خبرگزاری مهر، گروه استانها: در آستانه فرارسیدن سالروز شهادت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، شهر مقدس مشهد، میعادگاه عاشقان و دلدادگان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) شده است. خیل عظیمی از زائران و مجاوران، با پای پیاده، از دور و نزدیک، عازم این شهر مقدس شده‌اند تا در مراسم عزاداری و سوگواری شهادت امام رئوف شرکت کنند و ارادت خالصانه خود را به خاندان رسالت (ع) ابراز کنند.
این سنت دیرینه پیاده‌روی به سوی مشهد الرضا (ع)، که در سال‌های اخیر به اوج خود رسیده است، نمادی از عشق و دلدادگی، ایثار و فداکاری، و وحدت و همدلی میان شیعیان و محبان اهل بیت (ع) است. زائران، با عبور از جاده‌های طولانی و صعب‌العبور، با تحمل گرما و سرما، گویی در مسیر عاشورا گام برمی‌دارند و با امام حسین (ع) و یاران باوفایش تجدید بیعت می‌کنند.
در این میان، تصاویری از دلدادگی و ایثار به چشم می‌خورد که هر بیننده‌ای را به تحسین وامی‌دارد. پیرمردان و پیرزنان، جوانان و نوجوانان، مردان و زنان، با هر قوم و نژاد و زبانی، در کنار یکدیگر، گام در این مسیر پرفیض نهاده‌اند و با زمزمه نوای «لبیک یا رضا (ع)»، قلب‌های خود را به حرم مطهر گره زده‌اند.
این گزارش، تلاشی است برای به تصویر کشیدن این حماسه عظیم و بازگو کردن ناگفته‌هایی از دل‌های زائران پیاده‌روی اربعین حسینی به سوی مشهدالرضا (ع). در این گزارش، با تعدادی از این زائران همسفر می‌شویم و از انگیزه‌ها، تجربیات، و خاطرات آن‌ها در این سفر معنوی می‌شنویم.
زیارت، فرصتی بی‌نظیر برای پالایش روح و تجدید پیمان با ارزش‌های الهی است
محسن راد منش، استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه فرهنگ و تاریخ، با نگاهی عمیق و روحی تشنه معرفت، از نقش زیارت در تعالی فردی و اجتماعی سخن می‌گوید.
این استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه فرهنگ و تاریخ بیان کرد: زیارت فرصتی بی‌نظیر برای پالایش روح و تجدید پیمان با ارزش‌های الهی است. زیارت، تنها یک سفر فیزیکی نیست، بلکه یک سفر معنوی است. زائر، در این سفر، از تعلقات دنیوی دست می‌کشد و به سوی معبود خود پرواز می‌کند. در این سفر، زائر با مفاهیم عمیقی همچون عشق، ایثار، فداکاری، و وحدت آشنا می‌شود و تلاش می‌کند تا این مفاهیم را در زندگی خود پیاده کند.
وی با اشاره به تأثیر زیارت بر جامعه، اظهار می‌دارند: زیارت، می‌تواند نقش مهمی در تقویت انسجام اجتماعی، ترویج اخلاق و معنویت، و مقابله با آسیب‌های اجتماعی ایفا کند. زائران، با حضور در مراسم زیارت، با یکدیگر همدردی می‌کنند، به یکدیگر کمک می‌کنند و در غم و شادی یکدیگر شریک می‌شوند. این همدلی و همبستگی، می‌تواند به تقویت پیوندهای اجتماعی کمک کند.
رادمنش با تأکید بر اهمیت حفظ اصالت و معنویت زیارت، اظهار می‌دارند: باید تلاش کنیم تا زیارت، از انحرافات و خرافات دور بماند. باید تلاش کنیم تا زیارت، به یک فرصت برای تفکر و خودسازی تبدیل شود. باید تلاش کنیم تا زیارت، به یک انگیزه برای خدمت به جامعه و ترویج ارزش‌های الهی تبدیل شود.
