به گزارش تابناک به نقل از اقتصاد۲۴، سرمایه‌گذاری یکی از عناصر حیاتی در توسعه اقتصادی هر کشور به شمار می‌رود. با این حال، در بسیاری از کشور‌ها به‌ویژه کشور‌های در حال توسعه، پدیده‌ای به نام فرار سرمایه رخ می‌دهد که به معنای خروج گسترده منابع مالی از اقتصاد داخلی به سمت بازار‌های خارجی است. این اتفاق نه تنها مانع رشد اقتصادی می‌شود بلکه می‌تواند موجب بحران‌های پولی و کاهش اعتماد عمومی نسبت به آینده اقتصاد شود. در ادامه به بررسی مهم‌ترین علل فرار سرمایه پرداخته می‌شود. نااطمینانی سیاسی و بی‌ثباتی حکمرانی یکی از مهم‌ترین دلایل فرار سرمایه، نااطمینانی ناشی از بی‌ثباتی سیاسی است.

 هنگامی که دولت‌ها تغییرات مداوم در سیاست‌ها، قوانین و حتی ساختار‌های مدیریتی کشور اعمال می‌کنند، سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی نسبت به آینده سرمایه‌گذاری خود تردید پیدا می‌کنند. هرگونه تغییر ناگهانی در روابط بین‌الملل، تهدید‌های نظامی یا بحران‌های سیاسی داخلی، سرمایه‌داران را وادار می‌کند تا دارایی‌های خود را به مناطق امن‌تر منتقل کنند. نمونه‌های تاریخی نشان داده‌اند که حتی شایعات مربوط به احتمال تغییر رژیم سیاسی یا اعمال محدودیت‌های شدید می‌تواند موجی از خروج سرمایه را به دنبال داشته باشد.

 تورم و بی‌ثباتی اقتصادی تورم بالا و غیرقابل پیش‌بینی یکی دیگر از عوامل کلیدی در فرار سرمایه است. هنگامی که ارزش پول ملی به طور مداوم کاهش می‌یابد، سرمایه‌گذاران تمایل پیدا می‌کنند تا دارایی‌های خود را به ارز‌های خارجی یا بازار‌های بین‌المللی منتقل کنند. تورم نه تنها قدرت خرید مردم را کاهش می‌دهد بلکه اعتماد سرمایه‌گذاران به ثبات اقتصادی را نیز از بین می‌برد. در کشور‌هایی که سیاست‌های پولی و مالی دولت به شکل ناکارآمدی اجرا می‌شود، احتمال فرار سرمایه به شدت افزایش می‌یابد. نبود امنیت سرمایه‌گذاری و حقوق مالکیت سرمایه‌گذاران نیازمند اطمینان از حفظ دارایی‌های خود هستند. اگر کشوری نتواند امنیت حقوق مالکیت و سرمایه‌گذاری را تضمین کند، طبیعی است که سرمایه‌داران برای حفظ منابع مالی خود به بازار‌های خارجی روی بیاورند. مصادره اموال، محدودیت‌های قضایی، و نبود قوانین شفاف و قابل پیش‌بینی از جمله عواملی هستند که محیط سرمایه‌گذاری داخلی را ناامن می‌کنند. در چنین شرایطی، حتی سرمایه‌گذاران کوچک نیز برای اطمینان از آینده مالی خود به انتقال سرمایه به کشور‌هایی با قوانین حمایتی بهتر روی می‌آورند.

فساد اداری و ناکارآمدی ساختاری فساد یکی از موانع بزرگ بر سر راه رشد اقتصادی و جذب سرمایه است. هنگامی که سرمایه‌گذاران برای پیشبرد فعالیت‌های اقتصادی خود ناچار باشند با رشوه، رانت و شبکه‌های غیررسمی مواجه شوند، ترجیح می‌دهند به جای ماندن در چنین محیطی، منابع خود را به کشور‌هایی با ساختار شفاف‌تر منتقل کنند.

