به گزارش اقتصادنیوز، بعد از آنکه روند فعال شدن مکانیسم ماشه با ارسال نامه سه کشور اروپایی به شورای امنیت فعال شده و مهلت ۳۰ روزه آغاز شد، رسانه‌ها در تحلیل‌هایی به موضوع اثرات این تصمیم بر روی ایران پرداختند.
برخی از آنها با اشاره به اینکه هنوز درهای دیپلماسی بسته نشده، در مورد روابط ایران و تروئیکای اروپایی نوشتند.
المانیتور به‌طور مفصل به مکانیسم ماشه و تاثیرات آن بر اقتصاد ایران پرداخت. المانیتور نوشت: اقتصاد ایران که پیش‌تر نیز تحت تحریم‌های شدید آمریکا قرار داشت، با بازگشت تحریم‌ها با چالش‌های متعددی از جمله تورم مداوم، کاهش ارزش پول ملی و بحران‌های جدی آب و انرژی روبه‌روست.
در این گزارش ادعا شده فشارهای تورمی ایران عمدتا ناشی از کسری بودجه و تحریم‌هاست. بانک جهانی در آوریل گزارش داد که کسری بودجه ایران ناشی از پرداخت‌های نقدی به مردم و حقوق بازنشستگان است. رسانه‌های ایران هفته گذشته گزارش دادند که دولت در حال کاهش یارانه برای خانوارهای با درآمد بالاتر است.
کسری بودجه ایران ۳.۱ درصد از تولید ناخالص داخلی ۴۳۶.۹ میلیارد دلاری کشور است. ایران ماه‌هاست درگیر بحران آب و انرژی است. تحریم‌های بازگشت‌پذیر می‌توانند این بحران را تشدید کنند؛ چرا که فشار بیشتری بر خریداران نفت ایران وارد کرده و درآمد دولت برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های آب و برق را کاهش می‌دهند.
المانیتور در یکی دیگر از گزارش‌های خود به مساله چین و ارتباط آن با ایران پرداخته است. چینی‌ها ۹۰ درصد نفت ایران را می‌خریدند، از زمان روی کار آمدن دوباره ترامپ آنها ناچار شدند تا حجم خرید نفت خود را کاهش داده و دنبال جایگزینی برای تهران باشند.
المانیتور نوشته است: با فعال شدن تحریم‌های بازگشت‌پذیر، پکن باید تصمیم بگیرد تا چه اندازه حاضر است برای حمایت از تهران ریسک کند. اگرچه تحریم‌های جدید مستقیما بخش نفت ایران را هدف قرار نمی‌دهند، اما می‌توانند وابستگی تهران به پکن را به‌عنوان مشتری آخرین راه‌حل عمیق‌تر کنند.
این رسانه به قراردادهای میان چین و ایران هم پرداخته و آن را تحت‌تاثیر مکانیسم ماشه دانسته است. در این گزارش آمده: تحریم‌های سازمان ملل می‌تواند چین را وادار کند برخی سرمایه‌گذاری‌های وعده‌داده‌شده در ایران را دوباره بررسی کند. حتی پیش از تهدید بازگشت تحریم‌ها هم عدم قطعیت سیاسی و مالی در ایران باعث احتیاط پکن در عملی‌کردن تعهداتش شده بود.
در مرکز این انتظارات، توافقنامه مشارکت راهبردی ۲۵ ساله‌ای قرار دارد که در سال ۲۰۲۱ میان دو کشور امضا شد. پیش‌نویس این توافق شامل سرمایه‌گذاری تا سقف ۴۰۰ میلیارد دلار چین در بانکداری، مخابرات، بنادر، راه‌آهن، بهداشت و سایر بخش‌های ایران بود. در مقابل، چین جریان باثباتی از نفت تخفیفی ایران دریافت می‌کرد. اما پس از گذشت چهار سال، بخش اندکی از این سرمایه‌گذاری‌ها تحقق یافته و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل لایه‌ای تازه از تردید به وجود می‌آورد و بانک‌ها، پیمانکاران و شرکت‌های دولتی چینی را از پذیرش ریسک‌های سیاسی و حقوقی بازمی‌دارد.
