بم، شهری که بعد از زلزله دهه۸۰ با غم شناخته شد، سال‌هاست جشنواره خرما را به نماد حیات و نشاط بدل کرده است. امید جهان هم نامش و هم آوازش، یادآور همین امید بود؛ می‌گفت: «آرزویم این بود که بخوانم تا دل مردم شاد شود.» او موسیقی پاپ را با نغمه‌های محلی آمیخت و با آلبوم «ایرانگرد» میراث نواحی ایران را به گوش نسل امروز رساند. به باورهای دینی مردم احترام گذاشت، به هویت ایرانی دل بسته بود و می‌گفت: «در تمام شلوغی‌های اخیر سینه سپر کردم و زیر پرچم ایران ماندم و از شبکه‌های آن‌ور آبی ناسزا شنیدم.»
 
امید جهان از ارادتمندان شهید قاسم سلیمانی بود. این هنرمند در مصاحبه‌ای با بیان این مطلب که هر وقت از سفر خارجی به ایران بازمی گردم می‌گویم هیچ‌جا وطن نمی‌شود، اضافه کرد: «من همیشه دوست داشتم حاج‌قاسم را ببینم.علاقه‌ام به ایشان دلی بود. یک‌بار در پرواز بودم. آقایی که دونده بود و در بازی‌های آسیایی قهرمان شده بود، کنارم نشسته بود. 

خیلی از شهید سلیمانی تعریف کرد و انگشتری هم در دستش بود که از حاج‌قاسم گرفته بود. به او گفتم که خیلی دوست دارم حاج‌قاسم را ببینم و اگر بشود کنسرت بعدی که به کرمان بیایم، دوست دارم ایشان را ببینم. این دوست دونده به من گفت حاج‌قاسم خیلی خاکی است؛ هر وقت آمدی به من بگو تا هماهنگ کنم. بعد از آن چند باری به کرمان، بم و رفسنجان آمدم ولی حاج‌قاسم در آن منطقه حضور نداشت و قسمت نشد ایشان را ببینم. ارادت من به شهید سلیمانی همیشگی بود و برای ایشان استوری هم گذاشتم که وظیفه‌ام بود.» 

زنده‌یاد امید جهان همچنین درباره عشق و علاقه‌اش به ایران هم گفته بود: «وظیفه من است که در اینجا کنسرت بگذارم. هیچ جا ایران خودمان نمی‌شود و اگر کاری کردم از عرق به کشورم است. من زیر این پرچم خدمت کرده‌ام.»