مسیر وصال به معشوق
خانم فاطمه، ۴۲ ساله، از اهالی شهرستان شیروان، با چهره‌ای مصمم و قلبی سرشار از ایمان، از انگیزه‌اش برای سفر پیاده به مشهد سخن می‌گوید.
وی که پس از سال‌ها انتظار، به نعمت فرزندآوری مفتخر شده‌اند، این سفر را نذر کرده و اکنون پنج سال است که در ایام شهادت امام رضا (ع)، با پای پیاده به زیارت حرم مطهر مشرف می‌شوند.
وی گفت: پس از سال‌ها دعا و توسل به درگاه خداوند متعال، لطف الهی شامل حال ما شد و خداوند فرزندی به ما عطا فرمود. از همان زمان، نذر کردم که اگر خداوند توفیق دهد، هر سال با پای پیاده به زیارت امام رضا (ع) مشرف شوم. این سفر، برای من تنها یک زیارت نیست، بلکه فرصتی برای شکرگزاری و تجدید عهد با امام مهربانی‌هاست.
فاطمه از تجربه‌ای معنوی در نخستین دیدار با گنبد طلایی حرم مطهر رضوی چنین می‌گوید: در آن لحظه، گویی تمام خستگی‌های راه از وجودم زدوده شد. احساسی سرشار از آرامش و سبکی وجودم را فرا گرفت. گویی تمام غم‌ها و اندوه‌های زندگی را در همان لحظه رها کردم و نفسی تازه کشیدم.
وی با اشاره به دشواری‌های مسیر پیاده‌روی، اظهار کرد: مسیر طولانی و طاقت‌فرساست، گاه گرمای هوا آزاردهنده است و پاها دچار تاول می‌شوند، اما هیچ یک از این مشکلات، در برابر عشق به امام رضا (ع) اهمیتی ندارد. مهم آن است که در این مسیر، به سوی معشوق گام برمی‌دارم.
سختی‌های راه در برابر برکات زیارت ناچیز است
رضا، ۳۵ ساله، کارگر روزمزد، با سیمایی آفتاب‌سوخته و دستانی زمخت، از برکات معنوی زیارت امام رضا (ع) می‌گوید.
وی که پنج سال است در ایام شهادت به پیاده‌روی به سمت مشهد مشرف می‌شوند، معتقد است که این سفر، برکت فراوانی به زندگی‌اش بخشیده است.
رضا ادامه داد: من یک کارگر ساده هستم و با دسترنج خود، امرار معاش می‌کنم. اما از زمانی که به زیارت امام رضا (ع) مشرف شده‌ام، لطف خداوند شامل حال من شده و برکت در زندگی‌ام جاری شده است. فرصت‌های شغلی بیشتری نصیبم می‌شود، درآمد من افزایش یافته و کیفیت زندگی‌ام بهبود یافته است. این‌ها همه از کرامات امام رضا (ع) است.
وی از کمک‌هایی که در طول مسیر به سایر زائران ارائه می‌دهد، چنین می‌گوید: هر کمکی که از دستم برآید، برای زائران دیگر انجام می‌دهم. یک بار، پیرمردی را دیدم که به شدت خسته شده بود. کوله‌پشتی او را برایش حمل کردم تا در مکانی مناسب استراحت کند. در آن لحظه، احساس کردم که مورد توجه و عنایت امام رضا (ع) قرار گرفته‌ام.
وی با تأکید بر اینکه سختی‌های راه در برابر برکات زیارت ناچیز است، اظهار کرد: شاید برخی تصور کنند که من وقت و سرمایه خود را در این سفر هدر می‌دهم، اما من یقین دارم که این سفر، بهترین سرمایه‌گذاری در زندگی من است. من در این سفر، برای آخرت خود توشه جمع می‌کنم.
زیارت امام رضا (ع) فرصتی برای خودشناسی و تعالی روح است
علی، ۲۰ ساله، دانشجوی رشته مهندسی، با شور و اشتیاقی وصف‌ناپذیر، از موفقیت خود در آزمون سراسری و نذر پیاده‌روی به مشهد سخن می‌گوید.
