردیولا بازی کرده بود. ارتباط بین آنها مشهود بود. وقتی گواردیولا احساس راحتی می‌کند، این را می‌توان دید: آرام، شوخ‌طبع، با چهره‌ای آسوده و چشمانی پر از جرقه، ایده‌هایی ارائه می‌دهد که باید در دفترچه ایده‌های ناب یادداشت شوند. به هر حال، او مربی‌ای است که فوتبال را متحول کرده است.
این آخر هفته، پیش از دربی منچستر، «دازن» این مصاحبه از ماه ژوئن را دوباره پخش کرد. گواردیولا که دید درباره بارسلونا سوالی پرسیده نشد، خود درباره لذتی که از تماشای تیم هانسی فلیک می‌برد صحبت کرد و لامین یامال را بسیار تحسین کرد، اما هشداری داد که مانند قایقی در شب بی‌صدا گذشت.
او گفت: «این نسل از لامین، پدری و کوبارسی‌ها شور و شوق زیادی ایجاد کرده‌اند. امیدوارم این وضعیت حفظ شود و مغرور نشوند.»
گواردیولا بارسلونا را بهتر از هر کس دیگری می‌شناسد، رختکن را می‌شناسد، می‌داند که بازیکنان جوان پس از موفقیت چگونه با شهرت کنار می‌آیند و از همه مهم‌تر، بازیکنان را از هر کجای دنیا پس از یک سال پر از دستاوردها و تمجیدها می‌شناسد.
هانسی فلیک هم گفته بود: «غرور موفقیت را نابود می‌کند» و آگاه است که خطر اصلی نه در رقبا، بلکه در ذهنیت خود بازیکنان است.
