نصری در این مصاحبه از پیشنهادی که در سال ۲۰۱۱ از پاری‌سن‌ژرمن دریافت کرده بود، صحبت کرد. او پس از سه سال حضور در آرسنال تصمیم گرفت گام جدیدی در حرفه‌اش بردارد. پاریسی‌ها پیشنهادی وسوسه‌انگیز به او ارائه کردند، اما این پیشنهاد برای او غیرممکن بود. نصری به دلیل اصولش و عشق به المپیک مارسی، این پیشنهاد را رد کرد و در نهایت به منچسترسیتی ملحق شد؛ باشگاهی که در آن شش فصل بازی کرد و بیش از ۱۲۹ مسابقه انجام داد.
او گفت: «ابتدا انتخابم منچستریونایتد بود. در پاریس با سر الکس فرگوسن ملاقات کردم، صحبت کردیم و برنامه بازی‌اش خیلی برایم جذاب بود. اما با ژان‌پیر برنس و آلن میگلیاچو (مدیر برنامه‌هایم) مشورت کردم و آن‌ها گفتند می‌توانی به یونایتد بروی، اما آنجا فقط یکی از بازیکنان عادی خواهی بود. اما سیتی، تیمی که سال قبل جام حذفی را برده، پروژه‌ای قوی دارد و افرادی که پشت آن هستند، برنامه‌های جدی دارند. این تیم آینده است، پس به آن فکر کن. و من به خودم گفتم که حق با آن‌هاست. در اولین سال، ما قهرمان لیگ شدیم.»
نصری افزود: «لئوناردو قبلاً با من تماس گرفته بود. او مربی اینتر بود و درباره باشگاهی صحبت کردیم که دو سال قبل با اتوئو، اسنایدر و دیگران سه‌گانه برده بود. خیلی خوب با هم ارتباط برقرار کردیم. کمی بعد در همان تابستان دوباره تماس گرفت و گفت صحبت با اینتر را تمام کن. پرسیدم منظورت چیست؟ گفت چیزی در راه است و بعداً تماس می‌گیرد. بعد تماس گرفت و گفت مدیر ورزشی پاری‌سن‌ژرمن شده و درباره پاریس صحبت کرد. من گفتم لئو، امکانش نیست. حتی آرسن ونگر به من می‌گفت به پاری‌سن‌ژرمن برو تا در انگلیس نمانم. اما گفتم مربی، نمی‌توانم به عشقم خیانت کنم.»
نصری در المپیک مارسی بود که اولین فرصت بزرگش را در سطح حرفه‌ای به دست آورد. او از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در این باشگاه فرانسوی بازی کرد و سپس به لیگ برتر انگلیس رفت.
او به عشقش به المپیک مارسی اشاره کرد و گفت که آرزوی بزرگش مربیگری این تیم است: «بزرگ‌ترین آرزویم این است که روزی روی نیمکت المپیک مارسی بنشینم، اما می‌دانم که شاید آن موقع، حتی اگر الان مشکلی با موهایم نداشته باشم، فشار و هیجان مارسی باعث ریزش موهایم شود. با این حال، هنوز هم این اشتیاق را دارم. مارسی این‌گونه است، پر از افراط، چه مثبت و چه منفی.»
