به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، زمانی که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در ماه ژوئن دستور حمله هوایی به تأسیسات هسته‌ای ایران را صادر کرد، دیپلمات‌های آمریکایی که معمولاً از این تصمیم مطلع می‌شدند، در بی‌خبری قرار گرفتند.

روزنامه وال استریت ژورنال گزارش داد: مقامات دخیل در این گفت‌وگوها خاطر نشان کردند که پس از این حمله، مقامات کشورهای غرب آسیا، مقامات واشنگتن و سفارتخانه‌های ایالات متحده در منطقه را تحت فشار قرار دادند تا اطلاعاتی در مورد اینکه آیا این حمله نشانه‌ای از آغاز یک کارزار گسترده‌تر توسط ترامپ است یا خیر، کسب کنند. اما تقریباً هیچ کسی پاسخی نداشت، جز اینکه آنها را به اطلاعیه‌های علنی ترامپ درباره حمله ارجاع دهند.

در واقع آنها هیچ نکته‌ای در مورد اینکه چه چیزی را به دولت‌های دیگر بگویند، دریافت نکرده بودند.

این، نشانه‌ای از این بود که ترامپ تا چه حد در ایجاد یک رویکرد اختصاصی و متمرکز در تصمیمات امنیت ملی پیش رفته است. او نقش کارکنان شورای امنیت ملی را که سایر روسای جمهور برای نظارت بر پیشبرد گزینه‌های سیاسی، اطمینان از اجرای تصمیمات ریاست جمهوری و هماهنگی با دولت‌های خارجی به آنها متکی بوده‌اند، کاهش داده است.

به نوشته وال استریت ژورنال، کارکنان شورای امنیت ملی آمریکا اکنون کمتر از ۱۵۰ نفر هستند، در حالی که در دولت‌های قبلی حدود ۴۰۰ نفر بودند. ترامپ پس از سه ماه، «مایک والتز» مشاور امنیت ملی را برکنار کرد و «مارکو روبیو» وزیر امور خارجه را به عنوان دیپلمات ارشد منصوب کرد تا این سمت را به عهده بگیرد.

این اقدامات باعث شده است که ترامپ به تعداد انگشت‌شماری از مشاوران ارشد متکی باشد. «کارولین لویت» سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید در این باره گفت: این یک رویکرد از بالا به پایین است. شاید دولت‌های قبلی می‌خواستند همه چیز را به همه بگویند تا احساس خوبی داشته باشند، اما ما واقعاً اهمیتی نمی‌دهیم که احساسات شما جریحه‌دار شود. ما فقط باید یک کار را انجام دهیم.

با این حال، سایر مقامات و منتقدان هشدار می‌دهند که این رویکرد به دولت ترامپ آسیب رسانده است، نه اینکه کمکی کرده باشد.

«دیوید راتکوف» نویسنده‌ تاریخ شورای امنیت ملی در دوران چندین دولت و از مخالفان سرسخت ترامپ گفت: از بسیاری جهات، روند امنیت ملی دیگر وجود ندارد. ترامپ عملاً خودِ سیستم امنیت ملی است - وزارت امور خارجه و ستاد مشترک و شورای امنیت ملی، همگی در یک جا جمع شده‌اند.

منتقدان بر این باورند که سیستم فعلی، ترامپ را از دیدگاه‌های کارشناسان درون دولت که می‌توانند سیاست‌های او را شکل دهند، محروم می‌کند. منتقدان علاوه‌براین، افزودند که مقاماتی که مسئول اجرای دستورات ترامپ هستند، اغلب جزئیات آنچه را که باید انجام دهند، نمی‌دانند و این منجر به تأخیر، اشتباه یا حتی عدم اقدام می‌شود.

روزنامه آمریکایی تاکید کرد که رویه ترامپ، مقامات ارشد را به انجام کارهای مستقل برای جلب توجه کاخ سفید و پیشبرد اولویت‌های خود تشویق کرده است.

از طرفی دیگر، حامیان این رویکرد، شامل مقامات فعلی و سابق دولت ترامپ می‌گویند که این رویه، خطر درز اطلاعات را که در دوره اول ریاست جمهوری او وجود داشت، به حداقل می‌رساند و به رئیس جمهور و نزدیکانش اجازه می‌دهد تا به جای بحث طولانی در مورد تصمیمات، آنها را به سرعت اجرا کنند. «گوردون ساندلند» که در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ به عنوان سفیر در اتحادیه اروپا خدمت می‌کرد، گفت: در شورای امنیت ملی، افراد زیادی ناله می‌کنند که از شنیده نشدن صدایشان شکایت دارند، در حالی که در واقع، شاید نیازی به شنیده شدن صدای آنها نباشد.

به نوشته وال استریت ژورنال، «استیو ویتکاف» فرستاده ویژه ترامپ در غرب آسیا، اغلب بلافاصله پس از ملاقات با «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه و دیگر رهبران جهان با ترامپ تماس می‌گیرد اما خلاصه این مکالمات به ندرت به گوش اعضای دولت می‌رسد.

لویت اظهار داشت: ما از ویتکاف چیزی بیش از ارائه گزارش به ترامپ و تیم ارشد امنیت ملی انتظار نداریم.

با توجه به کوچک شدن شورای امنیت ملی، گاهی اوقات خود ترامپ نیز از جریان امور خارج می‌شود.

او در ماه ژوئیه با کمال تعجب متوجه شد که پنتاگون در جریان بررسی موجودی، تحویل سلاح به اوکراین را تا زمان علنی شدن این تصمیم متوقف کرده است. ترامپ حدود یک هفته بعد این تصمیم را لغو کرد.