ناکارآمدی ساختاری در سیستم قضایی، مالیاتی و بانکی نیز شرایطی ایجاد می‌کند که امنیت و سودآوری سرمایه‌گذاری کاهش یابد. فشار‌های مالیاتی و سیاست‌های اقتصادی نامناسب مالیات‌های سنگین، پیچیدگی در نظام مالیاتی و نبود شفافیت در سیاست‌های اقتصادی نیز می‌تواند منجر به فرار سرمایه شود. هنگامی که سرمایه‌گذاران احساس کنند دولت بیش از حد از آنها مالیات دریافت می‌کند یا سیاست‌های اقتصادی به سود کوتاه‌مدت دولت و نه منافع بلندمدت اقتصاد طراحی شده‌اند، به دنبال فرصت‌های بهتر در خارج از کشور خواهند رفت. سیاست‌های ناپایدار در حوزه واردات، صادرات، نرخ ارز و تعرفه‌ها نیز این بی‌اعتمادی را تشدید می‌کند. 

 محدودیت‌های بانکی و ارزی محدودیت در جابه‌جایی ارز و سخت‌گیری‌های بانکی یکی دیگر از عواملی است که سرمایه‌گذاران را به سمت خروج سرمایه سوق می‌دهد. در کشور‌هایی که دسترسی به ارز خارجی دشوار است یا نرخ ارز به صورت دستوری و غیرواقعی تعیین می‌شود، سرمایه‌گذاران انگیزه بیشتری برای انتقال سرمایه به خارج دارند. علاوه بر این، تجربه بحران‌های ارزی نشان داده است که بسیاری از سرمایه‌گذاران برای جلوگیری از کاهش ارزش دارایی‌هایشان، در اولین فرصت منابع مالی خود را به بازار‌های بین‌المللی منتقل می‌کنند. تحریم‌های بین‌المللی و فشار‌های خارجی در شرایطی که یک کشور با تحریم‌های اقتصادی و مالی بین‌المللی روبه‌رو می‌شود، امکان تعامل آزادانه سرمایه‌گذاران با اقتصاد جهانی کاهش می‌یابد. محدودیت در مبادلات بانکی بین‌المللی، مسدود شدن دارایی‌ها در خارج و کاهش دسترسی به بازار‌های جهانی، همگی عواملی هستند که سرمایه‌گذاران را نسبت به آینده اقتصاد بدبین می‌کند. در نتیجه، بسیاری ترجیح می‌دهند سرمایه خود را پیش از تشدید تحریم‌ها به خارج منتقل کنند. ناامیدی نسبت به آینده اقتصادی یکی از عوامل روانی و اجتماعی مهم در فرار سرمایه، ناامیدی نسبت به آینده اقتصاد کشور است. اگر مردم و سرمایه‌گذاران باور داشته باشند که آینده اقتصاد روشن نیست، حتی بدون وجود عوامل ملموس سیاسی یا اقتصادی، اقدام به انتقال سرمایه‌های خود می‌کنند. بی‌اعتمادی به سیاستگذاران و تردید نسبت به توانایی آنها در مدیریت بحران‌های اقتصادی، زمینه‌ساز این نوع رفتار می‌شود. جذابیت بازار‌های خارجی علاوه بر مشکلات داخلی، گاهی جذابیت فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بازار‌های خارجی نیز موجب فرار سرمایه می‌شود. کشور‌هایی که ثبات سیاسی و اقتصادی بیشتری دارند و محیط تجاری آنها شفاف‌تر است، به طور طبیعی سرمایه‌گذاران خارجی بیشتری را جذب می‌کنند. سودآوری بالاتر، امکان دسترسی به فناوری‌های جدید و بازار‌های گسترده‌تر از جمله عواملی هستند که سرمایه‌گذاران را به سمت انتقال دارایی‌های خود به خارج سوق می‌دهد.