تیم ملی که در کافا به میدان رفت، همان تیم همیشگی به علاوه تعدادی از بازیکنان لیگ فعلی بود که از سر ناچاری و بخاطر مصدومیت ستاره های اصلی یا بازیهای تیم امید، فرصت تجربه اردوی ملی را یافته و اغلب در سن مناسبی برای اولین بازی ملی خود نبودند. کسانی که بعد از این هم رنگ تیم ملی را نمی بینند و کسی شک ندارد که ما با همان ترکیب همیشگی به جام جهانی خواهیم رفت.
اما شعار امیر قلعه نویی در لحظه جانشینی کیروش، جوانگرایی و تزریق خون تازه به تیم ملی بود. کاری که خود کارلوس به بهترین شکل انجام داده بود و امیر، الگویی عملی و امتحان پس داده پیش چشم داشت. در تمام دنیا لیگ برگزار می‌شود که بهترین و آماده‌ترین بازیکنان در همان لحظه، به تیم ملی دعوت شوند. همان کاری که کیروش کرد و اکنون بیش از یک دهه است که اسکلت اصلی تیم ملی ما همان نفراتی هستند که کیروش دعوت کرد.
کیروش، علیرضا جهانبخش را قبل از ۱۹ سالگی با چند بازی در تیم داماش به تیم ملی دعوت کرد و در جام جهانی به او قبل ۲۱ سالگی، فیکس بازی داد. چند ماه بعد ۲۰۱۴ و در جام ملتهای آسیا به سردار آزمون در ۱۸ سالگی و بدون حتی یک بازی در لیگ برتر، فیکس بازی داد! او جوانانی را آورد و جای بزرگان را به آنها داد که هنوز به نشانه لیاقت، برای تیم ملی بازی می‌کنند.
امیر قلعه نویی در قدم اول به بهانه فاصله کم بین جام ملتهای ۲۰۲۳ آسیا با جام جهانی ۲۰۲۲ قطر همان اسکلت همیشگی را برد. از بعد آن هم چیزی که زیاد بود بهانه و چیزی که هرگز دیده نشد، عمل به شعار جوانگرایی! اینکه بازی تدارکاتی نداریم و اگر نتیجه نگیریم، برکنار می‌شویم، بهانه‌ای شد در دست امیر که چشم به روی شایسته‌ها ببندد.
نتیجه این شد که نه خود او و نه هیچکس از حضور در کافا راضی نیست. ما نه فقط جام نگرفتیم، بلکه نمایش خوبی هم نداشتیم و امیر هم به همان بهانه‌های همیشگی متوسل شد اما حقیقت را مگر می‌شود انکار کرد؟ حقیقت این است که ما فاصله دو جام جهانی را از دست دادیم و امیر در حالی که شعار توجه به لیگ را می دهد، در عمل بهترین های لیگ را نمی بیند!
روی کاغذ، کادرفنی تیم ملی دلخوش به چند اصطلاح از فقدان استعداد جوان آماده بازی در تیم ملی حرف می زنند اما در واقعیت، در همین دو هفته که از لیگ بیست و پنجم گذشته چشمه استعداد در میان جوانان ایرانی خشک نشده و هستند بازیکنانی که همین حالا شایستگی حضور و بازی در تیم ملی را دارند.
مثلا کسری طاهری مهاجم پیکان که یکی از دو بازیکنی است که هر دو بازی اول تیمش گل زده و ۴ امتیاز گرفته و تنها گلزن تیمش در این فصل است، کنار علیپور در پرسپولیس. او همراه تیم امید به رقابت‌های مقدماتی جام ملتهای آسیا رفته و در ۲ بازی فقط با ۹۰ دقیقه حضور در زمین -تعویضی از شروع نیمه دوم- آمار استثنایی ۵ گل را ثبت کرده است.
اگرچه طاهری در تیم امید است اما اگر بازی های امیدها نبود، چقدر شانس دعوت به تیم ملی داشت؟ این جوانها کی و کجا باید دعوت می شدند و بازی می کردند تا محک بخورند؟ امثال طاهری و دیگر ملی پوشان امید، چه شانسی برای حضور در جام جهانی بعدی دارند؟ جوابش در این روند، مشخص و آنها آنقدر دیده نخواهند شد که دلسرد شده و بهانه برای دعوت نشدن، دست ماتریکس معروف کادر فنی تیم ملی می دهند!
اینجا را بخوانید: جهانبخش: تیم ملی به کسی تعلق ندارد و تا هر وقت لازم باشد، هستم/ ۲ هفته دیگر تیم جدیدم مشخص می‌شود
