تورنمنت کافا برخلاف آنچه به نظر می‌رسید تورنمنت کم اهمیتی نبود و اتفاقاً دستاورد‌های زیادی داشت. عملکرد ضعیف و انتقادبرانگیز تیم ملی که ماحصل مجموعه کادرفنی و بازیکنان است، بسیاری از ضعف‌ها، خلاء‌ها و مشکلات تاکتیکی را به شکلی عریان، پیش‌روی همگان قرار داد.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی در تورنمنت کافا ۲۰۲۵ شرکت کرد که موج انتقادات کارشناسان و رسانه‌ها حتی تا روز‌های منتهی به تشکیل اردوی تیم ملی هم ادامه یافت بلکه در فدراسیون و کادرفنی گوش شنوایی باشد و حضور در تورنمنت با تمام بضاعت موجود، منتفی شود. اما چنین اتفاقی نیفتاد و کادرفنی تیم ملی با تمام بازیکنان مدنظر که مصدومیتی نداشتند و در دسترس بودند، راهی تاجیکستان شد.
از همان زمانی که اعلام شد حضور در تورنمنت کافا بخشی از مسیر آماده‌سازی تیم ملی برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ است، موضع‌گیری منفی این موضوع آغاز شد. حتی تعدادی از کارشناسان و پیشکسوتان، ملاحظه‌کاری را کنار گذاشتند و گفتند که کافا هیچ دستاوردی برای فوتبال‌مان نخواهد داشت جز اینکه آمار سرمربی در تعداد برد‌ها را افزایش می‌دهد. این نوع اظهارات و انتقادات، یک دلیل واضح داشت و اینکه تیم ملی با ستاره‌هایش باید مقابل تیم‌های درجه دوم و سوم آسیا صف‌آرایی کند.
در این راستا، پیش‌بینی می‌شد که تیم تحت هدایت قلعه‌نویی با هر کم‌وکیفی، به دیدار نهایی برسد و در آن سو، ازبکستان با چند ستاره که برای هواداران فوتبال در ایران آشنا هستند، انتظار ملی‌پوشان را بکشد. تا اینجای کار پیش‌بینی‌ها محقق شد و ایران و ازبکستان رقبای خود را پشت سرگذاشتند تا یکی از تکراری‌ترین بازی‌های قاره آسیا در طول چند سال اخیر را این بار در قالب دیدار فینال تورنمنت کافا ۲۰۲۵ برگزار کنند. اما آنچه خلاف پیش‌بینی‌ها بود اینکه تیم ملی برابر رقبایی، چون افغانستان و تاجیکستان هم به دردسر افتاد.
تیم ملی با هدایت امیر قلعه‌نویی و سعید الهویی که با اصطلاحاتی، چون «هیبرید فورمیشن» و «بیلد آپ» به خوبی آشناست و یکبار هم مدعی شد که برای مهار اکرم عفیف از تاکتیک گواردیولا استفاده کرده‌اند، در تورنمنت کافا موفق نشد سطح جدیدی از فوتبال نوین(!) را به نمایش بگذارد. شاگردان قلعه‌نویی در بازی مقابل افغانستان ابتدا دروازه‌شان باز شد و سپس کامبک زدند و با سه گل پیروز شدند. پسران قلعه‌نویی در ادامه برابر تاجیکستان، کامبک خوردند و برتری با دو گل را از دست دادند و به تساوی بسنده کردند. البته هنوز سورپرایز اصلی از راه نرسیده بود و تیم ملی دوشنبه شب به ۱۴ سال شکست‌ناپذیری مقابل ازبکستان پایان داد.
همه اینها مؤید یک نکته بسیار مهم است؛ اینکه تورنمنت کافا برخلاف آنچه به نظر می‌رسید تورنمنت کم اهمیتی نبود و اتفاقاً دستاورد‌های زیادی داشت. عملکرد ضعیف و انتقادبرانگیز تیم ملی که ماحصل مجموعه کادرفنی و بازیکنان است، بسیاری از ضعف‌ها، خلاء‌ها و مشکلات تاکتیکی را به شکلی عریان، پیش‌روی همگان قرار داد. ضعف‌هایی که بعد از جام‌ملت‌های آسیا به بدشانسی و بداقبالی گره زده شد و در مسابقات انتخابی هم پشت «صعود مقتدرانه» به جام‌جهانی مخفی ماند.
حالا کاملاً هویداست که بحران از آنچه در آینه کافا مشاهده شد به فوتبال ایران در سطح ملی نزدیک‌تر است. تورنمنتی که آغاز و پایان آن را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد؛ اجرای تاکتیک‌های گواردیولا در تیم ملی به حرف و تئوری نیست. تورنمنتی که شرکت در آن محاسن بسیاری داشت و باید اعتراف کرد که همه اشتباه می‌کردند، جز مهدی تاج و امیر قلعه‌نویی که مدافع سرسخت حضور در کافا بودند.
