جبار کوچکی‌نژاد درباره وضعیت برنج‌کاران و افزایش قیمت این محصول کشاورزی گفت: برنج و گندم، دو محصول اساسی و همیشگی در سفره مردم هستند. معتقدم که وزارت جهاد کشاورزی، دولت، دستگاه و استانداری‌های استان‌های شمالی باید همکاری بیشتری داشته باشند و در این بخش دقت بیشتری به خرج دهند.
نماینده گیلان در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: سرمایه‌گذاری خوبی روی گندم انجام شده است. امسال ما بالای ۲۵۰ هزار میلیارد تومان منابع برای خرید گندم اختصاص داده‌ایم، اما متأسفانه برنج رها شده است. به نظر می‌رسد که دولت هیچ مسئولیتی در بخش تولید، کشت و برداشت برنج ندارد. برنج‌کاران رها شده هستند؛ نه حمایت محصولی می‌شوند و نه نهادهای کشاورزی توجه لازم را در زمان برداشت این محصول دارند.
وی با اشاره به این که تولیدات برنج در کشور به گونه‌ای است به واردات ۵۰۰ هزار تن از این محصول نیاز است، بیان کرد: افزایش قیمت‌ها به این دلیل است که یکسری دلال‌ها برنج‌ها را خریداری و نگه داشتند و قیمت را بالا بردند و زمانی که قیمت برنج به نزدیک ۴۰۰ هزار تومان رسید، آمدند و دست به فروش زدند.
کوچکی‌نژاد خاطرنشان کرد: حالا دولت برای مقابله با این قیمت، یک راه انتخاب می‌کند و آن هم واردات است. مثلا می‌گویند تا زمانی که بازار به تعادل برسد، همچنان واردات برنج داریم، این یک اشتباه است. ما نمی‌توانیم کنترل قیمت بازار را فقط با واردات انجام دهیم، زیرا این کار واقعاً همه چیز را از بین می‌برد.
وی افزود: الان هم برنج محلی به تازگی به بازار وارد شده و قیمت‌ها به سرعت در حال کاهش است. یعنی قیمت برنج تقریباً به ۱۸۰ تا ۲۰۰ تومان رسیده است. اگر این قیمت پایین‌تر بیاید، واقعاً یک ضربه سخت به کشاورزان که در حال برداشت هستند، می‌خورد.
این نماینده مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: معتقدم وقتی دولت برای مقابله با قیمت صرفا واردات انجام می‌دهد، این کار هم ارز کشور را از بین می‌برد و هم کشاورزان را از بین می‌برد و در نهایت بعد از چند ماه دوباره دلال‌ها سود می‌برند. روش، روش درستی نیست.
وی در پاسخ به این که آیا برنج هم می‌تواند مانند گندم قیمت تضمینی خرید از سوی دولت داشته باشد، گفت: هر چیزی که بازار خودش تعیین می‌کند، باید مورد توجه قرار گیرد. دولت گاهی اوقات برخی برنج‌های پرمحصول را مانند خزر قیمت‌گذاری می‌کند، اما قیمت‌گذاری زمانی اثر دارد که دولت روی آن نقطه بایستد و خرید کند.
به عنوان مثال، اگر دولت قیمت را ۱۸۰ تومان تعیین کند، اما یکدفعه قیمت به چیز دیگری می‌رسد؛ در واقع هیچ تأثیری نخواهد داشت. دولت در صورتی می‌تواند قیمت گذاری کند که خرید تضمینی هم داشته باشد، اما زمانی که در بودجه هیچ منابعی را برای خرید تضمینی برنج نمی‌بینند، این قیمت‌گذاری هم به آن شکل تأثیرگذار نیست.
