در این مراسم، « شی جین‌پینگ » رئیس‌جمهور چین، در کنار « ولادیمیر پوتین » رئیس‌جمهور روسیه و «کیم جونگ‌اون» رهبر کره شمالی ایستاد. نکته مهم‌تر اما، حضور مسعود پزشکیان ، رئیس‌جمهور ایران بود؛ حضوری که نخستین مشارکت وی در چنین رویداد بین‌المللی از آغاز دوره ریاست جمهوری‌اش محسوب می‌شود و به‌عنوان نمادی از همسویی ایران با کشورهای منتقد هژمونی غرب تعبیر شد.
رژه با حضور هزاران نظامی و نمایش تسلیحات پیشرفته چین، از جمله موشک‌های فراصوت، موشک‌های بالستیک قاره‌پیما با قابلیت هسته‌ای، پهپادهای زیردریایی و سامانه‌های موشکی دوربرد برگزار شد. همزمان، پرواز جنگنده‌ها و رهاسازی کبوترهای سفید، ترکیبی از «صلح و قدرت» را به تصویر کشید.
تحلیلگران بین‌المللی این گردهمایی را پیام مستقیم به واشنگتن و متحدان غربی دانستند. برای مسکو، این صحنه فرصتی بود تا پوتین در بحبوحه جنگ اوکراین حمایت یک قدرت بزرگ آسیایی را نشان دهد. برای پیونگ‌یانگ، فرصتی برای تثبیت جایگاه خود در کنار دو متحد قدرتمند. و برای پکن، تاکید بر نقش محوری چین در شکل‌دهی به نظم چندقطبی آینده.
حضور رئیس‌جمهور ایران در کنار رهبران چین، روسیه و کره شمالی معنای ویژه‌ای داشت. این مشارکت نه تنها بیانگر تقویت شراکت راهبردی تهران و پکن بود، بلکه به‌طور نمادین نشان داد که ایران در حال تثبیت موقعیت خود در جبهه‌ای است که با هدف بازتعریف توازن قدرت جهانی شکل گرفته است.
از نگاه تحلیلگران، این اقدام همراستا با سیاست کلان جمهوری اسلامی در جهت گسترش روابط با شرق و کاهش وابستگی به غرب ارزیابی می‌شود. حضور پزشکیان در چنین سطحی از نمایش قدرت جهانی، پیام روشنی به طرف‌های غربی مخابره کرد: ایران در کنار قدرت‌های آسیایی، در مسیر نظم جدید بین‌المللی حرکت می‌کند.
رژه پکن بیش از یک مراسم یادبود، بیانیه‌ای راهبردی بود؛ نمایشی از اتحاد میان قدرت‌هایی که در پی تغییر قواعد بازی جهانی هستند. حضور رهبران ایران، چین، روسیه و کره شمالی در کنار یکدیگر نشان داد که معادلات جهانی در حال عبور از نظم تک‌قطبی و حرکت به سمت نظمی چندقطبی با محوریت شرق است؛ نظمی که در آن ایران نیز نقشی فعال برای خود تعریف کرده است.