آسوشیتدپرس در گزارشی که به موضوع مکانیسم ماشه به صورت مفصل پرداخته و آن را برای مخاطب غربی شرح داده است، مساله دیپلماسی را منتفی ندانسته. این رسانه از قول علی واعظ مدیر پروژه ایران در گروه بین‌المللی بحران نوشته پس از فعال شدن مکانیسم بازگشت هنوز احتمال اندکی برای راه‌حل دیپلماتیک وجود دارد. اگر ظرف ۳۰ روز توافقی بین غرب و ایران حاصل شود، می‌توان قطعنامه‌ای تصویب کرد تا مهلت اکتبر تمدید شود. زمان‌بندی این موضوع با اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک همزمان است، که احتمال گفت‌وگوهای سطح بالا میان رهبران را افزایش می‌دهد. با این حال، واعظ هشدار داده که اگر واشنگتن و تهران به توافق تازه‌ای نرسند، این بحران دوباره تکرار خواهد شد.
فارن افرز روز ۲۹ اوت در گزارشی بسیار مفصل به مساله ایران و غرب پرداخته است. در بخشی از این گزارش نوشته شده دیر یا زود، دو طرف ناچار خواهند شد با مسئله غنی‌سازی روبه‌رو شوند. می‌توان تصور کرد که ایرانی‌ها در نهایت زیر فشار تهدید حملات نظامی بیشتر با «غنی‌سازی صفر» موافقت کنند. اما با توجه به مخالفت شدید تندروها این احتمال اندک است.
اگر ایران تسلیم نشود، دولت ترامپ با دو گزینه اصلی روبه‌رو خواهد شد که اولی اتکا به ابزارهای نظامی و اطلاعاتی برای جلوگیری از تلاش ایران جهت دستیابی به سلاح هسته‌ای و دومی بازنگری در موضع مذاکره و تلاش برای رسیدن به توافقی که غنی‌سازی محدود و تحت نظارت شدید در ایران را بپذیرد است.
فارین پالیسی هم در گزارشی مدعی شد: فعال‌سازی مکانیسم ماشه توسط سه کشور اروپایی علیه ایران، بیشتر جنبه نمادین دارد و بعید است موضع ایران را تغییر دهد. این تحریم‌ها در مقایسه با تحریم‌های آمریکا، تأثیر اقتصادی کمتری دارند و روسیه و چین می‌توانند اجرای آنها را مختل کنند.
یکی از واکنش‌هایی که مورد توجه قرار گرفت از سوی رافائل گروسی دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود که از سوی ایران معمولا به سیاسی کاری متهم می‌شود. مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرد که کار بازرسی‌ها در سایت‌های ایران آغاز شده است، اما هنوز به سطحی که مدنظر ماست نرسیده‌ایم. او اعلام کرد که هیچ دلیلی مبنی بر انتقال اورانیوم قابل استفاده برای ساخت سلاح هسته‌ای از سایت اصفهان پس از حمله آمریکا وجود ندارد.
همچنین یوهان واده‌فول، وزیر خارجه آلمان در یک سخنرانی در کپنهاگ با بیان این که ایران نباید سلاح هسته‌ای داشته باشد گفت: در سال ۲۰۱۵ میان ایران و تروئیکای اروپایی توافق‌نامه‌ای در وین درباره برنامه هسته‌ای ایران به دست آمد. این توافق یک دستاورد دیپلماتیک و یک توافق بسیار روشن بود. ایران متعهد شد فعالیت‌های هسته‌ای خود را به‌طور معتبر و قابل‌راستی‌آزمایی محدود کند. در مقابل، تحریم‌های بین‌المللی لغو شدند. او با اشاره به این که سه کشور اروپایی در طول سال‌ها بارها به دنبال گفت‌وگو بوده و برای رسیدن به یک راه‌حل مشترک دیپلماتیک تلاش کرده‌ان، مدعی شد: ایران هرگز، حتی زمانی که ما اخیرا یک مهلت تمدیدشده پیشنهاد دادیم، این دست یاری را نپذیرفت. در چنین شرایطی، در قطعنامه سازمان ملل درباره توافق وین یک نوع ترمز اضطراری پیش‌بینی شده است؛ موسوم به مکانیسم ماشه. در نهایت آلمان از شهروندان خود خواست تا ایران را ترک کنند.
کایا کالاس مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت: روز گذشته روند مکانیسم ماشه فعال شد و وارد مرحله جدیدی شده‌ایم. این تصمیم سه کشور اروپایی بود و حالا ۳۰ روز فرصت داریم تا شاید راه‌حل دیگری بیابیم. نگرانی‌ها درباره ایران روشن است؛ چه در زمینه برنامه هسته‌ای، چه موشک‌های بالستیک و چه حمایت از روسیه.
