به گزارش فوتبال 360، در شبی که ایتالیا با هدایت جنارو گتوزو، سرمربی جدیدش، با نتیجه قاطع استونی را در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ درهم کوبید، داستان اصلی نه در گل‌های پرشمار، بلکه در رختکن و بین ۲ نیمه رقم خورد. جنارو گتوسو، سرمربی تیم با روشی غیرمتعارف و سنتی، آتزوری را به مسیر پیروزی بازگرداند. اظهارات الساندرو باستونی و جاکومو راسپادوری، ۲ ستاره جوان ایتالیا، از اتفاقی غیرمنتظره در رختکن پرده برداشت؛ سیلی‌هایی که گتوزو به بازیکنانش زد تا آن‌ها را از خواب بیدار کند.
باستونی، مدافع اینتر با لبخندی کنایه‌آمیز گفت: «هیچ‌وقت هم‌تیمی گتوسو نبودم اما حالا می‌فهمم بازی کنار او چه حسی داشته!» او افزود گتوسو در بین ۲ نیمه با چند سیلی، تیم را به خود آورد. راسپادوری، زننده یک گل و سازنده ۲ گل، این موضوع را تأیید کرد و گفت: «گتوزو واقعاً سیلی زد! حتی یک ضربه محکم به پشت گردنم خورد.» این روش غیرمتعارف، یادآور سبک مربیگری سنتی و پرشور ایتالیایی است و شخصیت قوی و بی‌تعارف گتوسو، شاید همان چیزی باشد که تیم ملی ایتالیا در این برهه نیاز دارد.
ایتالیا، تیمی که روزگاری با ستارگانی چون دل‌پیرو توتی و بوفون، افتخارات جهانی را درو می‌کرد، حالا با نسلی کم‌ستاره و حتی بدون ستاره‌ای در کلاس جهانی در تلاش است از ناکامی‌های ۲ جام جهانی گذشته فاصله بگیرد. شکست مقابل نروژ در اولین بازی مقدماتی و اخراج لوچانو اسپالتی، زنگ خطر را برای آتزوری به صدا درآورد. در چنین شرایطی، گتوسو با روحیه دوران بازی در میلان و تیم ملی، وارد میدان شد. او در سال ۲۰۰۶ به عنوان بازیکن جام جهانی را فتح کرد و حالا مأموریت دارد ایتالیا را به روزهای اوج بازگرداند.
نیمه اول دیدار با استونی، اگرچه با مالیکت توپ ایتالیا همراه بود اما بدون گل به پایان رسید. این عملکرد نشان‌دهنده پتانسیل تهاجمی تیم بود اما فقدان دقت و انگیزه کافی، بازیکنان را در لاک دفاعی فرو برد. گتوسو، به گفته خودش شب قبل از بازی از شدت فکر و خیال خوابش نبرده بود و در رختکن دست به کار شد. سیلی‌های او، چه به معنای واقعی و چه نمادین، پیامی روشن داشت؛ آتزوری باید با جنگندگی و غرور بازی کند. این رویکرد در نیمه دوم نتیجه داد؛ جایی که مویزه کین، متئو رتگی (۲ گل)، جاکومو راسپادوری و باستونی دروازه استونی را گلباران کردند.
شخصیت گتوسو با ترکیبی از تواضع و غرور، می‌تواند مشکلات ایتالیا را حل کند. او در مصاحبه‌ای تأکید کرد: «تیمی می‌خواهم که حتی پس از اشتباه، برای هر توپ بجنگد.» این فلسفه، یادآور دوران طلایی فوتبال ایتالیاست. آتزوری با بازیکنانی چون گتوسو، متکی بر روحیه و انسجام تیمی بود، نه صرفاً ستاره‌های بزرگ. گتوسو با سیلی‌هایش نه تنها بازیکنان را بیدار کرد، بلکه به هواداران ایتالیا هم نشان داد آتزوری هنوز می‌تواند غرش کند. حالا همه منتظرند ببینند هافبک جنگنده سالهای دور لاجوردی پوشان می‌تواند ایتالیا را به جام جهانی ۲۰۲۶ برساند یا خیر.
