از همان روزی که خبر رسید فیفادی شهریور برای تیم ملی ایران قرار است با حضور در تورنمنت کافا پر شود، انتقادات به این تصمیم شروع شد. در جامعه فوتبال اعم از بازیکن و مربی و پیشکسوت و کارشناس و طرفدار، کمتر کسی پیدا می‌شد که با حضور قلعه نویی و شاگردانش در کافا موافق باشد. با این حال، تیم ملی به تاجیکستان تا در گروه B مسابقات به رقابت بپردازد.
حریفان ایران در دور گروهی، افغانستان، هند و تاجیکستان بودند. ملی پوش ما قبل از اینکه در تورنمنت گل بزنند، گل خوردند. آنها ناباورانه از افغانستان عقب افتادند ولی در نهایت به برد 1-3 دست پیدا کردند. بازی با هند (که به مقام سوم مسابقات رسید) بهترین روز شاگردان قلعه نویی بود. آنها در یک بازی راحت اما با دو نیمه متفاوت 0-3 برنده از زمین خارج شدند. در عین حال اوج انتقادات در روز بازی با تاجیکستان رقم خورد؛ جایی که ایران با دو گل پیش افتاد اما مقابل این حریف کم نام و نشان با تساوی 2-2 متوقف شد.
هر طور که بود تیم ملی ایران به فینال صعود کرد و حریف ازبکستان شد. در همان دقایق ابتدایی، آریا یوسفی با خطای بی‌مورد کارت قرمز گرفت و اخراج شد تا شرایط بازی به کلی تغییر کند. در نهایت هم ازبک‌ها یک گل در 30 ثانیه پایانی زدند تا ضمن پایان یافتن روند شکست ناپذیری ایران مقابل ازبکستان، قهرمانی ساده‌ترین تورنمنت ملی آسیا از دست رفت.
دریافت چهار گل در چهار مسابقه باعث شد تا آماری ضعیف و قابل بحث برای خط دفاع و دروازه تیم ملی ایران رقم بخورد. آماری که شاید اگر درخشش نیازمند و خط دفاع در بازی فینال نبود، از این هم ضعیف‌تر می‌شد.
این در حالی است که تا پیش از این، تقریبا بعد از هر بازی تیم ملی در انتقاد از خط دفاعی به شجاع خلیل زاده حمله می‌شد و این بازیکن تراکتور در مسابقات کافا حضور نداشت و چنین آماری برای تیم ملی ثبت شد.
