به گزارش بهداشت نیوز، اگرچه ممکن است بین کودکان از نظر نوع و میزان دریافت مواد غذایی اختلاف زیادی وجود داشته باشد و گاهی اوقات از یک وعده تا وعده دیگر و یا از یک روز به روز دیگر فرق کند، اما تحقیقات نشان داده است که اکثر کودکان و حتی آنان که مقدار مواد غذایی متغیری دریافت می کنند، انرژی و مواد مغذی مورد نیاز خود را از یک غذای متعادل به دست می آورند.
سایر عوامل مثل رفتار خانواده در زمینه دوست داشتن و یا دوست نداشتن غذا، عادت های نادرست مربوط به غذا و تغذیه، همه در سال اول و دوم زندگی کودک شکل گرفته و ادامه می یابند؛ در اینجا پدر و مادر به عنوان یک الگو نقش مهم ایفا می کنند؛ جو روانی مثبت یا منفی کودک که خانواده در زمان غذا خوردن او ایجاد می کند، می تواند ناشی از شرایط روانی و یا نحوه تغذیه و برخورد افراد خانواده با یکدیگر باشد.
عدم آگاهی و یا بی توجهی اعضای خانواده در مورد رفتارهای تغذیه ای کودک، همچنین محدودیت فرصت والدین به خصوص مادر، به ویژه اگر شاغل هم باشد، می تواند در مشکلات تغذیه و کاهش اشتهای کودک موثر باشد و موجب شود که کودک ۱ تا ۲ ساله بعضی از غذاهایی را که قبلاً خوب می خورده، دیگر نخورد؛ این بی علاقگی ممکن است ۱ تا ۲ هفته طول بکشد و گاه سال ها باقی بماند.
از طرف دیگر کودکان در این سن استقلال خود را نشان می دهند و می خواهند که خودشان غذا بخورند؛ هنوز هم دوست دارند ریخت و پاش کنند، از انگشتان خود برای برداشتن غذا استفاده نمایند که این رفتار بخشی از مرحله تکاملی آنان است.
کودکان ترجیح می دهند از غذاهایی استفاده کنند که مستقیماً آن را به دست می گیرند و یا در بشقابشان جستجو کرده و آن را بردارند؛ بسیاری اوقات تمایل نشان دادن به خوردن بعضی از غذاها و یا علاقه نشان دادن به غذاهایی که مناسب سن شان نیست و یا بازی کردن با غذا بیشتر به دلیل بازیگوشی و حس استقلال طلبی آنان است نه اینکه واقعاً به آن غذای خاص علاقه داشته و یا نسبت به بعضی غذاهای دیگر بی علاقه باشند.
بنابراین پدر و مادر باید سعی کنند علت اینگونه رفتارهای کودکان را شناسایی نموده و حتی المقدور از آنها پیشگیری کنند تا با مشکلات کمتری هنگام غذا خوردن او روبرو شوند.
غذای کودکان ۱ تا ۲ ساله باید کم حجم ولی مقوی و مناسب و شامل همه گروه های غذایی باشد مقدار غذای کودک می تواند بر حسب اشتهایی و افزایش یابد.
نباید انتظار داشته باشیم کودکان مانند بزرگترها غذا بخورند چون ظرفیت معده آنها هنوز کوچک است؛ از طرف دیگر به دلیل اینکه حس کنجکاوی کودک جهت آشنا شدن با دنیای خارج، تاثیر زیادی بر اشتهای او می گذارد، این امر ایجاب می کند که وعده های غذایی اش ۵ تا ۶ بار در شبانه روز باشد که ۳ وعده آن وعده های اصلی است که باید مقوی و پُر انرژی باشد؛ دو وعده آن نیز میان وعده است که باید مناسب و مکمل وعده های اصلی باشند.
در این سن هنوز هم کودک با شیر مادر تغذیه می شود تا بخشی از انرژی و مواد مغذی مورد نیاز او از این طریق در اختیارش قرار گیرد.
دکتر «مهین نظری» عضو هیات علمی گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز
