به گزارش مشرق، امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، پس از ماه‌ها بی‌اعتنایی به ورزشگاه‌های داخلی، این روزها چمدان به دست راهی امارات شده تا نظاره‌گر عملکرد نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا باشد. بر اساس اعلام فدراسیون، او طی این سفر سه‌روزه ضمن تماشای دیدارهای استقلال و تراکتور، با سرمربیان تیم‌های النصر و کلباء نیز گفت‌وگو خواهد کرد. اما این سفر سوالاتی جدی را پیش روی جامعه فوتبال قرار داده است.
نخستین پرسش، به غیبت طولانی‌مدت قلعه‌نویی در ورزشگاه‌های داخلی مربوط می‌شود. از زمان آغاز کار او در تیم ملی، حتی یک‌بار هم شاهد حضور سرمربی تیم ملی در مسابقات لیگ برتر نبوده‌ایم. در حالی‌که ده‌ها بازیکن مستعد در لیگ فعالیت می‌کنند و بسیاری از آن‌ها در آستانه شکوفایی قرار دارند، عدم توجه مستقیم کادر فنی تیم ملی به این مسابقات، جای تأمل دارد.
لیگی که هر هفته ده‌ها بازیکن ایرانی در آن رقابت می‌کنند و بسیاری از آن‌ها شانس دعوت به تیم ملی را دارند، چرا باید از نگاه قلعه‌نویی دور بمانند؟ آیا دیدن مستقیم بازی‌های لیگ برتر کم‌اهمیت‌تر از نشستن روی صندلی وی‌آی‌پی ورزشگاه‌های ابوظبی و دبی است؟
همچنین، بخشی از برنامه سفر به گفت‌وگو با سرمربیان تیم‌های خارجی اختصاص یافته است. اقدامی که در ظاهر مثبت به نظر می‌رسد، اما در عمل پرسش‌برانگیز است. آیا واقعاً صحبت با مربیان النصر و کلباء می‌تواند تأثیری جدی بر کیفیت تیم ملی داشته باشد؟ یا این کار بیشتر جنبه نمایشی دارد؟ واقعاً چه سودی برای تیم ملی دارد که سرمربی ایران با مربیان تیم‌های خارجی درباره لژیونرهای ایرانی حرف بزند، در حالی که می‌تواند در تهران یا اصفهان یا تبریز، از نزدیک عملکرد بازیکنان داخلی را رصد کند؟
نکته نگران‌کننده‌تر، پیام ناخواسته‌ای است که از چنین اقداماتی به بازیکنان داخلی مخابره می‌شود؛ برای جلب توجه کادر فنی تیم ملی، باید لژیونر شد. چنین ذهنیتی می‌تواند انگیزه بازیکنان لیگ برتر را تضعیف کند و به تدریج سطح رقابت داخلی را پایین بیاورد. وقتی سرمربی تیم ملی حتی حاضر نیست مسابقات داخلی را از نزدیک ببیند، بازیکن لیگ برتری چرا باید باور کند که زحماتش دیده می‌شود؟
تیم ملی ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند همگرایی و توجه واقعی به لیگ برتر است. در شرایطی که زیرساخت‌های فوتبال داخلی هنوز با چالش‌های فراوان روبه‌روست، بی‌اعتنایی سرمربی به مسابقات لیگ تنها شکاف میان تیم ملی و باشگاه‌ها را عمیق‌تر می‌کند.
