خبرورزشی: بستن بازوبند کاپیتانی برای هر بازیکن بسیار با ارزش و مهم است. حتی اگر از قوانین فوتبال -که اختیارات ویژه‌ای نسبت به سایر بازیکنان به کاپیتان هر تیم می‌دهد- بگذریم، این عنوان افتخاری است که تا ابد برای دارنده آن احترام می‌آورد.
در قدیم و در دنیا کاپیتان، با سابقه‌ترین بازیکن هر تیم بود اما از جایی به بعد، روش‌های دیگری هم برای انتخاب کاپیتان ابداع شد. در برخی تیم‌ها و کشورها کاپیتان با رای گیری خود بازیکنان انتخاب می‌شود و در برخی دیگر، این سرمربی است که نماینده خود را در زمین را انتخاب می‌کند.
گاهی شهرت بین المللی بازیکن -به عنوان نماد فوتبال یک کشور- دلیل انتخاب کاپیتان است که در کشور ما هم بعد پیوستن علی دایی به بایرن مونیخ، این روش امتحان شد. گاه پست بازی بازیکن دلیل کاپیتانی است و گاه خصلت رهبری، اما اگر از تمام این موارد بگذریم، نکته مشترک در تمام موارد این است که بستن بازوبند کاپیتانی -به خصوص در تیم‌های بزرگ و پرطرفدار باشگاهی و بالاتر از آن تیم ملی یک کشور- افتخاری است که گاه از فتح جام‌های تیمی یا جوایز انفرادی -مثل بهترین گلزن- نیز با ارزش‌تر است.
تیم ملی ایران با وجود انتقادهای فراوان به کافا رفت و حالا با توجه به نتیجه و نمایش، حجم انتقادات بیشتر و نکات منفی حضور در کافا آنقدر زیاد شده که دیگر کسی دنبال نکات مثبت نیست. اما اگر از خود بازیکنان سوال کنیم، لااقل سه نفر از آنها کافای ۲۰۲۵ را بهترین اتفاق زندگی خود می‌دانند!
سه بازیکن بزرگ و با تجربه که در این تورنمنت برای اولین بار افتخار بستن بازوبند کاپیتانی کشور را به دست آورده و پیشاپیش سایرین بازی را آغاز کردند. تا قبل این تورنمنت، ۷۹ بازیکن افتخار بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی را داشتند و امیر قلعه نویی در هر بازی کافا تا اینجا، یک کاپیتان جدید به فهرست تاریخ تیم ملی اضافه کرده است!
بازی اول با افغانستان، روزبه چشمی بازوبند بست و دقیقه ۹۰ طارمی آمد که قبلا وارد لیست شده بود. در بازی با هندوستان، رامین رضاییان بازوبند بست و دقیقه ۷۳ جهانبخش آمد. در قدم سوم و بازی با تاجیکستان هم سامان قدوس بازوبند بست که در ادامه آن را به طارمی و جهانبخش داد.
هر سه بازیکن فوق در کافا برای اولین بار تجربه کاپیتانی در تیم ملی را پیدا کردند و حالا ۸۲ نفر در تاریخ ۸۴ ساله تیم ملی، بازوبند بسته اند.
