خبرگزاری مهر، گروه استانها- حامد عرب زاده*: فوتبال بوشهر در گذر سال‌ها همواره با دو نام شناخته شده است؛ شاهین و ایرانجوان. دو تیمی که نه‌تنها قدمتی طولانی در فوتبال ایران دارند، بلکه با پرورش بازیکنان مستعد و هواداران پرشور، بخشی از هویت ورزشی جنوب کشور را ساخته‌اند.
با این حال، امروز شرایط این دو باشگاه ریشه‌دار چیزی جز حسرت و نگرانی برای مردم این استان به همراه ندارد. پرسش جدی اینجاست: چرا با وجود این همه ظرفیت اقتصادی و انسانی در استان بوشهر، فوتبال آن تا این حد زمین‌گیر شده است؟
یکی از جدی‌ترین مشکلات شاهین و ایرانجوان، تغییرات مداوم مدیریتی است. طی سال‌های اخیر، این دو تیم بارها شاهد ورود و خروج مدیرانی بوده‌اند که هیچ برنامه مشخصی برای آینده نداشتند.
هر مدیری با وعده‌های بزرگ آمد و با انبوهی از مشکلات رفت؛ نتیجه این شد که هیچ ثباتی در ساختار باشگاه‌ها شکل نگرفت. این بی‌ثباتی باعث شده حتی برنامه‌های کوتاه‌مدت هم به سرانجام نرسد و بازیکنان و کادر فنی مدام در شرایط بلاتکلیفی قرار گیرند.
فوتبال حرفه‌ای نیازمند نگاه بلندمدت است. تیمی که می‌خواهد در سطح اول فوتبال کشور بماند یا پیشرفت کند، باید برای حداقل پنج سال آینده‌اش نقشه راه داشته باشد؛ از پرورش بازیکن و تیم‌های پایه گرفته تا زیرساخت‌های ورزشی و منابع مالی پایدار.
اما شاهین و ایرانجوان عملاً فاقد چنین برنامه‌ای بوده‌اند. نتیجه این شده که هر فصل، فقط برای بقا تلاش می‌کنند، نه برای رشد.
مشکل سرمایه‌گذاری و سرمایه‌پذیری
بوشهر یکی از ثروتمندترین استان‌های کشور است. وجود صنایع عظیم نفت، گاز و پتروشیمی، بنادر فعال و ظرفیت‌های گسترده تجاری، بوشهر را به یکی از قطب‌های اقتصادی ایران تبدیل کرده است.
با این حال، سهم فوتبال بوشهر از این ظرفیت‌ها تقریباً هیچ بوده است. نه شرکت‌های بزرگ استانی حاضر به سرمایه‌گذاری پایدار در این تیم‌ها شده‌اند و نه مدیران توانسته‌اند اعتماد سرمایه‌گذاران را جلب کنند.
نبود سازوکار شفاف مالی و مدیریتی باعث شده شاهین و ایرانجوان همیشه از جذب منابع محروم بمانند. در حالی‌که در بسیاری از استانها، همین صنایع و بنگاه‌ها حامیان اصلی باشگاه‌های فوتبال هستند.
هواداران؛ سرمایه‌ای که نادیده گرفته می‌شود
هواداران شاهین و ایرانجوان بارها نشان داده‌اند که عشق به فوتبال در بوشهر زنده است. حتی در لیگ‌های پایین‌تر، بازی‌های خانگی این دو تیم با حضور هزاران هوادار برگزار می‌شود.
این ظرفیت انسانی می‌تواند نقطه اتکای بزرگی برای رشد فوتبال بوشهر باشد. اما نبود مدیریت حرفه‌ای باعث شده این سرمایه اجتماعی نیز به درستی مورد استفاده قرار نگیرد. در حالی‌که در فوتبال مدرن، هوادار نه‌فقط تماشاگر، بلکه یکی از منابع مالی و فرهنگی باشگاه است.
مشکل فوتبال بوشهر نه نبود استعداد است، نه کمبود علاقه هواداران. مشکل اصلی در یک کلمه خلاصه می‌شود: مدیریت. بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌ها، نبود برنامه‌ریزی آینده‌نگر و ناکارآمدی در جذب سرمایه، شاهین و ایرانجوان را از اوج به حضیض کشانده است.
این واقعیت تلخ در استانی که قلب اقتصادی کشور محسوب می‌شود، بیش از هر چیز به یک تناقض بزرگ شباهت دارد.
تا کی باید مردم بوشهر شاهد سقوط و افول دو تیم ریشه‌دار خود باشند؟ آیا وقت آن نرسیده که مسئولان ورزشی و اقتصادی استان، به جای وعده‌های تکراری، با یک مدیریت پایدار و شفاف، فوتبال بوشهر را دوباره به جایگاه واقعی‌اش برگردانند؟
*فعال رسانه‌ای
