ارتش رژیم صهیونیستی با اعلام رسمی آغاز عملیات تصرف غزه ، مرحله‌ای تازه از درگیری‌ها را کلید زده است. این عملیات که با بمباران هدفمند ساختمان‌های چندطبقه در شهر غزه همراه شده، به ادعای مقامات اسرائیلی برای "نابودی زیرساخت‌های حماس" طراحی شده است.
یسرائیل کاتس، وزیر دفاع رژیم صهیونیستی، با لحنی تهدیدآمیز اعلام کرده که اگر حماس شروط این رژیم– شامل آزادی اسرا و خلع سلاح مقاومت – را نپذیرد، "نابود خواهد شد. " این اظهارات، که پس از بیش از ۷۰۰ روز جنگ بی‌وقفه و ناکامی رژیم صهیونیستی در مهار مقاومت غزه بیان شده، بیش از آنکه نشانه اقتدار باشد، به نظر می‌رسد تلاشی برای توجیه تشدید عملیات در برابر فشار‌های داخلی و بین‌المللی است. این حملات تاکنون صد‌ها غیرنظامی را آواره کرده و خسارات گسترده‌ای به زیرساخت‌های شهری وارد آورده است. ادعای رژیم صهیونیستی مبنی بر صدور دستور تخلیه پیش از حملات، از سوی سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل مورد تردید قرار گرفته که معتقدند این هشدار‌ها در عمل برای حفاظت از غیرنظامیان کافی نبوده‌اند. این وضعیت، پرسش‌هایی جدی درباره رعایت قوانین بین‌المللی جنگ مطرح می‌کند و می‌تواند رژیم صهیونیستی را در برابر انتقادات بیشتری قرار دهد.
واکنش مصر به اظهارات بنیامین نتانیاهو، درباره کوچاندن فلسطینی‌ها از گذرگاه رفح، مانند صاعقه‌ای در منطقه فرود آمد. وزارت خارجه مصر در بیانیه‌ای تند، این اظهارات را "نقض فاحش حقوق بشردوستانه" و تلاشی برای "پاکسازی نژادی" توصیف کرد و آن را بخشی از استراتژی رژیم صهیونیستی برای بی‌ثبات‌سازی منطقه دانست. قاهره با تأکید بر اینکه گذرگاه رفح هرگز به ابزاری برای اخراج فلسطینی‌ها تبدیل نخواهد شد، موضعی قاطعانه اتخاذ کرده و خواستار مداخله فوری شورای امنیت برای توقف جنگ شده است.
این موضع‌گیری که ریشه در نگرانی‌های مصر درباره پیامد‌های امنیتی و انسانی سرریز شدن بحران غزه به سینا دارد، نشان‌دهنده عمق حساسیت‌های منطقه‌ای است. مصر در حال رایزنی با متحدان عرب و غربی خود برای تشکیل ائتلافی دیپلماتیک علیه سیاست‌های رژیم صهیونیستی است. این واکنش، نه‌تنها به دلیل نقش محوری مصر در مذاکرات آتش‌بس، بلکه به دلیل خط قرمز تاریخی این کشور در قبال مسئله فلسطین، می‌تواند معادلات منطقه‌ای را تغییر دهد. مصر با تأکید بر تشکیل کشور فلسطین در مرز‌های ۱۹۶۷ با پایتختی قدس شرقی، پیامی روشن به جامعه بین‌الملل ارسال کرده: مسئله فلسطین قابل معامله نیست.
در میانه این تنش‌ها، ویدیوی منتشرشده توسط گردان‌های القسام، شاخه نظامی حماس، از گای دلال، اسیر اسرائیلی، زخمی کهنه در قلب سیاست رژیم صهیونیستی را باز کرد. دلال در این ویدیو، با لحنی آکنده از ناامیدی، دولت نتانیاهو را مسئول جان خود و دیگر اسرا می‌داند و می‌گوید: "ما اسیر نتانیاهو، بن‌گویر و اسموتریچ هستیم، نه حماس. " این اظهارات، که بازتابی از نارضایتی گسترده در جامعه رژیم صهیونیستی است، با واکنش یائیر گولان، رهبر اپوزیسیون، همراه شد که این جنگ را "ماشینی برای بقای سیاسی نتانیاهو" توصیف کرد.
