عصر ایران- در پاییز سال ۱۳۹۵ باستان‌شناسان خبر جالبی را اعلام کردند مبنی بر این که قطعه چوبی را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد ژاپن در ایام باستان منطقه‌ای «بین‌المللی» بود که در آن با «خارجی‌ها» رفتاری یکسان و برابر با خود ژاپنی‌ها می‌شده است.
این قطعه کشف شده که بیش از هزار سال قدمت دارد، نشان می‌دهد که مردی ایرانی در حال یاد دادن درسی به ژاپنی‌ها است.
باستان‌شناسان با استفاده از فن‌آوری اشعه مادون قرمز موفق به تحلیل حکاکی‌های روی این قطعه چوب شده بودند. تصویر روی این چوب نشان می‌داد که فردی اهل ایران در حال آموزش در یک محوطه متعلق به دولت باستانی نارا در ژاپن است.
یافته‌های قبلی نشان می‌داد که قدمت داد و ستدهای بازرگانی بین ایران و ژاپن به سال ۶۰۰ بعد از میلاد مسیح باز می‌گردد. اما این اولین باری بود که مدرکی دال بر حضور یک مأمور رسمی از خاورمیانه در ژاپن در آن سال‌ها یافت می‌شد.
آکیرو واتانابه از مؤسسسه تحقیقات فرهنگی نارا که مسئولیت این تحقیقات تازه را به عهده داشت گفت «احتمالاً درسی که توسط این فرد ایرانی به ژاپنی‌ها داده می‌شود ریاضیات است، چرا که ایرانی‌ها در این علم استاد بودند.»
به عقیده وی این تصویر نشان دهنده بین‌الملی بودن شهر نارا است که در آن با بیگانگان رفتاری عادلانه می‌شده است.
با آنکه در سراسر قرن هفدهم، هزاران بازرگان ایرانی به شهر ناکازاکی رفت و آمد می‌کردند، اما مدرکی مبتنی بر روابط بین حکومت‌های این دو کشور در قبل از آن وجود نداشت. نارا پایتخت کشور ژاپن در بین سال‌های ۷۱۰ و ۷۸۴ میلادی بود.
