به گزارش خبرآنلاین، پهپاد فضایی X-37B یک فضاپیمای بدون‌سرنشین و قابل استفاده‌ مجدد به شکل شاتل فضایی کوچک است. پهپاد فضایی مرموز بویینگ ابتدا در اختیار ناسا بود اما از سال ۲۰۱۰ تحت نظر نیروی هوایی و سپس نیروی فضایی آمریکا مأموریت‌های سری خود را آغاز کرد.

ویژگی‌های کلیدی اعلام شده «X-37B»‌ در زیر فهرست شده‌اند. 

• قابلیت ماندگاری طولانی در مدار (بعضی مأموریت‌ها بیش از ۹۰۰ روز طول کشیده است)

• توانایی مانور مداری و تغییر ارتفاع برای آزمایش فناوری‌های جدید

• امکان بازگشت و فرود مثل یک هواپیمای معمولی

جزئیات مأموریت‌های X-37B محرمانه است و همین موضوع به گمانه‌زنی‌ها درباره کاربردهای نظامی آن دامن زده است.

هشدار پژوهشگران چینی

بر اساس گزارش مرکز تحقیقات امنیت فضایی در دانشگاه مهندسی فضایی چین، پژوهشگران چینی بر این باورند که X-37B فقط یک بستر آزمایشگاهی فضایی نیست، و می‌تواند نقش یک سلاح مداری را ایفا کند.

برخی توانایی‌های نظامی «X-37B» از دید پژوهشگران چینی

• این فضاپیما با سامانه‌های پیشرفته و مانورهای سریع قادر است به ماهواره‌های دیگر نزدیک شده و آنها را از کار بیاندازد.

• X-37B می‌تواند بخشی از راهبرد آمریکا برای دستیابی به قابلیت «ضربه جهانی سریع» باشد. مفهومی که امکان هدف‌گیری هر نقطه روی زمین در مدت کوتاه را فراهم می‌کند.

• در آینده، استفاده از هوش مصنوعی و حتی پیشران‌های هسته‌ای می‌تواند کارایی این فضاپیما را چند برابر کند و آن را به یک «قاتل فضایی واقعی» تبدیل کند.

پاسخ چین: پروژه شنلونگ

چین نیز همزمان روی برنامه‌های مشابه کار می‌کند. فضاپیمای شنلونگ (اژدهای الهی) نمونه‌ای از تلاش پکن برای توسعه هواپیماهای فضایی چندبارمصرف است. طبق گزارش‌ها، شنلونگ تاکنون توانسته یک مأموریت ۲۶۸ روزه در مدار انجام دهد و سپس در صحرای گُبی فرود بیاید.

اگرچه اطلاعات رسمی درباره شنلونگ بسیار محدود است، اما کارشناسان معتقدند این پروژه بخشی از تلاش چین برای جبران فاصله با آمریکا در این حوزه است. 

در این میان نگرانی اصلی تحلیلگران این است که رقابت آمریکا و چین به تسلیحاتی شدن فضا منجر شود. ماهواره‌ها امروز ستون فقرات بسیاری از خدمات حیاتی‌ از جمله ناوبری، ارتباطات بین‌المللی، پیش‌بینی آب‌وهوا و مدیریت بحران و بلایای طبیعی هستند. در صورت تبدیل فضاپیماهای مداری به ابزار تهاجمی، آسیب به این زیرساخت‌ها می‌تواند پیامدهای جهانی ویرانگری داشته باشد.

در حال حاضر هیچ معاهده الزام‌آور جهانی برای ممنوعیت سلاح‌های فضایی وجود ندارد. پیمان فضای ماورای جو ۱۹۶۷ استفاده صلح‌آمیز از فضا را توصیه می‌کند، اما تعریف روشنی از «سلاح فضایی» ارائه نداده است.

همین خلأ حقوقی باعث شده کشورها با تفسیرهای متفاوت، فناوری‌های دوگانه (غیرنظامی، نظامی) را توسعه دهند. به گفته کارشناسان، شفافیت، اعتمادسازی و مذاکره بین‌المللی می‌تواند جلوی مسابقه تسلیحاتی جدید را بگیرد، اما در فضای پرتنش کنونی بعید است چنین توافقی به‌سادگی حاصل شود.

هشدار یا جنگ روانی؟

در نهایت، این پرسش مطرح است: آیا واقعاً X-37B یک «قاتل فضایی» است یا هشدار پژوهشگران چینی بیشتر جنبه سیاسی دارد؟ شواهد موجود نشان می‌دهد مأموریت‌های این فضاپیما همچنان محرمانه است و مدارکی مبنی بر استفاده مستقیم آن به عنوان سلاح در دست نیست. با این حال، توانایی‌های پیشرفته آن به اندازه کافی باعث نگرانی رقبای آمریکا شده است.

در عین حال بخشی از این اظهارنظرها شاید جنگ روانی و دیپلماسی رسانه‌ای برای فشار بر واشنگتن و در عین حال توجیه سرعت گرفتن پروژه‌های فضایی چین باشد. 

منبع: interestingengineering

۵۸۵۸