طبق گزارش آناتولی، از ۴۸ اسیر باقی‌مانده در غزه، رژیم صهیونیستی تنها ۲۰ نفر را زنده می‌داند و شکست مذاکرات آتش‌بس و تبادل اسرا، خشم عمومی را در رژیم اسرائیل تشدید کرده است. گولان خواستار تظاهرات گسترده برای فشار بر دولت شده، اما کابینه نتانیاهو این انتقادات را "جنگ روانی حماس" خوانده و از پذیرش مسئولیت شانه خالی می‌کند. این وضعیت، شکاف عمیق میان دولت و مردم رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد و می‌تواند به اعتراضات داخلی گسترده‌تری منجر شود. در عین حال، مقاومت غزه با انتشار چنین ویدیوهایی، استراتژی خود را بر فشار روانی و سیاسی متمرکز کرده، که نشان‌دهنده درک عمیق آن از نقاط ضعف داخلی رژیم صهیونیستی است.
با ادامه عملیات نظامی رژیم اسرائیل و تخریب زیرساخت‌های غزه، احتمال گسترش بحران به دیگر نقاط منطقه افزایش یافته است. مصر، به‌عنوان بازیگری کلیدی، می‌تواند با بسیج حمایت‌های عربی و بین‌المللی، فشار بر رژیم صهیونیستی را برای توقف حملات افزایش دهد. اما ناکامی مذاکرات آتش‌بس و اصرار رژیم اسرائیل بر شروط غیرواقعی، مانند خلع سلاح کامل حماس، چشم‌انداز صلح را تیره کرده است. تداوم بحران انسانی در غزه، با بیش از ۲ میلیون نفر در معرض گرسنگی و آوارگی، می‌تواند به فاجعه‌ای بی‌سابقه منجر شود.
از سوی دیگر، مقاومت غزه، با وجود فشار‌های نظامی بی‌امان، همچنان انعطاف‌پذیری خود را حفظ کرده و از ابزار‌های رسانه‌ای و سیاسی برای تضعیف مشروعیت رژیم صهیونیستی استفاده می‌کند. در این میان، جامعه بین‌الملل در برابر آزمونی بزرگ قرار دارد: آیا فشار‌های دیپلماتیک می‌توانند جلوی تشدید بحران را بگیرند، یا غزه بار دیگر به نمادی از ناکامی نظام جهانی در حفاظت از حقوق بشر تبدیل خواهد شد؟
تشدید عملیات نظامی رژیم صهیونیستی، موضع‌گیری قاطع مصر و فریاد‌های ناامیدانه اسرای گرفتار در غزه، تصویری چندوجهی از یک بحران عمیق را ترسیم می‌کند. این مناقشه، که ریشه در دهه‌ها اشغال و مقاومت دارد، اکنون در نقطه عطفی حساس قرار گرفته است. مصر با ایستادگی در برابر طرح‌های کوچ اجباری، نه‌تنها از منافع ملی خود دفاع می‌کند، بلکه به‌عنوان صدایی قدرتمند برای آرمان فلسطین قد علم کرده است. در مقابل، نتانیاهو با تکیه بر سیاست‌های سختگیرانه و نظامی‌گری، در تلاش است تا بقای سیاسی خود را تضمین کند، اما این رویکرد ممکن است هزینه‌ای سنگین برای رژیم صهیونیستی به همراه داشته باشد: انزوای بین‌المللی و تشدید شکاف‌های داخلی. آینده غزه به تصمیمات امروز بستگی دارد. اگر جامعه بین‌الملل نتواند با فشار‌های دیپلماتیک و حقوقی، چرخه خشونت را متوقف کند، غزه ممکن است به نمادی ابدی از مقاومت و همزمان، تراژدی انسانی تبدیل شود.
