مدونا، خواننده آمریکایی، یکی از نامهای مهمی است که در روزهای اخیر با انتشار پیامی خطاب به پاپ لئو، خواستار سفر او به غزه و رسیدگی به جنایات انسانی در آنجا شد. او نوشت: «لطفا به غزه برو و نورت را به کودکان آنجا برسان، پیش از آنکه دیر شود. به‌عنوان یک مادر، نمی‌توانم تماشای رنج آنها را تاب بیاورم.» دواین جانسون، بازیگر معروف هالیوود، نیز اعلام کرد شرارت‌های زیادی را در فیلمنامه‌های هالیوود دیده، اما هیچ‌کدام با آنچه اسرائیل در غزه انجام می‌دهد قابل مقایسه نیست.
ناتالی پورتمن، بازیگر معروف، نیز با انتشار پیامی خواستار ارسال کمک‌های بشردوستانه به غزه شد و پست‌هایی در انتقاد از نسل‌کشی در غزه را با مخاطبان صفحه اش به اشتراک گذاشت. همچنین خاویر باردم بازیگر مشهور اسپانیایی نیز دوباره به این موضوع واکنش نشان داد و با انتشار ویدئویی از یک سرباز اسرائیلی که مردم فلسطین را نشانه گرفته؛ اعضای ارتش اسرائیل را «نازی» خواند.
او نوشت: «ارتش اسرائیل نازی است. آمون گوث در فیلم «فهرست شیندلر» را به یاد می‌آورید؟ یک مامور اساس سادیست که فقط برای سرگرمی از روی بالکن به اسرا تیراندازی می‌کرد. او تجسم ابتذال شر و معافیت از سزای بی‌رحمی درون یک آپاراتوس نظامی سرکوبگر بود. امروز، ارتش اسرائیل همان منطق ترور و انسانیت‌زدایی را روی مردم فلسطین اعمال می‌کند.»
بعد از شکل‌گیری این موج یک اتفاق مهم دیگر هم در همین راستا افتاد و برخی نامداران دنیای هنر تلاش کردند جشنواره‌های مهم هنری را هم درگیر این موضع کنند. بر این اساس ده‌ها چهره سرشناس سینما همچون کن لوچ کارگردان مشهور ایتالیایی، یاسمین ترینکا بازیگر ایتالیایی، کنستانتین بویانوف کارگردان بلغاری و... با انتشار نامهای با عنوان «ونیز برای فلسطین» از این جشنواره خواستند در برابر نسل‌کشی در غزه و پاکسازی قومی، شجاع‌تر و صریح‌تر موضع‌گیری کند.
در ابتدای این نامه آمده است: ساعت‌ها را متوقف کنید، ستاره‌ها را خاموش کنید. بار زندگی بیش از حد سنگین است. نزدیک به ۲ سال است که تصاویری با وضوح بی‌چون و چرا از نوار غزه و کرانه باختری به ما می‌رسد. ما ناباورانه و درمانده، همچنان شاهد عذاب نسل‌کشی هستیم که دارد توسط دولت اسرائیل در فلسطین انجام می‌شود. هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند بگوید: نمی‌دانستم، تصورش را نمی‌کردم، نمی‌توانستم باور کنم.
در ادامه این نامه آمده است: با توجهی که در سطح جهانی به جشنواره فیلم ونیز می‌شود، خطر تجربه یک رویداد بزرگ دیگر که نسبت به این فاجعه انسانی، مدنی و سیاسی بی‌تفاوت است، وجود دارد. به ما گفته می‌شود که «نمایش باید ادامه یابد» و از ما خواسته می‌شود که رویمان را برگردانیم مگر می‌شود «دنیای فیلم» هیچ ربطی به «دنیای واقعی» نداشته باشد؟
در این نامه همچنین آمده است: قرار است دوسالانه و جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز قدرت هنر را به عنوان وسیله‌ای برای تحول، شهادت، بازنمایی بشریت و توسعه آگاهی انتقادی جشن بگیرند. دقیقا همین امر است که هنر را به ابزاری خارق‌العاده برای تامل، مشارکت فعال و مقاومت تبدیل می‌کند. این بیانیه در حالی منتشر شده که چند روز پیش نیز بیش از ۵۰۰چهره فرهنگی ایتالیا درخواست کردند در طول برگزاری جشنواره ونیز یک روز بسیج در حمایت از فلسطین تدارک دیده شود.
اتفاق دیگری که در روزهای اخیر افتاد و سر و صدا به پا کرد مربوط به اعتراض یک گروه موسیقی ایرلندی در جشنواره موسیقی «ویکتوریوس» انگلیس است. این جشنواره هر سال به مدت سه روز برگزار می‌شود و روزانه حدود ۸۰هزار نفر مخاطب دارد.
گروه ایرلندی در این جشنواره پرچم فلسطین در دست گرفتند و به همین دلیل از این رویداد کنار گذاشته شدند. برگزارکنندگان اما توضیح دادند گروه ایرلندی به خاطر سر دادن شعارهای تبعیض‌آمیز که با سیاست جشنواره مغایرت داشته حذف شدند.در مقابل گروه ایرلندی هم اعلام کردند ویدئوها نشان می‌دهد که یک کارمند روی سن آمد و پرچم را برداشت و پس از آغاز شعارها، صدا قطع شد و مردم شروع به هو کردن برگزارکنندگان جشنواره کردند. این کاری است که ما از ۶ سال قبل انجام می‌دهیم و هرگز از آن دست نخواهیم کشید، فلسطین آزاد است.
این ماجرا باعث شد برخی گروه‌های دیگر حاضر در این رویداد هم از جشنواره انصراف بدهند و بگویند هرگز حاضر نیستند در جشنواره‌ای حضور داشته باشند که در آن آزادی بیان به ویژه در سایه تداوم کشتار جمعی و قحطی در غزه، سرکوب می‌شود. این ماجرا تبدیل به بحران شد و سرانجام برگزارکنندگان جشنواره از این گروه موسیقی عذرخواهی کردند و متعهد شدند که کمک قابل‌توجهی به تلاش‌های بشردوستانه برای مردم فلسطین انجام دهند.
