به گزارش تابناک؛ قرمه‌سبزی فقط یک خوراک خانگی نیست؛ معیاری است برای سنجش فشار تورم روی سفره خانواده‌های ایرانی. کافی است برای یک خانواده چهار نفره مواد اصلی‌اش را روی کاغذ بیاوریم: نیم کیلو گوشت قرمز، دو پیمانه برنج ایرانی (حدود ۶۰۰ گرم)، یک لیوان لوبیا چیتی (۱۵۰ گرم خشک) و نیم کیلو سبزی آماده. همین مواد ساده نشان می‌دهند آشپزخانه چطور زیر فشار گرانی خم شده است.
در شهریور ۱۴۰۳، این ترکیب هزینه‌ای نزدیک به ۵۰۰ هزار تومان داشت. گوشت قرمز نیم کیلویی حدود ۳۵۰ هزار تومان تمام می‌شد. برنج ایرانی کیلویی ۱۵۰ هزار تومان بود، پس سهم ۶۰۰ گرمی در قرمه‌سبزی حدود ۹۰ هزار تومان قیمت داشت. لوبیا با کیلویی ۱۳۰ هزار تومان، برای یک لیوان حدود ۲۰ هزار تومان درمی‌آمد. سبزی هم با ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان قابل تهیه بود. جمع ساده این اعداد نشان می‌داد قرمه‌سبزی هنوز گران است، اما برای خانواده‌های شهری قابل تکرار بود.
اما در شهریور ۱۴۰۴، تصویر کاملاً عوض شده. گوشت قرمز با رشد ۲۵ درصدی، کیلویی حدود یک میلیون تومان شده و نیم کیلویی‌اش نزدیک ۵۰۰ هزار تومان خرج دارد. برنج ایرانی با جهش ۱۲۰ درصدی از ۱۵۰ هزار تومان به بیش از ۳۳۰ هزار تومان رسیده و سهم ۶۰۰ گرمی حالا بیش از ۲۰۰ هزار تومان می‌افتد. لوبیا، رکورددار تورم، با جهش ۲۰۰ درصدی از ۱۳۰ هزار تومان به حدود ۴۰۰ هزار تومان رسیده و همان یک لیوان کوچک حالا بیش از ۶۰ هزار تومان ارزش دارد. سبزی هم با تورم عمومی خوراکی‌ها نزدیک ۷۰ هزار تومان است.
نتیجه حساب روشن است: همان قابلمه قرمه‌سبزی برای چهار نفر در شهریور ۱۴۰۴ حدود ۹۵۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان هزینه دارد؛ یعنی تقریباً دو برابر سال قبل. به بیان ساده، غذایی که قرار بود وعده‌ای معمولی باشد، امروز در سطح یک کالای نیمه‌لوکس ایستاده است.
این جهش نشان می‌دهد که بار اصلی تورم دیگر فقط روی گوشت نیست؛ برنج و حبوبات که قرار بود پناه خانواده‌ها باشند، خودشان در صف گرانی پیشتاز شده‌اند. لوبیا که همیشه «ارزان‌ترین» جزء قرمه‌سبزی بود، حالا به قیمتی رسیده که نمی‌شود راحت در قابلمه ریخت.
قرمه‌سبزی امروز فقط یک غذا نیست؛ روایت زنده‌ای از کوچک شدن سفره‌هاست. اگر یک سال پیش خانواده‌ای می‌توانست هفته‌ای دو بار آن را بار بگذارد، حالا شاید ماهی یک‌بار هم دشوار باشد. قابلمه‌ای که در ۱۴۰۳ با نیم میلیون تومان پر می‌شد، در ۱۴۰۴ به مرز یک میلیون رسیده؛ این یعنی تورم را می‌شود در همان بوی سبزی سرخ‌شده و بخار برنج دید.