وی که در سال گذشته، رتبه قابل توجهی در کنکور کسب کرده‌اند، این موفقیت را مرهون عنایت امام رضا (ع) می‌دانند.
وی بیان کرد: من تلاش فراوانی برای موفقیت در کنکور انجام دادم، اما همواره دلم به لطف و کرم امام رضا (ع) امیدوار بود. پیش از برگزاری آزمون، نذر کردم که در صورت کسب رتبه مناسب، با پای پیاده به زیارت حرم مطهر مشرف شوم. به لطف خداوند، نذرم مورد قبول واقع شد و من توانستم به آرزوی خود دست یابم.
این زائر پیاده از لحظه‌ای که خبر قبولی خود در کنکور را شنیده است، چنین می‌گوید: در آن لحظه، گویی دنیا را به من بخشیدند. از شدت خوشحالی، نمی‌دانستم چه کنم. ابتدا سجده شکر به جا آوردم و سپس از امام رضا (ع) به خاطر این لطف و عنایت تشکر کردم.
این زائر پیاده با اشاره به اینکه این سفر، فرصتی برای تفکر و خودسازی است، اظهار کرد: در این مسیر طولانی، فرصت مناسبی برای اندیشیدن به زندگی، اهداف و برنامه‌ریزی برای آینده فراهم شده است. این سفر، تنها یک زیارت نیست، بلکه فرصتی برای خودشناسی و تعالی روح است.
زائر پیاده امام رضا (ع) بودن ادای دینی است
مریم، ۱۷ ساله، با چشمانی اشک‌آلود، از شفای مادرش و نذر پیاده‌روی به مشهد می‌گوید.
این زائر پیاده که مادرشان به بیماری سرطان مبتلا بود، پس از بهبودی حال وی، نذر کرده‌اند که هر سال با پای پیاده به زیارت امام رضا (ع) مشرف شوند.
وی گفت: مادرم به شدت بیمار بود و پزشکان از بهبودی او قطع امید کرده بودند. ما بسیار دعا کردیم و نذر و نیازهای فراوانی انجام دادیم. یک شب، در خواب دیدم که امام رضا (ع) به خوابم آمده و فرمودند که مادرت شفا خواهد یافت. فردای آن روز، پزشکان اعلام کردند که وضعیت مادرم به طرز چشمگیری بهبود یافته و دیگر اثری از بیماری سرطان در بدن او وجود ندارد.
وی از لحظه‌ای که خبر شفای مادرش را شنیده است، چنین می‌گوید: در آن لحظه، گویی معجزه‌ای رخ داده بود. از شدت خوشحالی، نمی‌دانستم چه کنم. همان لحظه، نذر کردم که هر سال با پای پیاده به زیارت امام رضا (ع) مشرف شوم.
وی با تأکید بر اینکه این سفر، ادای دینی به ساحت مقدس امام رضا (ع) است، اظهار کرد: من هر چقدر هم برای امام رضا (ع) فداکاری کنم، باز هم کم است. امام رضا (ع) جان مادرم را نجات داد. این سفر، تنها یک زیارت نیست، بلکه فرصتی برای قدردانی از این لطف و ادای دین به امام مهربانی‌هاست.
ابعاد مختلف پیاده روی در مسیر عشق
آنچه در این سفر بیش از هر چیز دیگری به چشم می‌خورد، عشق و دلدادگی زائران به امام رضا (ع) و خاندان عصمت و طهارت (ع) بود. زائران، با وجود تمام سختی‌ها و مشکلات مسیر، با قلبی سرشار از امید و ایمان، به سوی معشوق خود گام برمی‌داشتند و در این راه، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کردند.
این پیاده‌روی عظیم، علاوه بر جنبه‌های معنوی و عبادی، دارای جنبه‌های اجتماعی و فرهنگی نیز هست. این پیاده‌روی، فرصتی برای تقویت انسجام اجتماعی، ترویج اخلاق و معنویت و مقابله با آسیب‌های اجتماعی است. زائران، در این سفر، با یکدیگر همدردی می‌کنند، به یکدیگر کمک می‌کنند، و در غم و شادی یکدیگر شریک می‌شوند.
