به گزارش ایسنا، دانشمندان موفق به کشف یک گونه از کرم‌ها شدند که در دریچه‌های گرمابی و سمی‌ترین نقاط اقیانوس زندگی می‌کند و با تبدیل کردن سموم به کریستال‌های معدنی طلایی‌رنگ، آنها را خنثی می‌کنند، همچنین مواد شیمیایی کشنده را به سپری درخشان تبدیل می‌کنند.

به نقل از اس‌تی‌دی، این کرم آب‌های عمیق که در اطراف دریچه‌های گرمابی زندگی می‌کند، یک ترفند بقای شگفت‌انگیز را تکامل داده است. این کرم، دو ماده کشنده، یعنی آرسنیک و سولفید را درون سلول‌هایش با هم ترکیب می‌کند تا یک ماده معدنی بسیار کم‌ضررتر بسازد.

این کشف توسط «چائولون لی»(Chaolun Li ) از «آکادمی اقیانوس‌شناسی علوم چین»(CAS) و همکارانش تشریح شده است.

این گونه کرم که با نام «Paralvinella hessleri» شناخته می‌شود، تنها حیوانی است که می‌تواند در گرم‌ترین مناطق دریچه‌های آب‌های عمیق در غرب اقیانوس آرام زندگی کند. این دریچه‌ها، آب بسیار داغ و غنی از مواد معدنی حاوی غلظت‌های بالای سولفید و آرسنیک را به بیرون می‌ریزند. آرسنیک با گذشت زمان در بافت‌های کرم تجمع می‌یابد، در برخی موارد بیش از یک درصد از وزن کل بدنش را تشکیل می‌دهد. این امر به معنی آن است که این کرم می‌تواند طلا بسازد.

زندگی در آب‌های عمیق  

این تیم برای کشف چگونگی بقای این گونه از کرم‌ها در چنین محیط خصمانه‌ای، از میکروسکوپ پیشرفته به همراه بررسی دی‌ان‌ای، پروتئین و مواد شیمیایی استفاده کردند. کار آنها یک فرآیند سم‌زدایی کاملاً جدید را آشکار کرد. این کرم، ذرات آرسنیک را در سلول‌های پوستی خود به دام می‌اندازد، جایی که با سولفید موجود در مایعات دریچه واکنش می‌دهند و خوشه‌هایی از یک ماده معدنی زرد روشن موسوم به «زرنیخ»(orpiment) را تشکیل می‌دهند. این ماده همان ماده معدنی طلایی‌رنگ سمی است که توسط این کرم تولید می‌شود.

این فرآیند غیرمعمول، رویکرد جدیدی را معرفی می‌کند که دانشمندان آن را مقابله با سم از طریق سم توصیف می‌کنند. این موضوع به کرم این امکان را می‌دهد که در محیطی زندگی کند که می‌تواند به‌طور کشنده‌ای سمی باشد. مطالعات دیگر نشان می‌دهد که برخی از گونه‌های دیگر این کرم‌ و حلزون‌های خاصی در غرب اقیانوس آرام نیز مقادیر زیادی آرسنیک را جمع‌آوری می‌کنند و ممکن است به یک سازگاری مشابه متکی باشند.

مقابه با سم از طریق سم 

دکتر «هائو وانگ»(Hao Wang) یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه، افزود: این اولین سفر اکتشافی من به آب‌های عمیق بود و از آنچه دیدم، شوکه شدم. این کرم‌های زردرنگ درخشان، بر خلاف هر چیزی بود که تا به حال دیده بودم. باور کردن اینکه هر حیوانی بتواند در چنین محیط افراطی و سمی زنده بماند، چه رسد به اینکه رشد کند، دشوار بود.

دکتر «وانگ» می‌گوید: آنچه این کشف را جذاب‌تر می‌کند این است که ماده «زرنیخ»، زمانی توسط نقاشان قرون وسطا و رنسانس بسیار ارزشمند بود. این یک نزدیکی کنجکاوانه از زیست‌شناسی و تاریخ هنر است که در اعماق اقیانوس در حال آشکار شدن است.

نویسندگان این مطالعه خاطرنشان کردند: ما مدت‌ها از ماهیت ریزدانه‌های درون‌سلولی زردرنگ پر جنب و جوش با شکلی تقریباً کروی، گیج شده بودیم. ما با ترکیب چند ابزار توانستیم آنها را به عنوان کانی‌های «زرنیخ» شناسایی کنیم و امیدواریم که این رویکرد مقابله با سم از طریق سم، دانشمندان را تشویق کند تا نحوه تعامل بی‌مهرگان دریایی با عناصر سمی در محیط خود و احتمالاً مهار آنها را دوباره بررسی کنند.

این مطالعه در مجله PLOS Biology منتشر شده است.