رامین رضاییان در دیدار حساس استقلال مقابل ذوب‌آهن نقش بی‌بدیلی در ترکیب تیم ایفا کرد و بار دیگر نشان داد که حتی در شرایط دشوار و مقابل تیم‌هایی که با دیوار دفاعی بسته مقابلشان قرار می‌گیرند، می‌تواند نقطه اتکای حمله باشد. او در طول نود دقیقه بازی با دوندگی بی‌وقفه و حضور مستمر در عمق دفاع حریف، تلاش کرد تا موقعیت‌هایی خلق کند که موفق هم بود. رضاییان توان بدنی بالا بارها توپ را به نقطه‌ای رساند که هم می‌توانست خطر جدی برای دروازه ذوب‌آهن ایجاد کند و هم فشار را از دفاع استقلال بردارد و سرانجام پس از چندین اقدام و ضربه به سمت دروازه گاندوها موفق شد گل تساوی را وارد دروازه پارسا جعفری کند.
رامین در این مسابقه پرتلاش بود و در وقت‌های اضاف نشان داد که هنوز انرژی برای تلاش بیشتر دارد و در دقیقه ۹۷ یک استارت بلند دیگر زد که با پاس در عمق به اندونگ همراه شد. در این صحنه، اثرات خستگی در قدم‌های او کاملاً مشهود بود؛ توپ ابتدا با سینه به جلو فرستاده شد اما برای کنترل کامل یا انتقال به نازون یک قدم کم آورد و توپ در نهایت در اختیار پارسا جعفری قرار گرفت. اگر رضاییان انرژی کافی داشت، می‌توانست با تغییر مسیر توپ، نازون را در موقعیت تک به تک قرار دهد و شاید یکی از مهم‌ترین لحظات بازی را رقم بزند.
رامین که روز گذشته به تیم ملی دعوت شده و در روز بستن بازوبند کاپیتانی اولین گل فصل استقلال را به ثمر رسانده بود، اگر موفق به ثبت پاس گل در ثانیه‌های پایانی نیز می‌شد، ورزشگاه شهرقدس را روی هوا می‌فرستاد و شب خاص او به یادماندنی‌تر می‌شد.
