به گزارش تککرانچ، چرا استارتآپی که خود را «نتفلیکس هوش مصنوعی» مینامد و اخیرا از صندوق الکسای آمازون پول جمعآوری کرده، درباره بازسازی فیلمی صحبت میکند که اولین بار در سال ۱۹۴۲ اکران شده است؟ خب، این شرکت پلتفرمی ساخته است که به کاربران اجازه میدهد کارتونهای خودشان را با استفاده از هوش مصنوعی بسازند - Fable با مالکیت معنوی خودش شروع به کار کرده است، اما جاهطلبیهایی برای ارائه قابلیتهای مشابه با IPهای هالیوودی دارد.
در واقع، قبلا از آن برای ساخت قسمتهای غیرمجاز «South Park» استفاده شده است. حالا شرکت Fable در حال راهاندازی یک مدل هوش مصنوعی جدید است که ظاهرا میتواند روایتهای طولانی و پیچیدهای تولید کند. برایان رز، فیلمساز - که پنج سال را صرف بازسازی دیجیتالی دیدگاه اصلی ولز کرده است - قصد دارد طی دو سال آینده از این مدل برای بازسازی فیلمهای گمشده از «امبرسونهای باشکوه» استفاده کند.
نکته قابلتوجه این است که Fable هنوز حق ساخت فیلم را به دست نیاورده است و این موضوع باعث میشود که این یک دموی فنی احتمالی باشد که احتمالا هرگز برای عموم منتشر نخواهد شد.
اما چرا «امبرسونها»؟ اگر از طرفداران پروپاقرص ولز نیستید، حدس میزنم انتخاب مبهمی برای احیای دیجیتال به نظر برسد. حتی در میان علاقهمندان به فیلمهای کلاسیک، دومین فیلم ولز تحتالشعاع فیلم قدیمیتر و مشهورترش قرار گرفته است. درحالیکه «همشهری کین» اغلب به عنوان بزرگترین فیلم ساخته شده تا به حال شناخته میشود، «امبرسونها» به عنوان یک شاهکار گمشده که استودیو آن را از دست کارگردان خارج کرد، بهطرز چشمگیری، بخشهایی از آن را حذف کرد و یک پایان خوش غیرمتقاعدکننده به آن اضافه کرد، به یاد آورده میشود.
احتمالا شهرت فیلم - حس فقدان و آنچه میتوانست باشد - همان چیزی است که Fable و رز (Rose) را به خود جلب کرده است. اما شایان ذکر است که تنها دلیلی که امروز به «امبرسونهای باشکوه» اهمیت میدهیم، به خاطر ولز است و اینکه حتی این فیلم در شکل تقلیلیافتهاش، هنوز هم بسیاری از نبوغ فیلمسازی او را آشکار میکند. این موضوع، اینکه ظاهرا «Fable» نتوانسته با ورثه ولز ارتباط برقرار کند را حتی شگفتانگیزتر میکند. دیوید ریدر که امور مربوط به ورثه دختر ولز، بئاتریس، را اداره میکند، این پروژه را برای ورایتی شرح داد.
او این کار را بهعنوان «تلاشی برای ایجاد تبلیغات به پشتوانه نبوغ خلاقانه ولز» خواند و گفت که این کار چیزی بیش از «یک تمرین کاملا مکانیکی بدون هیچ گونه تفکر نوآورانه، از یک نیروی خلاق مانند ولز» نخواهد بود. با وجود انتقاد ریدر، به نظر میرسد او کمتر از ایده تلاش برای بازسازی «امبرسونها» ناراحت است و بیشتر از این واقعیت ناراحت است که به بنیاد «حتی هشداری داده نشده است». او خاطرنشان کرد که «این بنیاد از فناوری هوش مصنوعی برای ایجاد یک مدل صوتی که برای کار صداپیشگی با برندها در نظر گرفته شده است، استفاده کرده است.»
او میگوید: «من آنقدرها هم روشنفکر نیستم. حتی اگر با ورثه ولز مشورت میشد و به آنها غرامت پرداخت میشد، من هیچ علاقهای به این «امبرسونهای» جدید نداشتم، همانطور که هیچ علاقهای به شنیدن یک شبیهسازی دیجیتالی از صدای افسانهای ولز که برای تبلیغ محصولات جدید استفاده میشود، ندارم.»
حالا طرفداران ولز میدانند که این اولین باری نیست که فیلمسازان دیگر سعی کردهاند فیلمهای او را پس از مرگش اصلاح یا تکمیل کنند. اما حداقل در آن تلاشها از فیلمهایی استفاده شده بود که ولز خودش به آنها شلیک کرده و کشته بود. در همین حال، Fable رویکرد برنامهریزیشدهی خود را ترکیبی از هوش مصنوعی و فیلمسازی سنتی توصیف میکند - ظاهرا برخی از صحنهها با بازیگران معاصر دوباره فیلمبرداری خواهند شد که چهرههایشان با بازآفرینیهای دیجیتالی بازیگران اصلی جایگزین میشود.