فوتبالی: مایکل اوون، مهاجم سابق منچستر یونایتد و برنده جایزه توپ طلای ۲۰۰۱، در گفت‌وگویی صریح با ریو فردیناند، هم‌تیمی سابقش در منچستریونایتد، درباره احساس شرمساری و فشار روانی‌ای که در دوران حضورش در این باشگاه تجربه کرده بود، صحبت کرد.

اوون در این مصاحبه اعتراف کرد که دوران حضورش در منچستریونایتد (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲) برایش «نیمه‌خجالت‌آور» بود. او گفت که پس از اوج دوران حرفه‌ای‌اش در لیورپول و رئال مادرید، دیگر همان بازیکن سابق نبود. اوون اظهار داشت که با وجود لذت بردن از کسب جام‌ها در منچستریونایتد (از جمله لیگ برتر انگلیس و لیگ کاپ)، احساس می‌کرد که دیگر آن بازیکن انفجاری و ویرانگر نیست که بتواند قلب تیم‌های حریف را از هم بپاشد.

او افزود که حتی در اوج، وقتی توپ طلا را برد، در حال افول بود و مصدومیت‌ها سرعت و توانایی‌هایش را کاهش داده بودند. اوون تاکید کرد که بازنشستگی‌اش در سال ۲۰۱۳ به دلیل محدودیت‌های جسمانی نبود، بلکه به خاطر فشار روانی و ذهنی‌ای بود که دیگر نمی‌توانست تحمل کند، به‌ویژه اینکه به‌عنوان فقط یک بازیکن معمولی لیگ برتر دیده می‌شد.

مصاحبه کامل اوون به شرح زیر است:

"من دوران حرفه‌ای خود را به دو بخش تقسیم می‌کنم: لیورپول و رئال مادرید. بعد از آن دیگر همان بازیکن سابق نبودم. منچستریونایتد را دوست داشتم، ولی انگار جای من نبود. مثل این بود که می‌توانستم اسمم را عوض کنم و خودم را یک چیز دیگر بنامم؟ نمی‌خواستم مردم من را به خاطر آن دوران به یاد بیاورند. این موضوع داشت من را نابود می‌کرد. هنوز می‌توانستم گل بزنم، ولی دیگر نمی‌توانستم قلب یک تیم را پاره‌پاره کنم. به خاطر عدم آمادگی بدنی بازنشسته نشدم، به خاطر ذهنم بازنشسته شدم که داشت منفجر می‌شد. دیگر نمی‌توانستم تحمل کنم که فقط یک بازیکن معمولی در لیگ برتر باشم."