عصر ایران؛ سیمین ثقفی ــ "غم‌هایم را برای بادبزن کاغذی تا شده می‌گویم
اول، خشمم را که پدر و مادرم رفته‌اند؛
دوم، خشمم را از سرنوشت شومم؛
سوم، خشمم را از سرنوشت ناعادلانه‌ام در زندگی
آن را روی بادبزن می‌نویسم تا بتوانم داستانم را همه جا پخش کنم..."
این یکی از دست نوشته‌هایی‌ست که یکی از زنان استان هونان روی یک بادبزن دستی نوشته است با زبان نوشو؛ یک خط زنانه که تنها زنان آن سرزمین مهارت نوشتن وخواندنش را داشتند.
«نوشو» که با عنوان "اشک‌‌نوشته‌ها" هم معروف است، حالا دوباره باقدرت به میان زنان جوان بازگشته‌است. زبانی که زمانی فرهنگی هم براساس آن شکل گرفته بود. اما راز این تنها زبان زنانه دنیا چیست و چطور دوباره به یک ترند روز در دنیای مدرن زنان جوان نه تنها در چین که در امریکا و کانادا تبدیل شده‌است.
