به گزارش همشهری آنلاین، این اثر که گفته می‌شود نخستین نمونه از نوع خود در منطقه است، دیدگاه‌های تازه‌ای درباره فنون پیشرفته فلزکاری و مناسبات اجتماعی جوامع باستانی بورنئو ارائه می‌دهد و میراثی غنی حتی در دورافتاده‌ترین بخش‌های جزیره را آشکار میکند.
تبر از کلکسیون یکی از اهالی محلی به‌دست آمد. او این شیء را همراه دیگر آثار کشف‌شده هنگام شست‌وشوی طلا نگهداری کرده بود. میان این اشیاء، مهره‌های کهن قبیله دایاک و تبرهای سنگی سنتی دیده می‌شد، اما تبری مخروطی با شکل ویژه، ظرافت در ساخت و احتمال منشأ شهاب‌سنگی‌اش، خیلی زود توجه کارشناسان را جلب کرد.
ایدا یوگی، باستان‌شناس جوان از نخستین کسانی بود که این یافته را بررسی کرد. او گفت: «در تمام سال‌هایی که باستان‌شناسی کالیمانتان را مطالعه کرده‌ام، هرگز تبری مخروطی مانند این ندیده بودم.» این گفته او بر «کمیابی و اهمیت» این کشف تأکید دارد.
هارتاتیک، عضو تیم کارشناسی میراث فرهنگی توضیح داده که این تبر مخروطی که در زبان محلی «گیگی پِتیر» یا «اُنتو گِلِدِک» نامیده می‌شود، ارزش فرهنگی‌تاریخی دارد. در حالی که برپایه افسانه‌های محلی چنین اشیایی در محل برخورد صاعقه پدیدار می‌شوند، دانشمندان احتمال می‌دهند این اثر با کمک فنون پیشرفته فلزکاری و حتی از ذوب شهاب‌سنگ ساخته شده باشد.
برخلاف تبرهای سنگی معمولی، این تبر مخروطی شاید برای بریدن یا قطع کردن به‌کار نرفته باشد. اندازه کوچک و طراحی هنری آن نشان می‌دهد که بیشتر نماد جایگاه اجتماعی یا کالای مبادله‌ای بوده است. هارتاتیک تأکید کرده: «این شیء هم هنر، هم سلسله‌مراتب اجتماعی و هم فرهنگ جوامع عصر برنز در کالیمانتان را نشان می‌دهد.»
کارشناسان یادآور شدند تأیید اصالت این اثر اهمیت حیاتی دارد. درک زمینه کشف آن (از جمله زمان و شیوه پیدا شدن و اینکه ارثی بوده یا مستقیم از زمین بیرون آمده) برای اطمینان از دقت تاریخی و جلوگیری از جعل ضروریست.
ظهور این تبر نادر، مدرکیست قانع‌کننده از این که جوامع باستانی کالیمانتان از عصر سنگ فراتر رفته و مهارت‌های پیشرفته فلزکاری برای اهداف نمادین، اجتماعی و شاید آیینی داشتند. این کشف همچنین اهمیت حفظ میراث محلی را نشان می‌دهد و این که حتی مناطق منزوی هم می‌توانند بینش‌های بی‌نظیری از گذشته اندونزی ارائه دهند.
پژوهشگران در حال همکاری با مقامات برای انجام تحلیل‌های بیشتر و تأیید اصالت این اثر هستند. اگر اصالت این اثر تأیید شود، می‌تواند به نقطه عطفی در مطالعات عصر برنز اندونزی تبدیل شود و درک ما از جوامع نخستین بورنئو و توانایی‌های فناورانه آن‌ها را دگرگون کند.
این یافته شگفت‌انگیز نه تنها باستان‌شناسان را مجذوب کرده، بلکه رازهای ماندگار چشم‌انداز فرهنگی غنی اندونزی را هم برجسته میکند. با ادامه پژوهش‌ها، ممکن است این تبر مخروطی عصر برنز داده‌های بیشتری از نبوغ، هنر و پیچیدگی اجتماعی جوامع باستانی بورنئو را آشکار کند.
منبع: عصر ایران
