تیم ملی ازبکستان در فینال کافا برابر ایران صف‌آرایی خواهد کرد و نگاه‌ها در اردوی میزبان، بیش از همه روی شماره ۱۱ است؛ اوستون اورونوف که پس از بازگشت از مصدومیت، هر سه مسابقه مرحله گروهی کافا را به‌عنوان گزینه‌ی نیمکت آغاز کرد اما با حضورهای کوتاه و مؤثرش ضرب‌آهنگ تهاجمی تیم را بالا برد. کادرفنی تا اینجا با مدیریت ریسک، دقایق او را کنترل کرده و بازیکن پرانرژی‌اش را برای لحظات تعیین‌کننده نگه داشته است.
گزینه اول کاپادزه می‌تواند تغییر بزرگ باشد: فیکس کردن اورونوف در سمت چپ و ریسک دوی او در بازی حساس مقابل ایران. توانایی او در حمل توپ عمقی، تغییر جهت سریع و شوت‌زنی از پشت محوطه، همان کیفیتی است که می‌تواند آرایش فشرده‌ی ایران را به‌هم بزند و با بازی‌های ترکیبی، پشت فول‌بک‌ها فضا بسازد.
اما اگر مربی میزبان به همان الگوی سه بازی گذشته پایبند بماند، اورونوف دوباره تعویضی خواهد بود؛ ورودی دقیقه ۶۰ تا ۷۰ برای تزریق سرعت و طراوت به جناح‌ها، کشاندن دفاع ایران به پهلوها، گرفتن خطاهای نزدیک به محوطه و تغییر ریتم در مقطعی که حریف افت بدنی دارد. در این سناریو، ازبکستان می‌کوشد بازی را تا دقایق پایانی باز نگه دارد و با کارت برنده‌اش ضربه آخر را بزند.
با برتری میزبانی و ورزشگاهی که پشت تیم سفیدپوش می‌ایستد، انتخاب نهایی کاپادزه درباره اورونوف می‌تواند مسیر فینال را مشخص کند. در هرحال هواداران پرسپولیس و کادرفتی این تیم امیدوارند ازبک‌ها مصدومیت‌های متوالی اورونوف در گذشته را ملاک قرار دهند و او در نهایت سالم و سلامت به تهران برگردد.
