آرمین سهرابیان یکی از استعدادهای بالقوه فوتبال ما بود که خیلی زودتر از اینها باید به پیراهن تیم ملی می‌رسید. او با توانایی بازی در دفاع میانی و کناری، یک ویژگی بسیار بزرگ دارد که همه مربیان دنیا به آن اهمیت می‌دهند. یعنی علاوه بر توانایی در بازی هوایی و داشتن قد و قامت مناسب، سرعت و تکنیک؛ او چپ پا است و می‌دانیم که در دنیای فوتبال مربیان بیشتر به چپ پاها میدان می‌دهند.
پیش بینی حرکات این بازیکنان سخت‌تر است، چپ‌ها در دفاع سخت تر دریبل می‌خورند و در حمله، مهار آنها سخت‌تر است. سهرابیان تمام ابزار لازم برای پیشرفت را داشت و خیلی زود در لیگ برتر هم به او بازی رسید اما تا امروز که به آستانه ۳۰ سالگی رسیده، هرگز نتوانسته حتی نیمی از پتانسیل بالقوه خود را بالفعل کند.
آرمین در نوبت قبلی حضور در استقلال در دهه ۹۰ با آن اتفاق ناخواسته که باعث مصدومیت پادوانی شد، به حاشیه رفت و از استقلال دور شد. چند سال در تیم‌های دیگر با آرامش و بدون هیاهو به کارش ادامه داد تا اینکه دوباره به استقلال برگشت. تیمی بزرگ که کوچک‌ترین رفتارها زیر ذره‌بین رسانه‌ها و هواداران است.
نکونام به شدت او را می‌خواست و به خاطرش حاضر شد نام چند نفر را از لیست بیرون بگذارد. اما آرمین با انتخاب روش نشان دادن تتو جدید روی پایش، بدجور همه را ناامید کرد. خودش آسیب دید و استقلال بیشتر به حاشیه رفت. به نساجی رفت و دوباره به استقلال برگشت، شانسی که کمتر به بازیکنی رسیده، همه در رویای بازگشت به تیم بزرگ هستند و نمی رسند اما آرمین برای سومین بار برگشت!
در تمام این سال‌ها داستان خدمت سربازی او هم سوژه‌ای بزرگ بود که تقریباً هر یکی دو ماه یک بار، رقبا نسبت به بازی کردنش اعتراض می‌کنند! مثل همین حالا اما اگر فرض بگیریم که داستان سربازی دست خود سهرابیان نیست، ماجرای تتو و حواشی پیرامون زندگی شخصی او نمونه‌ای از اشتباهات خود بازیکن است. بازیکنی که اگر جوان بود آن را به حساب کم تجربه گی می‌گذاشتیم اما از کسی مثل سهرابیان، پذیرفتنی نیست.
مجموعه این اتفاقات باعث عدم تمرکز آرمین روی تمرین و بازی شده و سهرابیان اگرچه با اعتماد ساپینتو در ترکیب اصلی قرار می‌گیرد، اما هر مسابقه بیشتر مربی و هواداران را ناامید می‌کند. در سوپرجام در یک استارت ۱۰ متری، با اینکه ۳ متر از اشترکال جلو بود، موقع ضربه ۲ متر از او عقب افتاد که هیچ توضیحی جز عدم آمادگی جسمانی ندارد.
سامان فلاح از ترکیب رفت اما سهرابیان ماند. او در مقابل ذوب آهن در جاگیری، یارگیری، زدن ضربه سر و پوشش در دفاع، و تحت فشار گذاشتن بازیکن ضربه زننده، همه و همه نمره مردودی گرفت. دقیقه ۴۵ مقابل امید لطیفی خطا کرد و اخطار گرفت، در حالیکه دید نداشت و براحتی این کارت می توانست قرمز باشد. نیمه دوم برای زدن ضربات سر با هر دو دست، روی شانه بازیکن ذوب آهن بلند می‌شد و همه اینها فقط یک دلیل دارد و آن آماده نبودن عضلات است!
کار به جایی رسیده که استقلالی‌ها بیش از گذشته منتظر بازگشت اشورماتوف -خرید تازه‌شان- هستند و با او و عارف آقاسی، دیگر شانسی برای آرمین نمی ماند. مصدومیت این مدافع ملی پوش ازبک، بزرگترین شانس برای سهرابیان بود که از فرصت استفاده و خود را در ترکیب استقلال جا بیندازد. ولی او تا این لحظه به این شانس بزرگ پشت کرده و با ادامه این روند، چه بسا ساپینتو قبل از بازگشت اشورماتوف قید آرمین را بزند!
اینجا را بخوانید: ریکاردو ساپینتو اولین نیمکت نشین استقلال را انتخاب کرد
