به گزارش اقتصادنیوز به نقل از گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، اگر تنها یک ایده سیاسی در طول سالیان اخیر آمریکایی‌ها را به هم پیوند داده باشد، این است که حاکمیت مبتنی بر فرد اشتباه است. از سوی دیگر، همچنین اکثر آمریکایی‌ها معتقدند که دولت فدرال کند و ناکارآمد است.

این دو موضوع در کنار هم طبیعتا مانع از آن شود که فردی در کاخ سفید با فرامین خودسرانه حکومت کند. با این حال، رئیس‌جمهور کنونی دقیقا همین کار را انجام می‌دهد: اعزام نیروهای نظامی به شهرها، اعمال تعرفه‌ها، ادعای کنترل بر بانک مرکزی، سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها و ترساندن شهروندان برای تسلیم شدن و با این حال به نظر می‌رسد مخالفان صدایی ندارند.

یک پاسخ این است که ترامپ بسیار سریع‌تر از نیروهای قانونی کند و سنگین محدودکننده‌اش عمل می‌کند. او مانند الگوریتم تیک‌تاک است که توجه‌ها را به خود جلب می‌کند و پیش از آنکه رقبایش بفهمند چه اتفاقی افتاده، به موضوع بعدی می‌پردازد.

پاسخ دیگر این است که حزب جمهوری‌خواه همیشه به او اجازه می‌دهد راه خود را برود. مسئله فقط این نیست که او با محبوبیت ۹۰ درصدی بر حزب تسلط دارد؛ بلکه اکنون گردانندگان این حزب به توافق رسیده‌اند که ترامپ همیشه درست می‌گوید، حتی وقتی که تناقض در رفتار و گفتارش دیده می‌شود.

این واقعیت که دموکرات‌ها نمی‌توانند ترامپ را مهار کنند یا حتی از برقراری ارتباط با او ناتوانند، پایگاه رای‌دهندگانشان را خشمگین کرده است. اگرچه در نگاه عموم ترامپ رئیس‌جمهور محبوبی نیست با این وجود او کماکان از حزب دموکرات محبوب‌تر است.

نه به این دلیل که جمهوری‌خواهان و مستقل‌ها به دنبال ایجاد نارضایتی علیه آنان باشند، بلکه به این دلیل که خود دموکرات‌ها از خودشان ناراضی‌اند.

ترکیب جمعیتی دیگر به نفع دموکرات‌ها نیست. تحت رهبری ترامپ، جمهوری‌خواهان در میان رای‌دهندگان غیرسفیدپوست و جوان نفوذ کرده‌اند. در مقابل، دموکرات‌ها تایید طبقه کارگر سفیدپوست را نیز از دست داده‌اند.

اگرچه تحصیل‌کرده‌ترین رای‌دهندگان کماکان موافق دموکرات‌ها هستند، اما تنها ۴۰ درصد از آمریکایی‌های ۲۵ سال به بالا مدرک دانشگاهی دارند. این تغییرات به این معناست روایت قدیمی موردعلاقه دموکرات‌ها که آن‌ها نماینده اکثریت واقعی در آمریکا هستند، دیگر واقعیت ندارد.

بسیاری از دموکرات‌ها، به‌درستی معتقدند که ترامپ خطری برای ارزش‌های دموکراتیک کشور است و نتیجه می‌گیرند که این گزاره به تنهایی برای ردصلاحیت کارهای او کافیست اما متاسفانه، این‌طور نیست.

به عقیده اکونومیست تنها سوالی که دموکرات‌ها باید مدام از خود بپرسند این است: چرا رای‌دهندگان فکر می‌کنند آن‌ها افراطی هستند، نه کسی که تلاش می‌کند حاکمیتی خودکامه برقرار کند؟