به گزارش خبر گزاری مهر به نقل از اسپیس، یافته های منتشر شده در سه مقاله نشان می دهند چگونه بن نو سرنخ هایی درباره دوران اولیه منظومه شمسی را ذخیره کرده است. پیر هنکور از دانشگاه آریزونا که نمونه هایی از دانه های پیش خورشیدی را تحلیل کرده و یکی از مولفان پژوهش است، در این باره می گوید: جالب است که بن نو شبیه یک کپسول زمان از موادی است که در سراسر منظومه شمسی در اوایل دوران تشکیل آن وجود داشته اند.
فضاپیمای اوسریس رکس ناسا در سال ۲۰۲۰ میلادی روی بن نو فرود آمد و این نمونه ها را جمع آوری کرد که حاوی ذرات گرد و غبار تشکیل شده در منظومه شمسیریال مواد ارگانیک فضای بین سیاره ای و غبار ستارگانی قدیمی از خورشید است.
محققان معتقدند این ذرات کوچک احتمالا مسافت های زیادی را قبل از رسیدن به سیارک مادر بن نو سفر کرده اند. این سیارک بزرگتر طی میلیون ها سال برخورد در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری متلاشی شده است.
هنکور در این باره می گوید: ما شاهد آن هستیم که نمونه سیارک بن نو بقایای موادی است که در اصل در سراسر منظومه شمسی وجود داشته اند. برخی از این دانه ها گرمای شدید، واکنش با آب و همچنین برخوردهای زیادی پشت سر گذاشته اند که شامل برخوردی فاجعه بار است که به فروپاشی سیارک مادر منجر شد.
یکی از تحقیقات منتشر شده در نشریه نیچر آسترونومی نشان می‌دهد یخ داخل سیارک مادر ذوب شده و با گرد و غبار واکنش داده است. این واکنش منجر به شکل‌گیری کانی‌هایی شده که اکنون حدود ۸۰ درصد سیارک بن نو را تشکیل می‌دهند. برخی از ذرات، مانند کاربید سیلیکون، نشانه‌های شیمیایی منحصر به فردی دارند که نوع ستارگانی را که از آنها آمده‌اند آشکار می‌کند که البته این ستارگان دیگر وجود ندارند.
وی در این باره می گوید: آنها مدت ها قبل از بین رفته اند. ما نمی توانیم ستارگانی که دانه های خاصی به آنها تعلق دارند را رصد کنیم.
این ذرات پیش‌ستاره‌ای بسیار ریز و اغلب کوچکتر از یک میکرومتر، با اثرات شیمیایی غیرعادی که ناشی از واکنش‌های هسته‌ای در ستارگان مادرشان است، شناسایی می‌شوند. نقشه‌برداری از این ذرات مانند جستجو برای سوزن در انبار کاه است، اما به محققان امکان می‌دهد تا منشأ باستانی مواد تشکیل‌دهنده بن نو را ردیابی کنند.
