به گزارش رکنا، پنجاه سال پیش، در یک روز پر ازدحام در فرودگاه مهرآباد تهران، حادثه‌ای تلخ رخ داد. بخشی از سالن فرودگاه به‌دلیل شلوغی فرو ریخت و جان تعدادی از هموطنان گرفته شد. در آن زمان، هیچ ساختار مشخص و منسجمی برای امدادرسانی فوری وجود نداشت. همان روزها بود که جرقه‌ای در ذهن مسئولان شکل گرفت؛ جرقه‌ای که بعدها به تولد نهادی منجر شد که امروز همه ایرانیان با شماره سه‌رقمی آن آشنا هستند: «۱۱۵».
اورژانس کشور در سال ۱۳۵۴ با تنها ۲۰ پایگاه در تهران کار خود را آغاز کرد. اما مسیر پیش رویش آسان نبود. روزهای انقلاب با تمام فراز و نشیب‌هایش، و سپس سال‌های سخت جنگ تحمیلی، نخستین میدان‌های بزرگ آزمایش برای این سازمان نوپا بود.
دکتر جعفر میعادفر، رئیس سازمان اورژانس کشور، در مراسمی به مناسبت پنجاهمین سال فعالیت اورژانس، در جمع خبرنگاران با یادآوری آن دوران گفت: «در سال‌های ابتدایی انقلاب، اورژانس کشور دو شهید تقدیم کرد و تعدادی از همکاران ما نیز مجروح شدند. در دوران جنگ تحمیلی، نیروهای فداکار ما در استان‌هایی مانند ایلام و کرمانشاه، شبانه‌روز در حال انتقال مجروحان جنگی بودند و باز هم تعدادی شهید و مجروح شدند.»
میعادفر در ادامه با اشاره به تحولات ساختاری اورژانس افزود: «در سال ۱۳۷۶ با حضور دکتر فرهادی، وزیر وقت بهداشت، بازنگری اساسی در اورژانس صورت گرفت. تا پیش از آن سطح تحصیلات نیروها عمدتاً دیپلم بود، اما از سال‌های ۷۷ و ۷۸ با همکاری دانشگاه‌های علوم پزشکی، آموزش‌های آکادمیک فوریت‌های پزشکی آغاز شد و امروز بخش زیادی از نیروهای ما تحصیل‌کرده و متخصص هستند.»
او با اشاره به بحران کرونا که یکی از سخت‌ترین آزمون‌های این سازمان بود، گفت: «روزهایی داشتیم که شمار جان‌باختگان به ۷۰۰ نفر در روز می‌رسید. نیروهای اورژانس در خط مقدم تماس مستقیم با بیماران بودند و متأسفانه ۱۸ نفر از همکاران ما جانشان را در این راه از دست دادند. در عین حال، اورژانس در روند واکسیناسیون نیز نقشی مهم در تسریع واکسیناسیون عمومی ایفا کرد.»
رئیس سازمان اورژانس سپس به حوادث بین‌المللی و منطقه‌ای اشاره کرد: «در جنگ ۱۲ روزه، ۱۶ نفر از همکاران ما مجروح شدند، برخی بر اثر موج انفجار. همچنین ۱۱ دستگاه آمبولانس و ۶ پایگاه تخریب شد، اما نیروهای ما همچنان در کنار مردم ایستادند و به ۶ هزار مجروح خدمات ارائه کردند.»
میعادفر در ادامه از توسعه گسترده اورژانس کشور خبر داد و گفت: «امروز با ۳۴۶۶ پایگاه اورژانس شامل ۱۹۳۴ پایگاه جاده‌ای، ۵۳ پایگاه هوایی و ۳ پایگاه دریایی در سراسر ایران خدمت‌رسانی می‌کنیم. سالانه حدود شش میلیون مأموریت انجام می‌دهیم و به بیش از ۲۰ میلیون تماس تلفنی پاسخ می‌دهیم. این حجم از خدمت‌رسانی تنها با همت ۳۰ هزار نیروی تحصیل‌کرده امکان‌پذیر است.»
به گفته او، اورژانس ایران امروز تنها یک شبکه امدادی نیست، بلکه نهادی فناورانه و علمی است: «خدمات ما سیستمی و الکترونیکی شده است. اورژانس هوایی با ۵۳ پایگاه فعال در نقاط محروم، جان هزاران نفر را نجات داده و تنها در سال گذشته ۴۰۴ مادر باردار از مناطق صعب‌العبور به مراکز درمانی منتقل شدند.»
او به اورژانس موتوری نیز اشاره کرد: «در کلان‌شهرها، برای کاهش زمان رسیدن به حادثه، اورژانس موتوری راه‌اندازی شده است. این موتورها مجهز به تجهیزات کامل درمانی هستند و نقشی کلیدی در کاهش تلفات ایفا می‌کنند.»
در کنار زمین و هوا، دریا هم فراموش نشده است. میعادفر با اشاره به پایگاه‌های اورژانس دریایی گفت: «در قشم، هرمز و حتی جزیره ابوموسی پایگاه‌های اورژانس دریایی فعال هستند تا ساکنان این مناطق نیز از خدمات اورژانسی محروم نمانند.»
رئیس سازمان اورژانس در پایان از گام‌های علمی و پژوهشی این نهاد سخن گفت: «مجوز راه‌اندازی مرکز تحقیقات اورژانس را دریافت کرده‌ایم و پروژه‌هایی در حال انجام است تا بتوانیم به ارتقای علمی و کیفی خدمات کمک کنیم. هدف ما این است که اورژانس ایران، علاوه بر نجات جان‌ها، مرجع علمی و فناورانه نیز باشد.»
پنجاه سال گذشت، اما رسالت اورژانس همان است که روز نخست بود؛ نجات جان انسان‌ها. امروز، صدای زنگ تلفن «۱۱۵» نه‌فقط یک شماره، که نمادی از امید و زندگی برای مردم ایران است.
