به گزارش همشهری‌آنلاین، پیروزی‌هایی که کسی را خوشحال نمی‌کند؛ این پارادوکس بزرگ تیم ملی ایران طی سال‌های اخیر بوده که این روزها با برگزاری تورنمنت کافا به اوج خودش رسیده است. تیم ملی در دومین گام از مسابقات جام ملت‌های آسیای میانه، پس از افغانستان موفق به شکست هندوستان شد. با این حال خیلی‌ها اساسا مسابقه را ندیدند و بین آنهایی هم که واکنش داشتند، عکس‌العمل‌های چندان مثبتی دیده نشد. هر کسی که مختصر علاقه‌ای به فوتبال داشته باشد و مسابقات بین‌المللی را ولو به شکل آماتور پیگیری کند، با دیدن بازی هند متوجه می‌شد سطح بازیکنان این کشور تا چه اندازه پایین است. کادرفنی تیم ملی البته همچنان بر این باور است که این تورنمنت، میدان خوبی برای بازیکنان لیگی بود تا خودشان را محک بزنند؛ اما آیا واقعا نبرد با تیم‌های ۱۶۱و ۱۳۳رنکینگ فیفا می‌تواند آورده‌ای برای ما داشته باشد؟
بدون تعارف اگر بازیکنان حاضر در همین اردوی تیم ملی در تهران یک بازی دوستانه با پرسپولیس، استقلال، سپاهان یا تراکتور برگزار می‌کردند، نتیجه کار سودمندتر نبود؟ باور کنید ما حتی می‌توانستیم با تیم ملی جوانان یا نوجوانان خود در این تورنمنت حاضر شویم، اما سیاست دوستان چیز دیگری است.
همه بالای ۵۰
از زمان حضور امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی، تیم کشورمان خیلی به ندرت با رقبای گردن‌کلفت مواجه شده و شاید فقط یک بازی با ژاپن را آن هم به اجبار در یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا داشتیم. این روند مخصوصا پس از ناکامی تیم ملی در جام ملت‌ها تشدید هم شده و الان عملا دیگر فقط رقبای درجه ۳و ۴مقابل ما قرار می‌گیرند. قرعه آسان ایران در انتخابی جام‌جهانی۲۰۲۶و پس از آن انتخاب‌های بد کادر فنی و مدیران فدراسیون، باعث پدیدآمدن این شرایط شده است. تیم ملی ایران پس از جام ملت‌ها ۱۶دیدار را مقابل ۹تیم برگزار کرده که بالاترین رنکینگ آنها متعلق به قطر (۵۳) بوده است. ازبکستان با رتبه۵۵موقعیتی نزدیک به قطر داشته و ۵تیم هنگ‌کنگ، کره‌شمالی، قرقیزستان، افغانستان و تاجیکستان رنکینگ بالای ۱۰۰دارند! حریف بعدی ایران در مرحله گروهی کافا یعنی تاجیکستان هم در رتبه۱۰۶جهان قرار دارد و این اعداد و ارقام اصلا دیگر جای بحث باقی نمی‌گذارند.
عادت تلخ
به‌طور کلی سال‌هاست که تیم ملی ایران به دلایل مختلف توانایی ترتیب‌دادن مسابقه با رقبای سطح بالا را ندارد. گاهی این مشکل ریشه سیاسی و اقتصادی دارد و گاهی هم از اهمال مدیریتی ناشی می‌شود. خبر بدتر اما آن است که تیم ملی، خودش را با این شرایط کاملا وفق داده و به‌نظر می‌رسد از بردن بازی‌های کوچک لذت می‌برد.
وقتی امیر قلعه‌نویی مدام می‌گوید فاصله‌ها کم شده و بازی با امثال هندوستان هم سخت است، یعنی آنها به جای بهبود شرایط، مشغول تئوریزه‌کردن وضعیت فعلی هستند. به روایت روشن‌تر، آقایان از اینکه بزرگ جمع کوچک‌ها باشند، لذت می‌برند و این بدترین چیز است...
